g1gfe4ds2
Üye
Yenebilme İhtimali
Soğuk bir Türkiye Kupası maçında vazgeçtim, Fenerli olmaktan.Ve yaşlı defansımda 4-3-3 yarasıydı DAUM hocam.Ben senin bir gün üst tura çıkabilme ihtimalini sevdim.Fenerbahçe stadının kokoreç kokan yollarında özlemeye başladım Avrupadan tur atlayıp gelmeyi. Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki adam gibi galibiyetleri özlemeye başladım sonra.Bizim ALEXlerimiz,ANELKAlarımız vardı. Bir de eski şampiyonluklara bakıp ağlama imkanı.Sarı-lacivert renkli maraton sıralarında öğrendik şampiyonluk türkülri söylemeyi.Biz şampiyon oluyorduk Beşiktaş Cimbom ise kol saati.Koca koca paragraflarla umut ikliminde yazılar yazıyordu Fenerli Medya Türk dil kurumuna inat bir Türkçeyle.Abilerimizden öğrenirken FB harflerinden şekiller türetmeyi,Rüştünün koruduğu kaleye usul usul gol yağıyordu.Ve halı sahalarda oynamayı öneriyordu haber bültenleri.Spor programlarında tartışılan Avrupa zaferim olmadı benim.İngilizleri en kötü zamanında yenişimizi saymazsak.Dereağzına usul usul taraftar yağıyordu.Ve tesislerden çıkmamayı öneriyordu futbolculara haberbültenleri.Sana şiirler marşlar biriktiriyordum fen bilgisi defterimde Ama sen yoktun...Ben senin birilerini yenebilme ihtimalini seviyordum suni teneffüs saatlerinde.Servis otobüsü seni hep hızla,perdeleri çekili götürüyordu tesislere.Ben senin için Avrupa zaferinden sonra Bağdat caddesinde korna çalabilme ihtimalini seviyordum.Ben senin birilerini eleyebilme ihtimalini seviyordum.Kış ayazı Pendike çekiyordu tenimin çatlamaya hazır gevrekliğini.Stada giriyordum.Kırık çatlak yolların çare bilmez fanatiği.Ne yana baksam Fenerli ve şampiyon sanıyordum tuttuğum takımı,Feneri.Yanımızdan geçip giden Cimbomla yarışıyordum güya,Aziz Yıldırımın garantisinde.Sonra yeniliyordum "En büyük Fener" derken bir ikinciligliye.Göz yaşlarımın sesini başına koyuyordum şarkılarımın listesinin.Çıkıyordum sonra çıkıyordum stadtan.Pendikten bizim eve giden ömrümün o en uzun,ömrümün o en berbat,ömrümün o en çocuk,ömrümün o en ihtiyar yolunu koşuyordum.Çünkü sokakta Galatasaraylılar oluyordu UEFAda üst tura çıkıyorlardı her maçın sonunda...Soğuk bir Türkiye Kupası maçında vazgeçtim Fenerliolmaktan.Ve yaşlı defansımda 4-3-3 yarasıydı Daum hocam.Ben seninle adalara mistik ve demli bir çay kıvamında bakan bir ikinci lig sahasında tur atlama ihtimalini sevdim. Ben senin Pendiki eleyebilme ihtimalini sevdim. Ben senin yenebilme ihtimalini sevdim...
