6-7 yıldır bende de var. Nedenini başladığı zamanlarda fark ettim. Bu işi sadece beynimin çözeceğini de biliyorum. Gel gör ki, sorunu bildiğim halde beynimde bitiremedim. Yakın bir zamana kadar hep bunun mücadelesini veriyordum. Ve en sonunda umursamamaya başladım. Artık alıştım ben. Fazla dert etmiyorum. Dediğin gibi hiç birşeyden zevk almıyordum, ama artık böyle değil. Sadece kendimi 'boşver'e endekslemeyi başarabildim. Hafta sonu saat sınırı olmadığı için, bütün uykusuzluğu cumartesi ve(ya) pazar günü gideriyorum. Ve tahmin ettiğim gibi olursa, en geç 5 sene içinde bundan kurtulurum. Biraz uzun bir zaman dilimi ama yapacak başka bir şeyim yok. Oturup ağlamakta eskide kaldı zaten. Bütün vurdum duymazlığımı bu olaya borçluyum belki de. Her zaman isyan etmek olmuyor. Bazen at gözlüğünü takıp bardağın sadece dolu tarafına bakmalı insan.
Konu sahibine de tavsiyem bu yöndedir. Beyinle veya tıbbi malzemelerle üstesinden gelemiyorsan, fazla dert etmeye gerek yok. Akışına bırak ve sürekli dile getirmekten vazgeç. Böylelikle sorunu, unutarakta çözebilme ihtimalin doğar. Senin ki belki daha ciddi bir durum olabilir. Benim; sadece, defalarca 2 gün uyumadığım oldu. 15 gün aralıksız uyumadığına da inanmıyorum açıkcası. Belki de yanlış anlamışızdır ama şöyle düşün; bu olayın bize faydalarıda var. Defalarca uzun yola gittim ve her zaman tek ayakta kalan ben oldum. Bizden fazla uykusuzluğa dayanabilen yok. Belki halsiz düşüyoruz çoğu zaman ama zor durumlarda en dayanıklı biz oluyoruz.
Bir an önce uyumam lazım diye bir derdim yok. Geceleri bir geziye çıktığım zaman bile bunun avantajını yaşıyorum. Herkes bir an önce evine gidip uyumayı düşünürken, ben gezinin tadını çıkarabiliyorum. Velhasıl ben uzun zamandır böyle olduğum için alıştım. Ve artık tadını çıkarıyorum. Sende alışmış olmalısın ki, benim gibi davranmanın sana daha çok faydası olacaktır...
