Astrosman
Üye
Astrosmandan isyan...Genç yeğenlerim sizlerden özür dilerim...!!!(tüm partlar)
Tüm isyanım. Toplam 30 parttan oluşuyor.
PART 1: Yeğenlerim
Aranızda bilmeden de olsa kırdığım genç yeğenlerim var hepinizden özür dilerim, beni unutmamak dileğiyle.. Unutsanız canınız sağolsun yeter.. Her kim olursa olsun büyük küçük ayrım yapmadan sevgi dolu bi karşıla yaptım. Bende küçük bile olsa pm atarak halini hatrını sordum. Hiç kimseye Bebe muamelesi yapmadım yapmanda. Hepimiz ALLAHın kuluyuz paşa. Genç yeğenlerime son bir söz söyleyerek sahneden çekiliyorum. Ne olursa olsun birbirinize, bebe muamelesi, çocuk , dalga geçmeyin.. Mutlu bi gündü beni bu günlere düşüren anlar.(değişik bi cümle oldu biliyorum) günler geçtikçe yaşama hissim iyice arttı. Yeğen yaptım bazılarınızı, bazılarınada abi oldum, büyüklere saygı ye sevgi ile bir tebessüm gösterdim daima. Kafam durgun her zaman. Beni bekleyen bir sürü kız ama ben ne yaptım. Döndüm önüme yürü git osman yoluna dedim.. Ya baştan bırakacaktım hayatı ya şimdi.. Gittikçe uzun bir yola düştü hayatım. Tırmandıkça tırmandım dağlara, zirvelere doğru. Sürükleyici bir serüvendi sanki. Yaşlı bir adamın ilk torunu gibiydi benim hayatım. Zor durumda yaşadım bunca 18 yılı. Geride bıraktıklarım, hüzünlü, sevinçli.. Daha neler neler. Şimdi önümde bir yol var. Bakıyorum saatlerdir. Gitmek mi kalmak mı? Dediyorum sizce gitsem çare eder mi? Cahildim dünyanın rengine kandım, keşke kanmasaydım, niyazında olan ben niye bu hale düştüm. Bende bilmiyorum ama bir türlü çıkamıyorum. Son kez bir şey söylemek isterdim ama size faydası olacak bir şey değil. Gelip dizinize kapanıp özür dileyerek haykırmak istiyorum. Yinede bu başımda olan kötü bulutlar hiç dağılma, aksine çoğalıyor. Çıkıp bir zirveye nefesim bitene kadar bağırmak istiyorum. Yapamıyorum, yanlış yapıyorum bir yerde ama nerde..
PART 2: Bir hayaldi
üye olduğum gün sadece şiir bölümüne şiir yazmak için üye olmuştum. Sonra o üye olduğum gün sınıfımıza güzel bi kız gelmişti. Konu dışına geldim açtım ilk konumu. "Ben bu kızı nasıl tavlayacağım
" diye keşke açmasaydım, keşke o kızı görüpte divane olmasaydım. Kabız civciv yazmıştı ilk mesajı. Sonradan pm ile konuşunca can kardeşim olmuştu. Sonra haydar'ım, sonra da tüm isimlerini sayamacağım kadar sevgi dolu kardeşlerim, abilerim. Nedensiz bi bakıştı aslında, konuyu o bakışlara vurgunken açmıştım.. İşte taa nereden, şimdi nereye. Günler geçti bi grip oldum bahar ayında, gece gece düştük yollara araba ile domuz sürüsüne çarpıyorduk. İşte o gün azraile o kadar yakından gördüm.(profilimden açtığım konulara bakabilirsiniz). Yine yaz günlere çalışmaktan dolayı uzak düştüm buralara o gün dedim girmeyeceğim artık buraya ama nafile. Bir şey vardı beni burda tutan ama ne? Kimdi bu şey kim di? Neydi beni yakamdan bırakmayan?
PART 3: Hastalıklı yıllar
Bir hastalığa yakalanmıştım, tabiri caizse amansız bir hastalık. Peşimi bırakmadı o derken öbürü geldi, git gide yedi bitirdi beni. Keşke bıraksaydım o şekeri, ne geldi ise benim başıma ondan geldi. Kimseye duyurmayacaktım ama doktordan kötü bir haber geldi iyice kendimi yedim.. Git gide soluyordum bu sefil hayattan. Herşeye sahip değildim. Para desen zaten iyice maddi durum kötü. Git gide bir çöküş. Geri dönemedik.. Yaşama sevincim boğazımda kaldı..
PART 4: Solan bir gül gibiyim
Herşey ansızın geldi. Ne günler teselli etti ne aylar. Haftalardır bi yaşamın kıyısında duruyorum. Her an ayağım kayacakta düşecek gibiyim. Istediğim sadece bir şey vardı o da biraz daha yaşamak. Dalgalar arasından gelen sessiz bi uğultu gibi perişandım. Her gece mehtabın altında not defterime bir şeyler karalıyordum. Tepemde durup hıçkırıklarımı mı dinler? Yere düşen gözyaşlarımı mı izler? Adeta soluyordum ilkbaharımda. Yeniden yeşermek mi? Olmuyor çaresiz bakışlar etrafında kuruyorum her geçen gün. Mevsimler gibi değildi bu hayatım. Sanki ben yokmuşumda ben olacak gibi davranan insanlar. Bıçak yarası gibi hançer gibi yüreğimi deşiyor her gece. Lanetli gecelerde.
PART 5: Yanlızlık
Yanlızdım. Sanki kuruyup düşen bir yaprak gibi. Bir oyana bi bu yana savruluyordum. Her gün yine bir umut olur diye çıkıyordum evden. Morali yüksek tutmam gerekmiş. Tutuyorum morali ama nereye kadar. Düşenin dostu olmaz derlermiş ben gördüm o dostları. Hepside sırtını bana dönmüşler. Var günümde beni sevip sayanlar. Soruyorum şimdi nereye gitti. ALLAHım dayanamıyorum artık dayanamıyorum. Yeter dedim bir gün. Bitsin de kurtulayım ama yok yine tuttu yakamdan. Yalan söylemek mi? hayır hayat bana küstü..
PART 6: Keşke
Bu hayatta maneviden çok maddiyat önemli. Ne yapalım bizde böyle sınanıyoruz. Dün gibi hatırladım okula başladığım günü. Ayakkabım su dolardı. Eve varınca annem görmesindiye hemen çıkarıp bi yere kordum. Çorap ta yaştı tabiki. Onu da hemen çıkarırdim. Teneffüste sınıfta tek başıma otururdum. Millete bakar kıskanırdım. Lanet ederdim fakirliğe.
DEVAMİ 13. MESAJDA
Buraya kadar okuma zahmetinde bulunduğunuz için çok ama çok teşekkür eder ALLAH razı olsun derim.
Not:inşALLAH silinmez bu konum
PART 1: Yeğenlerim
Aranızda bilmeden de olsa kırdığım genç yeğenlerim var hepinizden özür dilerim, beni unutmamak dileğiyle.. Unutsanız canınız sağolsun yeter.. Her kim olursa olsun büyük küçük ayrım yapmadan sevgi dolu bi karşıla yaptım. Bende küçük bile olsa pm atarak halini hatrını sordum. Hiç kimseye Bebe muamelesi yapmadım yapmanda. Hepimiz ALLAHın kuluyuz paşa. Genç yeğenlerime son bir söz söyleyerek sahneden çekiliyorum. Ne olursa olsun birbirinize, bebe muamelesi, çocuk , dalga geçmeyin.. Mutlu bi gündü beni bu günlere düşüren anlar.(değişik bi cümle oldu biliyorum) günler geçtikçe yaşama hissim iyice arttı. Yeğen yaptım bazılarınızı, bazılarınada abi oldum, büyüklere saygı ye sevgi ile bir tebessüm gösterdim daima. Kafam durgun her zaman. Beni bekleyen bir sürü kız ama ben ne yaptım. Döndüm önüme yürü git osman yoluna dedim.. Ya baştan bırakacaktım hayatı ya şimdi.. Gittikçe uzun bir yola düştü hayatım. Tırmandıkça tırmandım dağlara, zirvelere doğru. Sürükleyici bir serüvendi sanki. Yaşlı bir adamın ilk torunu gibiydi benim hayatım. Zor durumda yaşadım bunca 18 yılı. Geride bıraktıklarım, hüzünlü, sevinçli.. Daha neler neler. Şimdi önümde bir yol var. Bakıyorum saatlerdir. Gitmek mi kalmak mı? Dediyorum sizce gitsem çare eder mi? Cahildim dünyanın rengine kandım, keşke kanmasaydım, niyazında olan ben niye bu hale düştüm. Bende bilmiyorum ama bir türlü çıkamıyorum. Son kez bir şey söylemek isterdim ama size faydası olacak bir şey değil. Gelip dizinize kapanıp özür dileyerek haykırmak istiyorum. Yinede bu başımda olan kötü bulutlar hiç dağılma, aksine çoğalıyor. Çıkıp bir zirveye nefesim bitene kadar bağırmak istiyorum. Yapamıyorum, yanlış yapıyorum bir yerde ama nerde..
PART 2: Bir hayaldi
üye olduğum gün sadece şiir bölümüne şiir yazmak için üye olmuştum. Sonra o üye olduğum gün sınıfımıza güzel bi kız gelmişti. Konu dışına geldim açtım ilk konumu. "Ben bu kızı nasıl tavlayacağım
" diye keşke açmasaydım, keşke o kızı görüpte divane olmasaydım. Kabız civciv yazmıştı ilk mesajı. Sonradan pm ile konuşunca can kardeşim olmuştu. Sonra haydar'ım, sonra da tüm isimlerini sayamacağım kadar sevgi dolu kardeşlerim, abilerim. Nedensiz bi bakıştı aslında, konuyu o bakışlara vurgunken açmıştım.. İşte taa nereden, şimdi nereye. Günler geçti bi grip oldum bahar ayında, gece gece düştük yollara araba ile domuz sürüsüne çarpıyorduk. İşte o gün azraile o kadar yakından gördüm.(profilimden açtığım konulara bakabilirsiniz). Yine yaz günlere çalışmaktan dolayı uzak düştüm buralara o gün dedim girmeyeceğim artık buraya ama nafile. Bir şey vardı beni burda tutan ama ne? Kimdi bu şey kim di? Neydi beni yakamdan bırakmayan? PART 3: Hastalıklı yıllar
Bir hastalığa yakalanmıştım, tabiri caizse amansız bir hastalık. Peşimi bırakmadı o derken öbürü geldi, git gide yedi bitirdi beni. Keşke bıraksaydım o şekeri, ne geldi ise benim başıma ondan geldi. Kimseye duyurmayacaktım ama doktordan kötü bir haber geldi iyice kendimi yedim.. Git gide soluyordum bu sefil hayattan. Herşeye sahip değildim. Para desen zaten iyice maddi durum kötü. Git gide bir çöküş. Geri dönemedik.. Yaşama sevincim boğazımda kaldı..
PART 4: Solan bir gül gibiyim
Herşey ansızın geldi. Ne günler teselli etti ne aylar. Haftalardır bi yaşamın kıyısında duruyorum. Her an ayağım kayacakta düşecek gibiyim. Istediğim sadece bir şey vardı o da biraz daha yaşamak. Dalgalar arasından gelen sessiz bi uğultu gibi perişandım. Her gece mehtabın altında not defterime bir şeyler karalıyordum. Tepemde durup hıçkırıklarımı mı dinler? Yere düşen gözyaşlarımı mı izler? Adeta soluyordum ilkbaharımda. Yeniden yeşermek mi? Olmuyor çaresiz bakışlar etrafında kuruyorum her geçen gün. Mevsimler gibi değildi bu hayatım. Sanki ben yokmuşumda ben olacak gibi davranan insanlar. Bıçak yarası gibi hançer gibi yüreğimi deşiyor her gece. Lanetli gecelerde.
PART 5: Yanlızlık
Yanlızdım. Sanki kuruyup düşen bir yaprak gibi. Bir oyana bi bu yana savruluyordum. Her gün yine bir umut olur diye çıkıyordum evden. Morali yüksek tutmam gerekmiş. Tutuyorum morali ama nereye kadar. Düşenin dostu olmaz derlermiş ben gördüm o dostları. Hepside sırtını bana dönmüşler. Var günümde beni sevip sayanlar. Soruyorum şimdi nereye gitti. ALLAHım dayanamıyorum artık dayanamıyorum. Yeter dedim bir gün. Bitsin de kurtulayım ama yok yine tuttu yakamdan. Yalan söylemek mi? hayır hayat bana küstü..
PART 6: Keşke
Bu hayatta maneviden çok maddiyat önemli. Ne yapalım bizde böyle sınanıyoruz. Dün gibi hatırladım okula başladığım günü. Ayakkabım su dolardı. Eve varınca annem görmesindiye hemen çıkarıp bi yere kordum. Çorap ta yaştı tabiki. Onu da hemen çıkarırdim. Teneffüste sınıfta tek başıma otururdum. Millete bakar kıskanırdım. Lanet ederdim fakirliğe.
DEVAMİ 13. MESAJDA
Buraya kadar okuma zahmetinde bulunduğunuz için çok ama çok teşekkür eder ALLAH razı olsun derim.
Not:inşALLAH silinmez bu konum
