tcfb
Üye
Sessiz Sokaklar - Kendi Denemem :)
07 . 12 . 2013 - Cumartesi ( Sığınacak Bir Yer )
Kar yeniden başlamıştı yağmaya . Gecenin ürpertici sessizliğiyle yürümeye devam ediyordum . Soğuk içime işlemişti adeta . Daha şimdiden bulabileceğim bir evin hayaliyle dikkatlice etrafı süzüyordum . Yaklaşık 30 dakika yürüdükten sonra gördüğüm bir ışık , yaşayan birilerini bulduğum anlamına gelebilirdi . Eve doğru adımlarımı atmaya başladım . Sessiz sokaklardan bir tehlike çıkacağını tahmin edebiliyordum fakat heyecanımın önüne geçemiyordum . Kapı açıktı . Yavaşça araladıktan sonra içeri girdim . Yerde yatan bir cesedi görmek sevincimi bitirmeye yetmişti . En azından bu havada sığınacak bir yer bulabilmiştim . Cesedi attıktan sonra , kapıyı kilitledim ve tüm açık camları kapattım . Uzun süredir yemek yemediğim için karnım acıkmıştı . Yemek yemek için mutfağa doğru yöneldim . Buzdolabını açtığımda hayal kırıklığına uğradım . Çünkü dolap , boş raflardan ibaretti . Sandalyeye oturup yapabileceğim şeyleri düşünüyordum . Uykusuzluğun vermiş olduğu halsizlikle orada uyuya kalmışım .
08.12.2013 Pazar ( İlk Karşılaşma )
Sabah kalktığımda başım ağrıyordu . İlaç bulma umuduyla evden çıktım . Uzun süre yürümeye devam ettim . Sonunda bir eczane bulmuştum . Kapıyı kırıp içeri girdim . Gerekli ilacı ararken bir çığlık sesi duydum . Sanırım arka mahalleden geliyordu . Hemen koşarak oraya gittim . Gördüklerim karşısında resmen kanım donmuştu . Zor nefes alıyordum . Filmlerde gördüğüm şeyler gerçekmi oluyordu .Yaratığa benzer bir varlık , bir kadını öldürmüş ve bana doğru geliyordu . Heyecandan çığlık atmış olmalıyım ki benim burada olduğumu farketmiş . O anki korku ile beraber koşmaya başladım . Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu . Dünyanın bu hale gelmiş olmasının nedeni bu yaratıklar olabilirdi . Başım ağrıdığı için çok fazla düşünemiyordum . Kaçtıktan sonra ilacımı almak için eczaneye geri döndüm . Heyecandan ellerim titriyordu . Sonunda ilacı bulmuştum . Hemen çantamdaki suyu alıp ilacı içtim . Başımın ağrısı birazda olsa hafiflemişti . O anki ruh halimle hiçbir şey düşünemiyordum . Bir daha onlarla karşılaşmamak için farklı yoldan gitmeyi tercih ettim . Gözüme bir market çarptı . Uzun süredir yemek yemediğim için kendimi iyi hissetmiyordum . Yemek yemem gerektiğini düşünerek içeri girdim . Yemeklere bu kadar kolay ulaşmak beni şaşırttı . Arkasında başka birşeymi vardı yoksa çokmu şanslıydım . Yemekleri alıp koşa koşa eve gittim . Eve gittiğimde kapıyı açık buldum . İçeride biri olduğunu düşünerek kapının yanındaki sopayı aldım . Kapıyı hızlıca açarak içeri daldım . Önüme çirkin bir yaratık çıktı . Heyecanlandığım için kafasına hızlı şekilde vurarak boynunu kırdım . Dünya yavaş yavaş çekilmez bir hal alıyordu . Ne kadar kötü olacağını tahmin edemiyordum ama dönülmez bir yola girdiğimin farkındaydım . Yaratığı dışarı attıktan sonra saatime baktım . Bayağı geç olmuştu . Yatma vakti ...
09.12.2013 Pazartesi ( Dünya Daha Berbat Bir Hal Almaya Başladı )
Kalktığımda başımın ağrısı tamamen geçmişti . Elimi yüzümü yıkadım ve biraz yemek yedim . Kendimce bu yaratıklara bir isim verdim . ' Zombi ' Cephanelik almam gerekliydi . Evden çıktım ve dolaşmaya başladım . Uzun süre dolaştım . Artık çevredeki zombilerden korkmuyordum. Zombiler çok fazla çoğalmıştı . Nereye baksam onları görüyordum . Benim gibiler ise yok denecek kadar azdı . Sonunda bir silah dükkanı buldum . Uzun süre yetecek kadar cephanelik almam gerekliydi . Dükkana girdiğimde sadece 1 silah kalmıştı . Benim gibi insanlarda buraya uğramış olmalılar . Silahı aldığımda daha da kötü bir şeyle karşılaştım . Silahın mermisi yoktu . Boş bir silahla birşey yapamazdım ama lazım olabilir diye aldım . Evime giderken yükselen dumanları gördüm . Şaşırdım . Çünkü zombiler bunu yapabilecek kadar akıllı değildi . Dumanı takip ettikçe düşündüklerimin olmamasını diliyordum . Duman evimin oralardan geliyordu . Evi gördüğümde mahfoldum . Yanık bir evden yaşayamayacağım için tekrar yola koyuldum . Dünyanın bu hale gelmesinde dolayı insanlar çete halinde dolaşıp , zorla başkalarının mallarını alıyordu . Benimse sadece mermisi olmayan silahım vardı . İlerledim . Yol kapalıydı . Duvardan atlayarak aradan geçmeyi düşündüm . Atladığım sırada önüme bir adam çıktı ve beni öldürmekle tehdit etti . Elinde de bir bıçak vardı . Kafamdan bin türlü senaryo geçiriyordum fakat hiçbiri mantıklı değildi . İstemeden de olsa silahımı çıkardım . Mermisi olmayan bir silahla ne yapabilirdimki ? Tetiğe basarsam mermi olmadığını anlayıp beni öldürürdü . Tetiğe basmadan üzerine yürüdüm . Adam öldürmemem için yalvarıyordu . Boş bir silah korkutmaya yetmişti . Ben ilerledikçe oda arkasındaki uçuruma doğru yaklaşıyordu .1 kaç metre yürüdükten sonra adam dengesini kaybedip aşağıya düştü . Adamın elinden düşen bıçağı elime aldım . En azından bir bıçağım olmuştu . Oradan çıktığımda eski evimi buldum . Masanın üstünde bir not ve kamera vardı . Notun üzerinde ' Paris'teki ablamın yanına gidiyorum . Eğer bu nota ulaşabildiysen hemen buraya gelmelisin . Çünkü kızımız çok hasta ' yazıyordu .Kameradaki videoyu izledikten sonra ağladım . Yıllardır görmediğim küçük kızım 6 yaşına gelmişti ve ben onun yanında olamamıştım . Benimde oraya gitmem gerekliydi . Yarın sabah erkenden yola koyulmalıyım .
10.12.2013 Salı ( Yeni Arkadaşlar )
Sabah erkenden yola koyuldum . Dünyanın bu dumundan dolayı deniz yoluyla gitmek zorundaydım . Kara ve hava yoluyla gitmem mümkün değildi . Bir gemi bulabilmek için limana doğru yöneldim . Gemisi olan biri belki bana yardımcı olabilirdi . Uzaklarda birilerini gördüm . Aradaki mesafe çok fazla olduğu için ne olduğunu tam ayırt edemiyordum . Mesafe azaldıkça 3 insan olduğunu farkettim . Etrafıma baktığımda birçok ölü olduğunu gördüm . Yıkık evler , dükkanlar , dükkan camları heryere savrulmuş , sanki katliyam olmuştu . Bana yardım edeceklerini düşünerek , onlara doğru koşmaya başladım . Kısa bir süre koştum . Bacağımı birisinin tutmasıyla dengemi kaybedip yere düştüm . Çantamı açık unutmuş olmalıyımki bıçağım birkaç metre ileri gitmişti . Arkamı döndüğümde dehşete kapıldım . Üzerime doğru gelen bir zombi gördüm . Bıçağa uzanmam gerekliydi . Ayağa kalkmaya çalışırken bacağımda bir acı hissettim . Kırılan dükkan camlarından biri bacağıma saplanmıştı . Zaman geçtikçe yaklaşıyordu ve ben ne yapacağımı bilmiyordum . Kurtulmak için tekme atmak istedim , etkili olmadı . Bıçağa ulaşmak için sürünmeye başlamıştım fakat bacağımdan tutup ilerlememe engel oluyordu . Bacağımı ısıracağı sırada dört el silah sesi duydum . Paramparça halde yere yıkıldı . Hayatımı kurtaran kişinin kim olduğunu görmek için etrafıma baktım . Kimseyi göremedim . Sanırım üç kişiden biriydi hayatımı kurtaran . Zorda olsa ayağa kalkmayı becerebildim . 3 kişi bana doğru geliyordu . Yanıma geldiklerinde teşekkür ettim . Adlarının John,Fred ve Becky olduğunu öğrendim . John beni yaşadıkları eve davet etti ama Fred ve Becky bundan memnun değil gibilerdi . Ev aradığım için , işime gelmişti açıkcası . Hem barınacak biryer buldum hemde yeni arkadaşlar edinmiştim . Artık hayatta kalmak için 4 kişi savaşacaktık .
Evi gördüğümde çok şaşırdım . Çünkü çok büyüktü ve tüm ihtiyaçlarımızı karşılayabilirdi . İçeriye geçip biraz sohbet ettik . Onlarda bu evi bir hafta önce bulmuşlar . Karnımız acıkmıştı . Becky yemek hazırlamak için mutfağa geçti . Bende Paris'e gitmek istediğimi , eşimin ve kızımın orada olduğunu söyledim . Bana , bir gemi bulduklarını fakat bazı parçalarının eksik olduğunu söylediler . Beni eşime ulaştırabileceklerini düşündüğüm için onlara daha da yakınlık duydum . Becky yemeğin hazır olduğunu söyleyince mutfakta yemeğimizi yedik . John tüm kapı ve penecereleri kapattıktan sonra üst kattaki odada kalabileceğimi söyledi . Odaya çıktım ve yatağa uzandım . Saat geç olmuştu . Yarın çok güçlü olmalıyım , iyi geceler.
11.12.2013 Çarşamba ( Yeni Bir Hayal Kırıklığı )
Sabah çok yüksek bir sesle uyandım . Zombiler , evin her tarafını sarmıştı . John hepimizi aşağıya çağırdı . Bacağımın acısı geçmişti yinede tam basamıyordum . Kapılardan veya pencerelerden çıkamayacağımıza göre çatıdan çıkmak zorundaydık . Çatıya çıktık . Aşağıya baktığımızda 100'lerce zombi olduğunu gördük . Nasıl olduğunu sorduğumda Fred cevap verdi : 'Becky bu sabah kalktığında hava almak için pencereyi açmış . İçeri geçerken kapatmayı unutmuş . Evin içine giren bir zombi gördüğü zaman korkup ateş etmiş . Bunlarda sese geldi . ' dedi . Buradan nasıl kaçacağımızı düşünüyorduk . Uzak bir yerde ses çıkartırsak belki oraya doğru gelirlerdi diyerek diğer binanın çatısına doğru yöneldim . Atlamaya çalıştım . Bacağımın ağrıdığını unuttum , az kalsın düşüyordum . Kenardan tutunarak kendimi yukarı çektim . Benim atlamam tabiki mantıklı değildi fakat diğerleri çekindi . Bu işi birinin yapması gerekiyordu . Birkaç binayı geçtikten sonra silahımı çıkardım . Silahı ateşlediğimde tüm zombiler bulunduğum binanın etrafına toplanmaya başladı . Arkadaşlarımın yanına döndüm , ev içindeki tüm gerekli eşyaları alıp evden ayrıldık . 30 - 35 dakika ilerledikten sonra bir ormanın içine girdik . Kısa bir süre burada kalmayı düşünüyorduk . Çantamda gerekli ilaçlar , yemekler ve bir bıçak vardı . Fazla değildi fakat yaşayabilmem için yeterliydi . Birimizin uyanık kalması gerekiyordu . Bu görevi John üstlendi . Bende yorgun olduğum için dinlenme gereği duydum ve ağaca yaslanıp uyumuşum .
Blog :
Kar yeniden başlamıştı yağmaya . Gecenin ürpertici sessizliğiyle yürümeye devam ediyordum . Soğuk içime işlemişti adeta . Daha şimdiden bulabileceğim bir evin hayaliyle dikkatlice etrafı süzüyordum . Yaklaşık 30 dakika yürüdükten sonra gördüğüm bir ışık , yaşayan birilerini bulduğum anlamına gelebilirdi . Eve doğru adımlarımı atmaya başladım . Sessiz sokaklardan bir tehlike çıkacağını tahmin edebiliyordum fakat heyecanımın önüne geçemiyordum . Kapı açıktı . Yavaşça araladıktan sonra içeri girdim . Yerde yatan bir cesedi görmek sevincimi bitirmeye yetmişti . En azından bu havada sığınacak bir yer bulabilmiştim . Cesedi attıktan sonra , kapıyı kilitledim ve tüm açık camları kapattım . Uzun süredir yemek yemediğim için karnım acıkmıştı . Yemek yemek için mutfağa doğru yöneldim . Buzdolabını açtığımda hayal kırıklığına uğradım . Çünkü dolap , boş raflardan ibaretti . Sandalyeye oturup yapabileceğim şeyleri düşünüyordum . Uykusuzluğun vermiş olduğu halsizlikle orada uyuya kalmışım .
08.12.2013 Pazar ( İlk Karşılaşma )
Sabah kalktığımda başım ağrıyordu . İlaç bulma umuduyla evden çıktım . Uzun süre yürümeye devam ettim . Sonunda bir eczane bulmuştum . Kapıyı kırıp içeri girdim . Gerekli ilacı ararken bir çığlık sesi duydum . Sanırım arka mahalleden geliyordu . Hemen koşarak oraya gittim . Gördüklerim karşısında resmen kanım donmuştu . Zor nefes alıyordum . Filmlerde gördüğüm şeyler gerçekmi oluyordu .Yaratığa benzer bir varlık , bir kadını öldürmüş ve bana doğru geliyordu . Heyecandan çığlık atmış olmalıyım ki benim burada olduğumu farketmiş . O anki korku ile beraber koşmaya başladım . Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu . Dünyanın bu hale gelmiş olmasının nedeni bu yaratıklar olabilirdi . Başım ağrıdığı için çok fazla düşünemiyordum . Kaçtıktan sonra ilacımı almak için eczaneye geri döndüm . Heyecandan ellerim titriyordu . Sonunda ilacı bulmuştum . Hemen çantamdaki suyu alıp ilacı içtim . Başımın ağrısı birazda olsa hafiflemişti . O anki ruh halimle hiçbir şey düşünemiyordum . Bir daha onlarla karşılaşmamak için farklı yoldan gitmeyi tercih ettim . Gözüme bir market çarptı . Uzun süredir yemek yemediğim için kendimi iyi hissetmiyordum . Yemek yemem gerektiğini düşünerek içeri girdim . Yemeklere bu kadar kolay ulaşmak beni şaşırttı . Arkasında başka birşeymi vardı yoksa çokmu şanslıydım . Yemekleri alıp koşa koşa eve gittim . Eve gittiğimde kapıyı açık buldum . İçeride biri olduğunu düşünerek kapının yanındaki sopayı aldım . Kapıyı hızlıca açarak içeri daldım . Önüme çirkin bir yaratık çıktı . Heyecanlandığım için kafasına hızlı şekilde vurarak boynunu kırdım . Dünya yavaş yavaş çekilmez bir hal alıyordu . Ne kadar kötü olacağını tahmin edemiyordum ama dönülmez bir yola girdiğimin farkındaydım . Yaratığı dışarı attıktan sonra saatime baktım . Bayağı geç olmuştu . Yatma vakti ...
09.12.2013 Pazartesi ( Dünya Daha Berbat Bir Hal Almaya Başladı )
Kalktığımda başımın ağrısı tamamen geçmişti . Elimi yüzümü yıkadım ve biraz yemek yedim . Kendimce bu yaratıklara bir isim verdim . ' Zombi ' Cephanelik almam gerekliydi . Evden çıktım ve dolaşmaya başladım . Uzun süre dolaştım . Artık çevredeki zombilerden korkmuyordum. Zombiler çok fazla çoğalmıştı . Nereye baksam onları görüyordum . Benim gibiler ise yok denecek kadar azdı . Sonunda bir silah dükkanı buldum . Uzun süre yetecek kadar cephanelik almam gerekliydi . Dükkana girdiğimde sadece 1 silah kalmıştı . Benim gibi insanlarda buraya uğramış olmalılar . Silahı aldığımda daha da kötü bir şeyle karşılaştım . Silahın mermisi yoktu . Boş bir silahla birşey yapamazdım ama lazım olabilir diye aldım . Evime giderken yükselen dumanları gördüm . Şaşırdım . Çünkü zombiler bunu yapabilecek kadar akıllı değildi . Dumanı takip ettikçe düşündüklerimin olmamasını diliyordum . Duman evimin oralardan geliyordu . Evi gördüğümde mahfoldum . Yanık bir evden yaşayamayacağım için tekrar yola koyuldum . Dünyanın bu hale gelmesinde dolayı insanlar çete halinde dolaşıp , zorla başkalarının mallarını alıyordu . Benimse sadece mermisi olmayan silahım vardı . İlerledim . Yol kapalıydı . Duvardan atlayarak aradan geçmeyi düşündüm . Atladığım sırada önüme bir adam çıktı ve beni öldürmekle tehdit etti . Elinde de bir bıçak vardı . Kafamdan bin türlü senaryo geçiriyordum fakat hiçbiri mantıklı değildi . İstemeden de olsa silahımı çıkardım . Mermisi olmayan bir silahla ne yapabilirdimki ? Tetiğe basarsam mermi olmadığını anlayıp beni öldürürdü . Tetiğe basmadan üzerine yürüdüm . Adam öldürmemem için yalvarıyordu . Boş bir silah korkutmaya yetmişti . Ben ilerledikçe oda arkasındaki uçuruma doğru yaklaşıyordu .1 kaç metre yürüdükten sonra adam dengesini kaybedip aşağıya düştü . Adamın elinden düşen bıçağı elime aldım . En azından bir bıçağım olmuştu . Oradan çıktığımda eski evimi buldum . Masanın üstünde bir not ve kamera vardı . Notun üzerinde ' Paris'teki ablamın yanına gidiyorum . Eğer bu nota ulaşabildiysen hemen buraya gelmelisin . Çünkü kızımız çok hasta ' yazıyordu .Kameradaki videoyu izledikten sonra ağladım . Yıllardır görmediğim küçük kızım 6 yaşına gelmişti ve ben onun yanında olamamıştım . Benimde oraya gitmem gerekliydi . Yarın sabah erkenden yola koyulmalıyım .
10.12.2013 Salı ( Yeni Arkadaşlar )
Sabah erkenden yola koyuldum . Dünyanın bu dumundan dolayı deniz yoluyla gitmek zorundaydım . Kara ve hava yoluyla gitmem mümkün değildi . Bir gemi bulabilmek için limana doğru yöneldim . Gemisi olan biri belki bana yardımcı olabilirdi . Uzaklarda birilerini gördüm . Aradaki mesafe çok fazla olduğu için ne olduğunu tam ayırt edemiyordum . Mesafe azaldıkça 3 insan olduğunu farkettim . Etrafıma baktığımda birçok ölü olduğunu gördüm . Yıkık evler , dükkanlar , dükkan camları heryere savrulmuş , sanki katliyam olmuştu . Bana yardım edeceklerini düşünerek , onlara doğru koşmaya başladım . Kısa bir süre koştum . Bacağımı birisinin tutmasıyla dengemi kaybedip yere düştüm . Çantamı açık unutmuş olmalıyımki bıçağım birkaç metre ileri gitmişti . Arkamı döndüğümde dehşete kapıldım . Üzerime doğru gelen bir zombi gördüm . Bıçağa uzanmam gerekliydi . Ayağa kalkmaya çalışırken bacağımda bir acı hissettim . Kırılan dükkan camlarından biri bacağıma saplanmıştı . Zaman geçtikçe yaklaşıyordu ve ben ne yapacağımı bilmiyordum . Kurtulmak için tekme atmak istedim , etkili olmadı . Bıçağa ulaşmak için sürünmeye başlamıştım fakat bacağımdan tutup ilerlememe engel oluyordu . Bacağımı ısıracağı sırada dört el silah sesi duydum . Paramparça halde yere yıkıldı . Hayatımı kurtaran kişinin kim olduğunu görmek için etrafıma baktım . Kimseyi göremedim . Sanırım üç kişiden biriydi hayatımı kurtaran . Zorda olsa ayağa kalkmayı becerebildim . 3 kişi bana doğru geliyordu . Yanıma geldiklerinde teşekkür ettim . Adlarının John,Fred ve Becky olduğunu öğrendim . John beni yaşadıkları eve davet etti ama Fred ve Becky bundan memnun değil gibilerdi . Ev aradığım için , işime gelmişti açıkcası . Hem barınacak biryer buldum hemde yeni arkadaşlar edinmiştim . Artık hayatta kalmak için 4 kişi savaşacaktık .
Evi gördüğümde çok şaşırdım . Çünkü çok büyüktü ve tüm ihtiyaçlarımızı karşılayabilirdi . İçeriye geçip biraz sohbet ettik . Onlarda bu evi bir hafta önce bulmuşlar . Karnımız acıkmıştı . Becky yemek hazırlamak için mutfağa geçti . Bende Paris'e gitmek istediğimi , eşimin ve kızımın orada olduğunu söyledim . Bana , bir gemi bulduklarını fakat bazı parçalarının eksik olduğunu söylediler . Beni eşime ulaştırabileceklerini düşündüğüm için onlara daha da yakınlık duydum . Becky yemeğin hazır olduğunu söyleyince mutfakta yemeğimizi yedik . John tüm kapı ve penecereleri kapattıktan sonra üst kattaki odada kalabileceğimi söyledi . Odaya çıktım ve yatağa uzandım . Saat geç olmuştu . Yarın çok güçlü olmalıyım , iyi geceler.
11.12.2013 Çarşamba ( Yeni Bir Hayal Kırıklığı )
Sabah çok yüksek bir sesle uyandım . Zombiler , evin her tarafını sarmıştı . John hepimizi aşağıya çağırdı . Bacağımın acısı geçmişti yinede tam basamıyordum . Kapılardan veya pencerelerden çıkamayacağımıza göre çatıdan çıkmak zorundaydık . Çatıya çıktık . Aşağıya baktığımızda 100'lerce zombi olduğunu gördük . Nasıl olduğunu sorduğumda Fred cevap verdi : 'Becky bu sabah kalktığında hava almak için pencereyi açmış . İçeri geçerken kapatmayı unutmuş . Evin içine giren bir zombi gördüğü zaman korkup ateş etmiş . Bunlarda sese geldi . ' dedi . Buradan nasıl kaçacağımızı düşünüyorduk . Uzak bir yerde ses çıkartırsak belki oraya doğru gelirlerdi diyerek diğer binanın çatısına doğru yöneldim . Atlamaya çalıştım . Bacağımın ağrıdığını unuttum , az kalsın düşüyordum . Kenardan tutunarak kendimi yukarı çektim . Benim atlamam tabiki mantıklı değildi fakat diğerleri çekindi . Bu işi birinin yapması gerekiyordu . Birkaç binayı geçtikten sonra silahımı çıkardım . Silahı ateşlediğimde tüm zombiler bulunduğum binanın etrafına toplanmaya başladı . Arkadaşlarımın yanına döndüm , ev içindeki tüm gerekli eşyaları alıp evden ayrıldık . 30 - 35 dakika ilerledikten sonra bir ormanın içine girdik . Kısa bir süre burada kalmayı düşünüyorduk . Çantamda gerekli ilaçlar , yemekler ve bir bıçak vardı . Fazla değildi fakat yaşayabilmem için yeterliydi . Birimizin uyanık kalması gerekiyordu . Bu görevi John üstlendi . Bende yorgun olduğum için dinlenme gereği duydum ve ağaca yaslanıp uyumuşum .
Blog :
Linkleri görüntülemek için kayıt olmalısınız
Son düzenleme:
