-efşan
Üye
Öyle Bir Gidiyorsun
Ve sen gidiyorsun;
Henüz doyamamışken üstelik gözlerine,
Yokluğuna teslim ediyorsun zavallı bırakıp ulu orta.
Evi barkı yıkıp yüreğimin tam ortasına;
Nasıl vicdan ile ?
Nasıl bir öfke ile?
İliklerime kadar sen sızlarken özlemin;
Varlığını benden çekip alıyorsun.
Yani canımı alıyorsun.
Öyle bir gidiyorsun.
Ve sen gidiyorsun;
Nasıl inandırabilirim kendimi yokluğuna,
Üstelik her bir zerresi varlığına şahitken bedenimin.
Seher'imin naaşını bırakıp kalbimin tâ derinlerinde;
En acıyanlarıma...
Nasıl da karardı gözün ?
Nasıl bir veda ile ?
Her bir anıma kadar sen kokarken, seni anarken sözlerim,
Yokluğunu varlığıma zerk ediyorsun.
Yani sen gidiyorsun.
Öyle bir gidiyorsun.
Ve sen gidiyorsun;
Korkarım ki durduramayacak feryatlarım.
Onlar ki zavallı, nasıl da sessiz...
Sensiz melanom saracak yatağımı,
Hayat sensiz nasıl da ıssız.
Haziranlar sessiz, Eylüller sessiz.
Seher'imiz henüz ahraz,
Seher'imiz henüz isimsiz...
Onu dahi damarlarımdan çekip alıyorsun.
Yani gidiyorsun.
Öyle bir gidiyorsun.
Henüz doyamamışken üstelik gözlerine,
Yokluğuna teslim ediyorsun zavallı bırakıp ulu orta.
Evi barkı yıkıp yüreğimin tam ortasına;
Nasıl vicdan ile ?
Nasıl bir öfke ile?
İliklerime kadar sen sızlarken özlemin;
Varlığını benden çekip alıyorsun.
Yani canımı alıyorsun.
Öyle bir gidiyorsun.
Ve sen gidiyorsun;
Nasıl inandırabilirim kendimi yokluğuna,
Üstelik her bir zerresi varlığına şahitken bedenimin.
Seher'imin naaşını bırakıp kalbimin tâ derinlerinde;
En acıyanlarıma...
Nasıl da karardı gözün ?
Nasıl bir veda ile ?
Her bir anıma kadar sen kokarken, seni anarken sözlerim,
Yokluğunu varlığıma zerk ediyorsun.
Yani sen gidiyorsun.
Öyle bir gidiyorsun.
Ve sen gidiyorsun;
Korkarım ki durduramayacak feryatlarım.
Onlar ki zavallı, nasıl da sessiz...
Sensiz melanom saracak yatağımı,
Hayat sensiz nasıl da ıssız.
Haziranlar sessiz, Eylüller sessiz.
Seher'imiz henüz ahraz,
Seher'imiz henüz isimsiz...
Onu dahi damarlarımdan çekip alıyorsun.
Yani gidiyorsun.
Öyle bir gidiyorsun.