ölümsüzlük....

[Romantik Prens]

Öyle çok zaman geçti ki. Üzerinden binlerce asır, yüz milyonlarca insanın doğumu, hastalıkları ve ölümleri, ard arda… geride iz bırakmadan uzaklaşan anların buğusuyla her geçen gün daha da mavileşirken gökyüzü, ben dirilemeyen ve yok olamayan hücrelerimde sakladığım ızdırabın, derimin altında güvenle akan mavi damarların dışına çıkmasına izin vermedim. Ne savaşlar yol açtı ne kavgalar buna. Kanım, kirli kanım, kirli ve peltek, vebanın ve deliliğin ortağı, asırlar süren katliamların ve hesaplanamaz cinayetlerin tanığı, varolanın varolana ettiği zulmün destekçisi, uğruna can verilen aşkların bozguncusu kanım, vücudumu saran kozanın minyatür hayatları, ruhumun derinliklerine dek inen caddelerin, yolların, sokakların kaldırım taşları… kan damlalarım hiç vücudumun dışına çıkmadı. Kirlendi. Lekelendi. Zehirlendi. Yenilenemedi. Ölülerini gömemeyen bir köy gibi, sevdiklerinin cesetleriyle koyun koyuna yatmaya zorlandı. Kanım, kanımdan gelenlerin ölümü, benim ise, ölümsüzlüğüm oldu.