Gururum Kirlendi Kem Gözlerden

Sponsorlu Bağlantılar

Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...
***BlackrosE***

***BlackrosE***

Üye
    Konu Sahibi
Gururum Kirlendi Kem Gözlerden
Uyandım…

Biraz önce hem de; ama kalkmak gelmiyor içimden, göğsümde kocaman bir boşluk var, yüreğim yok yerinde. Öyle güçsüz ki bedenim, kalkıp onu arayamıyorum bile. Kocaman bir acı, dayanılmaz bir hiçlik duygusuyla birleşip gözlerimden akıyor sessizce. Mümkün olduğunca kısıyorum hıçkırıklarımı, avazım çıktığı kadar, evet evet avazım çıktığı kadar susuyorum. Gecenin sessizliğinde koynuma sokulan sensizliğe inat… Herkese inat bu sabah, sesiz sessiz yürüyorum odamda.

Yüreğimin parçalarını topluyorum dört bir köşeden.

Gel hadi, birlikte bakalım nerelere dağılmış parçalarım, gel hadi korkma seninle birlikte nerelere kaybolmuş umutlarım.

Bak biri şurda, görüyor musun?

Korkma, o ses bir yılbaşından kalma bana… Hani bütün gece sesini dinlettiğim sana, hatta gözlerini benzettiğim hiç benzemediği halde. Hatırladın değil mi? Gurbağam duruyor ayaklarının altında. Hayır, kurbağa değil gurbağa… Bak yüreğimin bir köşesi düşmüş dilinin altına. Bir şey anlatır gibi sanki … Sanki kırgınlığımın en büyük nedeni onun bedenine saplanmışta acı çekiyor o da benim gibi…

Evet, düşünüyorum ve hatırlıyorum. Canım nasıl yanıyor bilemezsin… Uzatma ellerini, kalsınlar olduğu yerde. Anlayamasın sen asla beni. Bilemezsin gururum nasıl da kirlendi kem gözden, nasıl da acı çekti kem dilen…

Ama en çok senden...

O yüzden uzatma ellerini kalsınlar orda, en çok onları özlemişken bırak n’olur dokunma bana…

Onu da bırak kalsın orda, toplamaktan vazgeçtim ben kalbimin parçalarını, odamın dört bir yanındaki kırgınlıklarımı toplamak istemiyorum anla, anla o kadar güçsüz aslında yüreğim. Güçlüyüm dedikçe inadına güçsüzleşiyor düşlerim.

Git, hadi git… Durma karşımda… Vazgeçtim görme kırıklarımı, hissetme çektiklerimi. Gelme sakın , ben başa çıkarım her şeyden öte sensizlikle.

Gitmeeee

Her yerde sen varsın oysa, nereye çevirsem başımı… Nereye dönsem sen çıkıyorsun karşıma. Bak bu resimleri birlikte yapıştırmıştık dolaba, bu çerçeveyi senin evinden getirdik. Buzdolabında duruyor hala resmin, hala tenimde tenin. Kokun, kokun gitmek bilmiyor oysa…

Git, hadi git… Durma karşımda… Vazgeçtim görme kırıklarımı, hissetme çektiklerimi. Gelme sakın , ben başa çıkarım her şeyden öte sensizlikle.

Gitmeeee

Kalktım…

Aynanın karşısındayım şimdi. Hatırladın mı? Çoktan yerleşti aklıma benim oysa. Aynamdın sen benim benliğimin. Ne kadar seviyorsam o kadar seviliyordum. Ne kadar seviliyorsan o kadar seviyordun beni. Gözlerine daldığımda bulurdum kendimi, sen baktığında başkasını görmezdin kendinden başka. Oysa elin tuttuğunda elimi, oysa gülümsediğinde bana baktığında… Hani eşekkk dediğinde sevdiğinde.. Her şey b,r bir yansıyor aynadan şimdi bana. Sen getirmiştin değil mi? Köşesinde duruyor hala resmin bilir misin peki. Cüzdanımdan çıkarıp her sabah görmek istediğim resmin bana bakıyor ve ne acı ben göremiyorum gözlerinde eskisi gibi beni… Görmemek ne acı oysa bilir misin sevgili. Ne acı hissetmemek eskisi gibi. Kalkmalı, kalmamalı daha fazla ayna karşısında. Gitgide silikleşiyor benliğim görüyorum, gitgide soluklaşıyor ayna.

Bir kırgınlık anında . Belki farkına varınca silikleştiğimin düşüyor aynam… Senin verdiğin hani, hani bir eşinin de sende olduğu…

Kırılıyor, dört bir yana savruluyor parçaları, ellerim kan içinde kalıyor sevgili. Fotoğrafın kırmızılara bürünüyor aniden.

Aynam kırık ve ellerim parçalanmış yarattığı keskin kırık yanlarıyla... Yüreğimdeki aynanın kırılmasıyla parça parça olması gibi benliğimin... Tıpkı yayılması gibi dört bir yana yüreğimin…

Uyanmak yaramıyor son günlerde bana yar. Her yerde sen çıkıyorsun karşıma. Yüreksizliğimde oturuyorum bir süre, sensizliğin boşluğunda yürek parçalarıma bakıyorum acıyla. Kalkmak daha bir zor geliyor derken. Birkaç farklı maske deniyorum, bir gülümseme takıyorum derken ve çıkıyorum dünyaya.

Güçlü gözüküyorum ya değilim aslında. Bir süre daha olamayacağım kesin gidişinin ardından..

İşte bu nedenle;

Mümkün olduğunca kısıyorum hıçkırıklarımı, avazım çıktığı kadar, evet evet avazım çıktığı kadar susuyorum. Gecenin sessizliğinde koynuma sokulan sensizliğe inat, susuyor ve bende silikleşerek gidiyorum dönmemecesine. İçimde tek bir soru, neden bu kadar kanattın varlığımı? Uzaklaşıyorum ağır ağır, geriye bakmamak için belki biraz yalpalıyorum ama gidiyorum…



Benim seslendiğim gibi seslenmeyecek misin bana?

Gitme hiç bakma ardına…
 
Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...


Üst Alt