Çok boş bir yılı daha bitirmek üzereyim. Yıldan kastım eylülden bugüne kadar olan kısım. Hayatımın belki de son rahat kısmını kendi ellerimle mahvettim. Pişman mıyım, onu da bilmiyorum.
Normalde başka biri olsa bu senenin bitmesini isterdi. Bitsin de bu saçma yıldan kurtulayım derdi. Ben istemiyorum. Belirsizlikler her zaman en büyük korkularımdan biri olmuştur çünkü. Ankara'daki, şu an bunları yazdığım yurttaki son günlerim. Benim tek istediğim şu lanet olası yurdun balkon kapısını açıp o heybetli ağaca boş boş bakarak sigara içmek ve bu anın sonsuza kadar sürmesi...