Üşüyorum, Sen Üşüyorsun, Ankara Üşüyor

[Aksi]

Üşüyorum, Sen Üşüyorsun, Ankara Üşüyor

.Sensizliğin kıskacındaki Ankara bir bozkır ayazında titriyor. Sular buz tutmuş güvercinler su içemiyor.Nerdesin güvercinim? Ben de sensizlik ikliminde buz tutuyorum.

En çok incecik ellerinisımsıcak gülüşünü özlüyorum. Ankara titriyorgüvercinler su içemiyor ben üşüyorum…

Aziziye camiinde bir sela veriliyor. Aklıma ölümüm geliyor. Ölüm sensizlikten daha sıcak geliyor.

sen çıkıp gitmek istiyorsun hayallerimden. Ankara titriyor su içemeyen güvercinler ayrıntısı oluyor üşüyen hikâyemin…

Viranemi mamur etmiyorsun. Sular üşüyor güvercinler üzgün ben baştan başa hüzün…

İçime dürüyorum sensizliğin ayazını yüreğime sedef saplı bir bıçak saplanıyor herkesten saklıyorum. Sen üşüyorsun Ankara üşüyor…

Bir tutam sabır koca bir hüzünhüznün kolları ahtapot…..




Ankara24.01.2010 İbrahim KİLİK​

​

 

[kol@j]

bu şiiri eşime sunabilir miyim?