eZeL634
Üye
Tarih Boyunca Avrupa’da Denenmiş İdam Teknikleri
İspanyol eşeği: Mahkum, eşek biçiminde
yapılmış bir kütük düzeneğe oturtulur,
ayaklarına giderek artan ağırlıklar
bağlanırdı. Sonunda mahkum ikiye
bölünerek ölürdü.
Toptan atılma: Bazen mahkum, bir topun
ağzına bağlanır ve top ateşlendiğinde
mermi kişinin bedeninin içinden geçerdi.
Bazen de mahkum büyük bir topun içine
mermi niyetine yerleştirilir, sıkıştırılmış
barut ateşlendiğinde paramparça olurdu.
Tekerlek: Tekerlekler çok değişik biçimlerde
kullanıldı. Örneğin, kişi özel yapılmış dev bir
tekerliğin dış kenarına bağlanıyor ve sivri
kazıkların ya da bir tepenin üzerinden aşağı
yuvarlanıyordu.
Demir kadın: Kadın biçiminde, bir insanın
ancak sığacağı büyüklükte yapılan
tabutların içi sivri demirlerle donatılıyor.
Mahkum bu tabutun içine konularak kapağı
kapatılıyor.
Sarkaç: Kişi bir masaya sırtüstü yatırılıp
bağlanıyor. Çok büyük, ağır ve keskin bir
baltanın bağlandığı sarkaç mahkumun
üzerinde sallanmaya başlıyor. Sarkacın ipi
yavaş yavaş bırakılarak, her salınımda
mahkumun bedeninin doğranması
sağlanıyor.
Demir kap: İçine fareler doldurulan büyükçe
demir bir kap, açık ağzı karın bölgesine
gelecek şekilde mahkumun vücuduna
yerleştiriliyor. Ardından bu kap ısıtılıyor.
Fareler can havliyle mahkumun karnını
kemirip kaçacak yer arıyor. Böylece
mahkum iç organları fareler tarafından
kemirilerek ölüyor.
Germe: Tarih boyunca mahkumların el ve
ayakları bağlanarak gerdirmek yöntemiyle
ölmesini sağlayan değişik mekanik
yöntemler geliştirildi.
Böceklerle öldürme: Kişinin zemine
sabitlenmesi, üzerine bal gibi tatlıların
sürülmesi ve böcekler tarafından yenilmeye
bırakılması gibi pek çok türü var.
Atlarla parçalama: Mahkum kol ve
bacaklarından, 4 ayrı yöne koşturulacak
olan atlara bağlanırdı. Ardından atlar
koşturulurdu.
Kafa kesme: Bu infaz yöntemi 16 ve 17′nci
yüzyılda Avrupa’da ölüm cezasının en
insancıl yolu olarak kullanılmıştır. 1789
Fransız devriminde ise kafa kesmek için
Giyotin adlı özel alet geliştirildi. Giyotin,
Fransa’da uzun yıllar kullanıldı.
Öldüresiye dövme: Bu yöntemin son örneği,
sahipleri tarafından ölünceye kadar dövülen
Amerikalı kölelerdir.
Kaynatma: Ortaçağ’da popüler olan yöntem.
İnsanlar bağlanarak, ağır ağır ısıtılan dev
kazanlarda haşlandı.
Gömme: Çağlar boyunca tüm dünyada
yaygın olarak kullanıldı. Örneğin,
Hindistan’da kadınlar boyunlarına kadar
kuma gömüldü ve kafası güneşte pişmek
üzere terk edildi. Arap ülkelerinde de yaygın
biçimde kullanıldı.
Yakma: Avrupa’da inançsızlar, cadılar ve
iffetsiz kadınlara engizisyon döneminde
sıklıkla uygulanırdı. Mahkum bir kazığa
bağlanır ve çevresinde ateş yakılırdı.
Vahşi hayvanlara atılma: İlk Hristiyanlar
aslanlara atılıyordu.
Deri yüzme: Keskin bir bıçakla canlı canlı
suçlunun tüm derisi yüzülüyordu. Deri
solunumu duran mahkumu acılı ve uzun bir
ölüm bekliyordu.
Parçalanma: Mahkum henüz canlıyken balta,
satır ya da testerelerle parçalara ayrılıyordu.
Arap ülkelerinde 20′nci yüzyılda bile
biçimde uygulandı. En son Suudi Arabistan
yetkilileri, 1987 yılında Kabe’yi basan bir
grubu bu şekilde öldürdü.
Kazığa oturma: Bilek kalınlığında bir kazık,
mahkumun kuyruk sokumundan başlayarak
ensesine kadar sokulurdu. Kazığın omurilik
ve iç organlara zarar vermemesine özen
gösterilirdi. Ardından kazık mahkumla
birlikte dikilir ve mahkumun ölmesi günler
sürerdi.
Demir sandalye/Demir yatak: Bu demir
eşyalar iyice beslenmiş bir ateşle
çevreleniyor ve bunların üzerindeki kişiler
ölünceye kadar kızartılıyordu.
Boğma: Çok değişik biçimlerde kullanılmıştır.
En yaygın olanı denizdir. Belki de en iyi
bilinen varyasyonu cadı testidir. Su eğer
kadını reddederse kadın yüzer. Bu da
kadının suçlu olduğunu gösterir ve infaz
edilirdi. Eğer su kadını kabul ederse kadın
boğulur ve bu da kadının suçsuz olduğunu
gösterir.
Zehir: İlginçtir ki zehir, infazın yaygın bir
biçimi olmamıştır. Zehirin en çok tanınan
kurbanı, baldıran zehirini içmeye zorlanan
Sokrates’tir.
Ezme: Mahkum zemine yatırılır ve üzerine
aşama aşama ağır taşlar yerleştirilirdi.
Mahkumun nefessiz kalarak öldüğü bu
yöntemde, cellat, ölüm zamanını istediği gibi
uzatabilirdi.
Testereyle kesme: Suçlu testere ile ikiye
bölünür.
Yüksekten atma: Mahkum yüksek bir
uçurum ya da kale burcundan aşağı atılır.
Çuvala koyma: Suçlu yılan, akrep, kedi,
köpek gibi hayvanlarla büyük bir çuvalın
içine konurdu.
Aç bırakma: Kişi bir hücre ya da kafese
konur ve yiyecek verilmez.
İki ağaçla ikiye ayırma: İki ağaç, birbirlerine
doğru çekilir, mahkum bir kol ve bacağı bir
ağaca, diğer kol ve bacağı da diğer ağaca
bağlanırdı. Ağaçlar bırakılınca mahkum
gerdirilmiş olur ve acı içinde ölürdü.
Garotte: Askı ve idamın karışımı bir yöntem.
Bir ucu duvara tutturalan ipin diğer ucuda
mahkumun boynuna dolanır. Mahkum
itilerek, çekilerek ya da ayakları kaldırılarak
boğulur.
Sürükleme: Kişi bir ata bağlanır ve ölene
kadar sürüklenir.
Su veya civa ölümü: Mahkum ölünceye
kadar su veya civa içmeye zorlanır.
Okla vurma: Vikingler tarafından
uygulanmıştır. Acıyı uzatmak için ölümcül
olmayan bölgeleri hedef almışlardır.
Taşlama: Kişi, ölene kadar taşlanır.
Taşlamada, kişinin üyesi olduğu topluluk da
bu taşlamaya yardımcı olurdu. Arap
ülkelerinde yakın zamana kadar kullanıldı.
Yarma: Suçlu kendindeyken gövdesi açılır
ve iç organlar tek tek çıkartılıp, kendisine
gösterilirdi..
yapılmış bir kütük düzeneğe oturtulur,
ayaklarına giderek artan ağırlıklar
bağlanırdı. Sonunda mahkum ikiye
bölünerek ölürdü.
Toptan atılma: Bazen mahkum, bir topun
ağzına bağlanır ve top ateşlendiğinde
mermi kişinin bedeninin içinden geçerdi.
Bazen de mahkum büyük bir topun içine
mermi niyetine yerleştirilir, sıkıştırılmış
barut ateşlendiğinde paramparça olurdu.
Tekerlek: Tekerlekler çok değişik biçimlerde
kullanıldı. Örneğin, kişi özel yapılmış dev bir
tekerliğin dış kenarına bağlanıyor ve sivri
kazıkların ya da bir tepenin üzerinden aşağı
yuvarlanıyordu.
Demir kadın: Kadın biçiminde, bir insanın
ancak sığacağı büyüklükte yapılan
tabutların içi sivri demirlerle donatılıyor.
Mahkum bu tabutun içine konularak kapağı
kapatılıyor.
Sarkaç: Kişi bir masaya sırtüstü yatırılıp
bağlanıyor. Çok büyük, ağır ve keskin bir
baltanın bağlandığı sarkaç mahkumun
üzerinde sallanmaya başlıyor. Sarkacın ipi
yavaş yavaş bırakılarak, her salınımda
mahkumun bedeninin doğranması
sağlanıyor.
Demir kap: İçine fareler doldurulan büyükçe
demir bir kap, açık ağzı karın bölgesine
gelecek şekilde mahkumun vücuduna
yerleştiriliyor. Ardından bu kap ısıtılıyor.
Fareler can havliyle mahkumun karnını
kemirip kaçacak yer arıyor. Böylece
mahkum iç organları fareler tarafından
kemirilerek ölüyor.
Germe: Tarih boyunca mahkumların el ve
ayakları bağlanarak gerdirmek yöntemiyle
ölmesini sağlayan değişik mekanik
yöntemler geliştirildi.
Böceklerle öldürme: Kişinin zemine
sabitlenmesi, üzerine bal gibi tatlıların
sürülmesi ve böcekler tarafından yenilmeye
bırakılması gibi pek çok türü var.
Atlarla parçalama: Mahkum kol ve
bacaklarından, 4 ayrı yöne koşturulacak
olan atlara bağlanırdı. Ardından atlar
koşturulurdu.
Kafa kesme: Bu infaz yöntemi 16 ve 17′nci
yüzyılda Avrupa’da ölüm cezasının en
insancıl yolu olarak kullanılmıştır. 1789
Fransız devriminde ise kafa kesmek için
Giyotin adlı özel alet geliştirildi. Giyotin,
Fransa’da uzun yıllar kullanıldı.
Öldüresiye dövme: Bu yöntemin son örneği,
sahipleri tarafından ölünceye kadar dövülen
Amerikalı kölelerdir.
Kaynatma: Ortaçağ’da popüler olan yöntem.
İnsanlar bağlanarak, ağır ağır ısıtılan dev
kazanlarda haşlandı.
Gömme: Çağlar boyunca tüm dünyada
yaygın olarak kullanıldı. Örneğin,
Hindistan’da kadınlar boyunlarına kadar
kuma gömüldü ve kafası güneşte pişmek
üzere terk edildi. Arap ülkelerinde de yaygın
biçimde kullanıldı.
Yakma: Avrupa’da inançsızlar, cadılar ve
iffetsiz kadınlara engizisyon döneminde
sıklıkla uygulanırdı. Mahkum bir kazığa
bağlanır ve çevresinde ateş yakılırdı.
Vahşi hayvanlara atılma: İlk Hristiyanlar
aslanlara atılıyordu.
Deri yüzme: Keskin bir bıçakla canlı canlı
suçlunun tüm derisi yüzülüyordu. Deri
solunumu duran mahkumu acılı ve uzun bir
ölüm bekliyordu.
Parçalanma: Mahkum henüz canlıyken balta,
satır ya da testerelerle parçalara ayrılıyordu.
Arap ülkelerinde 20′nci yüzyılda bile
biçimde uygulandı. En son Suudi Arabistan
yetkilileri, 1987 yılında Kabe’yi basan bir
grubu bu şekilde öldürdü.
Kazığa oturma: Bilek kalınlığında bir kazık,
mahkumun kuyruk sokumundan başlayarak
ensesine kadar sokulurdu. Kazığın omurilik
ve iç organlara zarar vermemesine özen
gösterilirdi. Ardından kazık mahkumla
birlikte dikilir ve mahkumun ölmesi günler
sürerdi.
Demir sandalye/Demir yatak: Bu demir
eşyalar iyice beslenmiş bir ateşle
çevreleniyor ve bunların üzerindeki kişiler
ölünceye kadar kızartılıyordu.
Boğma: Çok değişik biçimlerde kullanılmıştır.
En yaygın olanı denizdir. Belki de en iyi
bilinen varyasyonu cadı testidir. Su eğer
kadını reddederse kadın yüzer. Bu da
kadının suçlu olduğunu gösterir ve infaz
edilirdi. Eğer su kadını kabul ederse kadın
boğulur ve bu da kadının suçsuz olduğunu
gösterir.
Zehir: İlginçtir ki zehir, infazın yaygın bir
biçimi olmamıştır. Zehirin en çok tanınan
kurbanı, baldıran zehirini içmeye zorlanan
Sokrates’tir.
Ezme: Mahkum zemine yatırılır ve üzerine
aşama aşama ağır taşlar yerleştirilirdi.
Mahkumun nefessiz kalarak öldüğü bu
yöntemde, cellat, ölüm zamanını istediği gibi
uzatabilirdi.
Testereyle kesme: Suçlu testere ile ikiye
bölünür.
Yüksekten atma: Mahkum yüksek bir
uçurum ya da kale burcundan aşağı atılır.
Çuvala koyma: Suçlu yılan, akrep, kedi,
köpek gibi hayvanlarla büyük bir çuvalın
içine konurdu.
Aç bırakma: Kişi bir hücre ya da kafese
konur ve yiyecek verilmez.
İki ağaçla ikiye ayırma: İki ağaç, birbirlerine
doğru çekilir, mahkum bir kol ve bacağı bir
ağaca, diğer kol ve bacağı da diğer ağaca
bağlanırdı. Ağaçlar bırakılınca mahkum
gerdirilmiş olur ve acı içinde ölürdü.
Garotte: Askı ve idamın karışımı bir yöntem.
Bir ucu duvara tutturalan ipin diğer ucuda
mahkumun boynuna dolanır. Mahkum
itilerek, çekilerek ya da ayakları kaldırılarak
boğulur.
Sürükleme: Kişi bir ata bağlanır ve ölene
kadar sürüklenir.
Su veya civa ölümü: Mahkum ölünceye
kadar su veya civa içmeye zorlanır.
Okla vurma: Vikingler tarafından
uygulanmıştır. Acıyı uzatmak için ölümcül
olmayan bölgeleri hedef almışlardır.
Taşlama: Kişi, ölene kadar taşlanır.
Taşlamada, kişinin üyesi olduğu topluluk da
bu taşlamaya yardımcı olurdu. Arap
ülkelerinde yakın zamana kadar kullanıldı.
Yarma: Suçlu kendindeyken gövdesi açılır
ve iç organlar tek tek çıkartılıp, kendisine
gösterilirdi..
teşekkürler
