Seni Anlatmaya Gücüm Yetmiyor

[Romantik Prens]

Sayfalar yetmez,kalemim cümle kuramaz oldu artık..
Seni anlatmaya gücüm yetmiyor..
Tükeniyor bütün anlatımlar
" senin sevdan " la başlamak isterken şiirlerime..

Nesin sen ?

Yaralarımın merhemi mi? Herkesten ve herşeyden sakladığım ,içimdeki çoçuğun yüreğindeki takat mi?

Yoksa Rabbimin kaderime yazdığı mutluluk şehri mi?

Hangisisin?

Dur..! Ben cevap vereyim..

SeN , gölgemin aydınLığısın..

SeN , bitmelerimin bittiği ansın..

SeN , " ölüm denen son vedaya kadar seninim " cümlesiyle noktalanan romanımın tek kahramanısın..


SeN...

Sen , cümlelerimin cümlesizliğe mahkum olduğu acizliğimin tek sebebisin...

Görüyorsun işte seni anlatmaya gücüm yetmiyor..!!!


Nefes nefes " yüreğim bundan sonra senindir sevdiğim " dediğin anı soluyorum...


Yüreğinde bana dair büyüttüğün sevda bahçesini adımlarken , gözlerimde biriken aşk pınarını güllerin yaprağına bırakıp , tek sana,hep sana,daima sana koşuyorum...

Hayallerimizi sarıp sarmaladığım bohçam yüreğimde, " tutmaya kıyamam " dediğin ellerim semada , yanında yaşlanmak için dua ediyorum...