_dumanist_
Üye
Pişmanlık .
Eğer Tanrı, bir an için benim bir dolma kağıt bebek olduğumu unutup, bana biraz daha ömür verse idi:
Büyük bir ihtimalle tüm düşündüklerimi söylemezdim; ama tüm söylediklerimi düşünürdüm.
Eşyalara değerlerine göre değil de, ne anlama geldiklerine göre değer verirdim.
Daha az uyur, daha çok rüya görürdüm.
Çünkü gözümüzü ne zaman bir dakika kapatsak ışığı altmış saniye kaybederiz.
Başkaları geri dururken, ben yürürdüm.
Diğerleri uyurken, ben uyanık kalırdım.
Başkaları konuşurken, ben dinlerdim.
Güzel çikolatalı bir dondurmayı nasıl da seve seve yerdim.
Eğer Tanrı, bana biraz daha ömür verseydi:
Daha basit giyinirdim.
Kendimi güneşe atar, sadece vücuduma değil, ruhuma da güneş banyosu yaptırırdım.
Eğer bir yüreğim varsa, nefretimi buz üstüne yazar ve güneşin çıkmasını beklerdim.
Yıldızlar üzerinde Van Gogh ile resim yapardım, bir Benedetti şiirini düşlerdim ve bir Serrat şarkısı ile aya serenat yapardım.
Dikenlerin acısını hissetmek için gülleri gözyaşlarımla sulardım, aç yapraklarını kızılca öperdim biraz daha ömrüm olsaydı...
Tek günümü, sevdiklerime onları ne kadar sevdiğimi söylemeden geçirmezdim.
Her kadını ve erkeği, benim favorim olduklarına inandırırdım.
Aşkın içinde aşkla yaşardım.
Erkeklere, yaşlandıkları zaman aşkı bırakmalarının ne kadar yanlış olduğunu gösterirdim.
Aksine aşık olmayı durdurduklarında yaşlanacaklarını gösterirdim.
Bir çocuğa kanatlar verirdim.
Ama uçmayı kendi başına öğrenmesi için onu rahat bırakırdım.
Yaşlılara ölümün yaşla degil, unutmakla geldiğini öğretirdim.
İnsanlar, sizden ne çok şey öğrendim.
Gerçek mutluluğun, zirveyi nasıl ölçtüğünüze bağlı olduğunu bilmeden, herkesin dağın zirvesinde yaşamak istediğini öğrendim.
Yeni doğmuş bir bebeğin, o minik elleri ile babasının parmağını sıktığında, aslında babasını ebediyen kapana kıstırdığını öğrendim.
Ancak bir insanı yerden yukarı kaldırmak için yardım ettiğinde birisine yukarıdan bakma hakkının olduğunu öğrendim.
Sizden bir sürü şey öğrendim.
Ama bu öğrendiklerimi bir bavul içinde saklasa idim, hiç bir faydası olmayacaktı ve mutsuz ölecektim.
Johnny Welch
Eğer Tanrı, bir an için benim bir dolma kağıt bebek olduğumu unutup, bana biraz daha ömür verse idi:
Büyük bir ihtimalle tüm düşündüklerimi söylemezdim; ama tüm söylediklerimi düşünürdüm.
Eşyalara değerlerine göre değil de, ne anlama geldiklerine göre değer verirdim.
Daha az uyur, daha çok rüya görürdüm.
Çünkü gözümüzü ne zaman bir dakika kapatsak ışığı altmış saniye kaybederiz.
Başkaları geri dururken, ben yürürdüm.
Diğerleri uyurken, ben uyanık kalırdım.
Başkaları konuşurken, ben dinlerdim.
Güzel çikolatalı bir dondurmayı nasıl da seve seve yerdim.
Eğer Tanrı, bana biraz daha ömür verseydi:
Daha basit giyinirdim.
Kendimi güneşe atar, sadece vücuduma değil, ruhuma da güneş banyosu yaptırırdım.
Eğer bir yüreğim varsa, nefretimi buz üstüne yazar ve güneşin çıkmasını beklerdim.
Yıldızlar üzerinde Van Gogh ile resim yapardım, bir Benedetti şiirini düşlerdim ve bir Serrat şarkısı ile aya serenat yapardım.
Dikenlerin acısını hissetmek için gülleri gözyaşlarımla sulardım, aç yapraklarını kızılca öperdim biraz daha ömrüm olsaydı...
Tek günümü, sevdiklerime onları ne kadar sevdiğimi söylemeden geçirmezdim.
Her kadını ve erkeği, benim favorim olduklarına inandırırdım.
Aşkın içinde aşkla yaşardım.
Erkeklere, yaşlandıkları zaman aşkı bırakmalarının ne kadar yanlış olduğunu gösterirdim.
Aksine aşık olmayı durdurduklarında yaşlanacaklarını gösterirdim.
Bir çocuğa kanatlar verirdim.
Ama uçmayı kendi başına öğrenmesi için onu rahat bırakırdım.
Yaşlılara ölümün yaşla degil, unutmakla geldiğini öğretirdim.
İnsanlar, sizden ne çok şey öğrendim.
Gerçek mutluluğun, zirveyi nasıl ölçtüğünüze bağlı olduğunu bilmeden, herkesin dağın zirvesinde yaşamak istediğini öğrendim.
Yeni doğmuş bir bebeğin, o minik elleri ile babasının parmağını sıktığında, aslında babasını ebediyen kapana kıstırdığını öğrendim.
Ancak bir insanı yerden yukarı kaldırmak için yardım ettiğinde birisine yukarıdan bakma hakkının olduğunu öğrendim.
Sizden bir sürü şey öğrendim.
Ama bu öğrendiklerimi bir bavul içinde saklasa idim, hiç bir faydası olmayacaktı ve mutsuz ölecektim.
Johnny Welch
