Mevlana - Güneşe Kulum Ben

[Doğuş Pertez]

Mademki ben güneşe kulum
güneşten söz açmalıyım size.
Mademki gece değilim ben
mademki karanlığa tapmıyorum
düşten dem vurmak nafile.

Mademki tıpkı güneşe benziyorum
elimi eteğimi çekmeliyim üzerinden
ferah mâmur olan yerin.
Mademki tıpkı güneşe benziyorum
doğmalıyım ortasında harabelerin.

Gerçi bugün bir kuru elmayım
ama değerim ağacımdan çok.
Gerçi sarhoşum yıkılmışım ama
doğru lâf etmedeyim
erkekçe konuşmadayım.

Benim gönlümün kokusu
yöresindeki topraktan gelir.
Ben o topraktan utanırım da
nedense bir tek söz söyleyemem
suya dair.

Güzel yüzünden kaldır perdeni
böyle konuşmayı yakıştırma bana.
Taş gibi kaskatıysa senin kalbin
bak benim kalbim yanmış ateş haline gelmiş.
Bir iyilik eder şişeyi alırsan eline
bir de bakacaksın ki kadehle şarap bende dile gelmiş.