Kurtuluş40
Emekli Yönetici
Kim olduğunu, ne olduğunu ve ne olacağını unutma.!
Kim olduğunu, ne olduğunu ve ne olacağını unutma.! Bir zamanlar Ayvaz adli bir kole varmis.
Takdir bu ya, kole bir gun, Sultan Mahmud'un kolesi olmus. Sultan, koleyi,
tasidigi asil
karakteri nedeniyle cok sevmis.
Ayvaz, Sultan'in oylesine itimadini kazanmis ki, butun
sultanligin hazinedri tayin edilmis ve en kiymetli ve zarif mucevherler,
taslar ona emanet edilir olmus. Bu gelismeyi goren saraylilar ise,
durumdan pek rahatsiz olmuslar. Hasetleri ve kibirleri yuzunden, sozum ona
basit bir koleye boyle bir mevki verilmesini ve kendi rutbelerine
cikarilmasini bir turlu hazmedememisler.
Bu duygular icinde, ozelikle Sultan yakinlardaysa,
Sultan'in duyacagi sekilde, Ayvaz'dan sikayet etmeye baslamislar ve asil
ruhlu
kolenin itibarini zedelemek icin ellerinden geleni yapmislar. Bir gun,
Sultan'in huzurunda, bir saraylinin, bir diger sarayliya soyle dedigi
duyulmus:
'Kole Ayvaz'in hazineye gittigini biliyor
musun? Aslinda her gun gidiyor. Hatta izinli gunlerinde bile
gidip, orada saatlerce
kaliyor. Onun mucevherlerimizi caldigindan adim gibi eminim'
Sultan kulaklarina inanamamis, kendi kendine, 'isin
aslini kendi gozlerimle gormeliyim' demis. Hazine dairesine gidip, Ayvaz'i
gozlemek istemis. Duvara kucuk bir delik actirip, icerde olanlari
seyretmeye hazirlanmis. Ayvaz, hazine dairesine bir daha geldiginde,
Sultan kendisini gozetlemeye koyulmus.
Kole Ayvaz, sessizce iceriye girmis, kapiyi kapatmis ve
bir sandigin basina gitmis. Sandigin onunde diz cokmus, kapagi usulca
kaldirmis ve icinden bir sey cikarmis. Orada sakladigi kucuk bir bohcaymis
bu. Bohcayi opmus, basina koymus ve sonra da acmis. Icinde koleyken
giydigi yirtik pirtik bir elbise varmis. Sonra, elbiseyi giymis ve aynanin
karsisina gecmis. Kendi kendine: 'Daha onceleri bu elbiseyi giydigin
zamanlar kim oldugunu hatirliyor musun? ' diye sormus.
'Bir Hictin sen! ... Hepsi hepsi satilacak bir koleydin.
Ve Allah, Sultan'in eliyle sana rahmetinden, belki de hic hak etmedigin
nimetler lutfetti. Iste Ayvaz, simdi burdasin, ama asla nereden geldigini
unutma! ..
Unutma cunku, mal mulk, insanin hafizasini ucurur,
unutuluslara surukler. simdi sen de, nimetce senden asagi olanlara kibirle
bakma ve
daima hatirla kim oldugunu hatirla Ayvaz, kim oldugunu hatirla! '
Sandigi kapatmis, kilitlemis ve sessizce kapiya dogru
yurumus. Hazine dairesinden cikarken birden Sultan'la yuzyuze gelmis.
Sultan
gozlerini Ayvaz'in yuzune dikmis. Yanaklarindan asagi yaslar suzuluyormus
ve bogazi oyle dugumlenmis ki, konusmakta gucluk cekmis.
'Bugune kadar mucevherlerimin hazinedriydin, ama simdi
kalbimin hazinedrisin. Bana, benim de onunde bir hic oldugum, kendi
Sultanim'in huzurunda, nasil davranmam gerektigi dersini
verdin'
Takdir bu ya, kole bir gun, Sultan Mahmud'un kolesi olmus. Sultan, koleyi,
tasidigi asil
karakteri nedeniyle cok sevmis.
Ayvaz, Sultan'in oylesine itimadini kazanmis ki, butun
sultanligin hazinedri tayin edilmis ve en kiymetli ve zarif mucevherler,
taslar ona emanet edilir olmus. Bu gelismeyi goren saraylilar ise,
durumdan pek rahatsiz olmuslar. Hasetleri ve kibirleri yuzunden, sozum ona
basit bir koleye boyle bir mevki verilmesini ve kendi rutbelerine
cikarilmasini bir turlu hazmedememisler.
Bu duygular icinde, ozelikle Sultan yakinlardaysa,
Sultan'in duyacagi sekilde, Ayvaz'dan sikayet etmeye baslamislar ve asil
ruhlu
kolenin itibarini zedelemek icin ellerinden geleni yapmislar. Bir gun,
Sultan'in huzurunda, bir saraylinin, bir diger sarayliya soyle dedigi
duyulmus:
'Kole Ayvaz'in hazineye gittigini biliyor
musun? Aslinda her gun gidiyor. Hatta izinli gunlerinde bile
gidip, orada saatlerce
kaliyor. Onun mucevherlerimizi caldigindan adim gibi eminim'
Sultan kulaklarina inanamamis, kendi kendine, 'isin
aslini kendi gozlerimle gormeliyim' demis. Hazine dairesine gidip, Ayvaz'i
gozlemek istemis. Duvara kucuk bir delik actirip, icerde olanlari
seyretmeye hazirlanmis. Ayvaz, hazine dairesine bir daha geldiginde,
Sultan kendisini gozetlemeye koyulmus.
Kole Ayvaz, sessizce iceriye girmis, kapiyi kapatmis ve
bir sandigin basina gitmis. Sandigin onunde diz cokmus, kapagi usulca
kaldirmis ve icinden bir sey cikarmis. Orada sakladigi kucuk bir bohcaymis
bu. Bohcayi opmus, basina koymus ve sonra da acmis. Icinde koleyken
giydigi yirtik pirtik bir elbise varmis. Sonra, elbiseyi giymis ve aynanin
karsisina gecmis. Kendi kendine: 'Daha onceleri bu elbiseyi giydigin
zamanlar kim oldugunu hatirliyor musun? ' diye sormus.
'Bir Hictin sen! ... Hepsi hepsi satilacak bir koleydin.
Ve Allah, Sultan'in eliyle sana rahmetinden, belki de hic hak etmedigin
nimetler lutfetti. Iste Ayvaz, simdi burdasin, ama asla nereden geldigini
unutma! ..
Unutma cunku, mal mulk, insanin hafizasini ucurur,
unutuluslara surukler. simdi sen de, nimetce senden asagi olanlara kibirle
bakma ve
daima hatirla kim oldugunu hatirla Ayvaz, kim oldugunu hatirla! '
Sandigi kapatmis, kilitlemis ve sessizce kapiya dogru
yurumus. Hazine dairesinden cikarken birden Sultan'la yuzyuze gelmis.
Sultan
gozlerini Ayvaz'in yuzune dikmis. Yanaklarindan asagi yaslar suzuluyormus
ve bogazi oyle dugumlenmis ki, konusmakta gucluk cekmis.
'Bugune kadar mucevherlerimin hazinedriydin, ama simdi
kalbimin hazinedrisin. Bana, benim de onunde bir hic oldugum, kendi
Sultanim'in huzurunda, nasil davranmam gerektigi dersini
verdin'
