emir0723
Üye
Hikaye(masal)
Merhaba hepinize Türkçe dersinde yada uzantılarından bir hikaye(masal) ödevi elbet verilmiştir.Bende bir hikaye konusu açayım dedim.
Burada tüm hikayeler güncel tutulacaktır ayrıca sizde yorum yaparak bir hikayenizi yazabilirsiniz bende buraya alıntı biçiminde yazarım
Tek hedefimiz öğrencilere yardımcı olmak
Bana da böyle bir ödev verildi.Ben de annemle bir hikaye yazdım.Konusu ise genelde hocaların kullandığı türden bir konu
KONU:İyi,kötü,güzel,çirkin,haklı,haksız,yanlış,doğru karakterleri geçen bir hikaye.
ÇİRKİNLİKTEKİ SIR
Bir varmış bir yokmuş.Evvel zaman içinde kalbur
zaman içinde uzak diyarlarda ülkenin birinde zengin
bir aile yaşarmış. Bu aileninde 2 tane oğlu varmış.
Ailenin babası,çok gaddar,zalim,hırslı ve paragöz
bir insanmış.Çocukların anneleri ise tam tersine
iyi huylu,merhametli ve cömert bir insanmış.Çocuklardan
Arif,ismi gibi her şeye kanaat getiren,insanları seven,
merhametli,iyi huylu bir delikanlıydı.Küçük kardeşi
Cabbar ise Arif'in tam tersi bir karaktere sahipti.Kavgacı,inat,
merhametsiz,hırslı ve şükürsüz bir çocuktu.Cabbar
babasıyla çok anlaşıyordu.Çünkü babasıyla tüm fikirleri
aynıydı.Babası çiftliklerindeki işçilere eziyet ediyor ve
hakaret ediyordu.Cabbar'da babasının yaptıklarının aynısını
yapıyordu.Arif'de annesi gibi olduğu için insanlar
tarafından çok seviliyordu.
Çiftlikteki çalışanlar aralarında konuştuklarında:
-Ah! Keşke ağamız Arif olsaydı.
-Ne güzel rahat ederdik.İtilip kakılmazdık.Emeğimiz ile
yaşardık,derlerdi.
Günlerden bir gün Arif köyde dolaşırken ormanda bir kız
ile karşılaşır.Kız çirkin mi çirkin.Üstü başı yırtık pırtık kir
içindeydi.Kız Arif'i gördüğünde hemen utandı.Kendine
kaçacak yer aradı.Elini yüzüne kapadı.Çok utanmıştı.
Çünkü herkez çirkinliğiyle fakirliğiyle alay ediyordu.
Arif:
-Küçük Hanım!Bir bakar mısın? Benden neden kaçıyorsun? Utanıla-
cak bir şey mi yaptım?
Kız:
Hayır efendim.Ben,çirkinliğimden ve üstüm başımın pasağından
utandım.
-Ne var ki suratında?Kim öyle diyor?
-Bütün köy,benimle alay ediyor.Dışarıya çıktığımda çocuklar
bile arkamdan gülüşüyorlar, dedi ve boynunu büktü.Gözlerinden yaşlar aktı
Arif kızın haline çok üzüldü ve:
-Benimle arkadaş olur musun?
Kız sevinerek:
-Tabiki efendim.
-Yarın aynı saatte burada buluşalım" dedi ve oradan uzaklaştı.
Ertesi gün buluşma yerine gittiler.Arif kızın adını sormayı
unutmuştu.
-Senin ismin ne ?
-Adım Aynur.
-Benimkide Arif.
Ve böylece gel zaman git zaman arkadaşlıklarını ilerlettiler.
Aralarında sevgi ve aşk başladı.Evlenmeye karar verdiler.
Bu sırada küçük kardeşi Cabbar'da güzel mi güzel bir
kızla tanıştı.Ama kız Kalbi güzelliği kadar.Güzel değildi.
Kendini beğenmiş,kibirli,zalim ve paragöz bir kızdı.
Cabbar'da bu kızla anlaşarak evlenmeye karar verdi.
Bir gün kardeşi Arif'e evleneceğini söyledi.Arif'de kardeşi
Cabbar'a söyledi.Aynı gün kızları babaları ve anneleriyle
tanıştırmaya karar verdiler.Ertesi gün kızlar tanışmaya
geldiler.Arif'in babası Aynur'u hiç mi hiç beğenmedi.
-Sen bu çirkin kızla mı evleneceksin ?Hem çirkin hem fakir.
Kesinlikle izin vermem. Kız ağlayarak evden dışarıya çıktı.Arif'de peşinden
gitti.
-Babam ne derse desin.Mutlaka seninle evleneceğim,dedi.
O sırada Cabbar'ın sevdiği kızı da çok beğendi.
-Aferin oğlum.Tam istediğim gibi bir gelin.Hemen düğün hazırlıklarına
başlayalım.
Bir vakit sonra Arif babasının yanından ayrılarak kızın
köyüne yerleşti.Orada evlendiler.Arif çobanlık yaparak kıt
kanaat evini geçindirmeye çalışıyordu.Ama çok mutluydular.
Bu sırada kardeşi Cabbar'da güzel yüzlü ama kötü huylu olan kız
ile evlenmişti.Cabbar hiç mutlu değildi.Her gün kavga,her gün sorun
,her gün hakaret vardı.O kötü Cabbar bile kuzu gibi kalmıştı.
Anneleri ölmüş,Babaları da çok yaşlanmış ve yatalak olmuştu.Kötü huylu kız
her gün Cabbar'ın başını yiyordu.
-Artık babana bakamam ben! Al götür dışarı at.
Bunu duyan babasıda kendi kendine ağlıyor
ama yapacak hiçbir şeyi yoktu.Çünkü güzel deyip kandığı
geline muhtaçtı Arif'i evlatlıktan reddetmişti.
Gel zaman git zaman artık çekilmez hale gelmişti.Cabbar'da
dayanamıyarak babasını Arif'in evine götürdü.Arif ve karısı
bütün kötülükleri unutmuş gibi hemen babasını içeri aldılar
yatağını serdiler üstünü başını yıkayıp yemeğini verdiler.
Babası Arif ve karısından özür diledi çok pişman olduğunu
anlattı ve ömür boyu mutlu bir şekilde yaşadılar.
Yazan:Alev Özmen
Düzenleyen:Emir Øzmen
Burada tüm hikayeler güncel tutulacaktır ayrıca sizde yorum yaparak bir hikayenizi yazabilirsiniz bende buraya alıntı biçiminde yazarım
Tek hedefimiz öğrencilere yardımcı olmak
Bana da böyle bir ödev verildi.Ben de annemle bir hikaye yazdım.Konusu ise genelde hocaların kullandığı türden bir konu
KONU:İyi,kötü,güzel,çirkin,haklı,haksız,yanlış,doğru karakterleri geçen bir hikaye.
ÇİRKİNLİKTEKİ SIR
Bir varmış bir yokmuş.Evvel zaman içinde kalbur
zaman içinde uzak diyarlarda ülkenin birinde zengin
bir aile yaşarmış. Bu aileninde 2 tane oğlu varmış.
Ailenin babası,çok gaddar,zalim,hırslı ve paragöz
bir insanmış.Çocukların anneleri ise tam tersine
iyi huylu,merhametli ve cömert bir insanmış.Çocuklardan
Arif,ismi gibi her şeye kanaat getiren,insanları seven,
merhametli,iyi huylu bir delikanlıydı.Küçük kardeşi
Cabbar ise Arif'in tam tersi bir karaktere sahipti.Kavgacı,inat,
merhametsiz,hırslı ve şükürsüz bir çocuktu.Cabbar
babasıyla çok anlaşıyordu.Çünkü babasıyla tüm fikirleri
aynıydı.Babası çiftliklerindeki işçilere eziyet ediyor ve
hakaret ediyordu.Cabbar'da babasının yaptıklarının aynısını
yapıyordu.Arif'de annesi gibi olduğu için insanlar
tarafından çok seviliyordu.
Çiftlikteki çalışanlar aralarında konuştuklarında:
-Ah! Keşke ağamız Arif olsaydı.
-Ne güzel rahat ederdik.İtilip kakılmazdık.Emeğimiz ile
yaşardık,derlerdi.
Günlerden bir gün Arif köyde dolaşırken ormanda bir kız
ile karşılaşır.Kız çirkin mi çirkin.Üstü başı yırtık pırtık kir
içindeydi.Kız Arif'i gördüğünde hemen utandı.Kendine
kaçacak yer aradı.Elini yüzüne kapadı.Çok utanmıştı.
Çünkü herkez çirkinliğiyle fakirliğiyle alay ediyordu.
Arif:
-Küçük Hanım!Bir bakar mısın? Benden neden kaçıyorsun? Utanıla-
cak bir şey mi yaptım?
Kız:
Hayır efendim.Ben,çirkinliğimden ve üstüm başımın pasağından
utandım.
-Ne var ki suratında?Kim öyle diyor?
-Bütün köy,benimle alay ediyor.Dışarıya çıktığımda çocuklar
bile arkamdan gülüşüyorlar, dedi ve boynunu büktü.Gözlerinden yaşlar aktı
Arif kızın haline çok üzüldü ve:
-Benimle arkadaş olur musun?
Kız sevinerek:
-Tabiki efendim.
-Yarın aynı saatte burada buluşalım" dedi ve oradan uzaklaştı.
Ertesi gün buluşma yerine gittiler.Arif kızın adını sormayı
unutmuştu.
-Senin ismin ne ?
-Adım Aynur.
-Benimkide Arif.
Ve böylece gel zaman git zaman arkadaşlıklarını ilerlettiler.
Aralarında sevgi ve aşk başladı.Evlenmeye karar verdiler.
Bu sırada küçük kardeşi Cabbar'da güzel mi güzel bir
kızla tanıştı.Ama kız Kalbi güzelliği kadar.Güzel değildi.
Kendini beğenmiş,kibirli,zalim ve paragöz bir kızdı.
Cabbar'da bu kızla anlaşarak evlenmeye karar verdi.
Bir gün kardeşi Arif'e evleneceğini söyledi.Arif'de kardeşi
Cabbar'a söyledi.Aynı gün kızları babaları ve anneleriyle
tanıştırmaya karar verdiler.Ertesi gün kızlar tanışmaya
geldiler.Arif'in babası Aynur'u hiç mi hiç beğenmedi.
-Sen bu çirkin kızla mı evleneceksin ?Hem çirkin hem fakir.
Kesinlikle izin vermem. Kız ağlayarak evden dışarıya çıktı.Arif'de peşinden
gitti.
-Babam ne derse desin.Mutlaka seninle evleneceğim,dedi.
O sırada Cabbar'ın sevdiği kızı da çok beğendi.
-Aferin oğlum.Tam istediğim gibi bir gelin.Hemen düğün hazırlıklarına
başlayalım.
Bir vakit sonra Arif babasının yanından ayrılarak kızın
köyüne yerleşti.Orada evlendiler.Arif çobanlık yaparak kıt
kanaat evini geçindirmeye çalışıyordu.Ama çok mutluydular.
Bu sırada kardeşi Cabbar'da güzel yüzlü ama kötü huylu olan kız
ile evlenmişti.Cabbar hiç mutlu değildi.Her gün kavga,her gün sorun
,her gün hakaret vardı.O kötü Cabbar bile kuzu gibi kalmıştı.
Anneleri ölmüş,Babaları da çok yaşlanmış ve yatalak olmuştu.Kötü huylu kız
her gün Cabbar'ın başını yiyordu.
-Artık babana bakamam ben! Al götür dışarı at.
Bunu duyan babasıda kendi kendine ağlıyor
ama yapacak hiçbir şeyi yoktu.Çünkü güzel deyip kandığı
geline muhtaçtı Arif'i evlatlıktan reddetmişti.
Gel zaman git zaman artık çekilmez hale gelmişti.Cabbar'da
dayanamıyarak babasını Arif'in evine götürdü.Arif ve karısı
bütün kötülükleri unutmuş gibi hemen babasını içeri aldılar
yatağını serdiler üstünü başını yıkayıp yemeğini verdiler.
Babası Arif ve karısından özür diledi çok pişman olduğunu
anlattı ve ömür boyu mutlu bir şekilde yaşadılar.
Yazan:Alev Özmen
Düzenleyen:Emir Øzmen
