Gözleri Gülen Palyaçodan

[- JoKeR -]

Saat, yüreği buçuk geçiyor... Ve teğet geçiyor mutluluk yalnızlığı. Aklımdan ise neler neler geçiyor bir bilsen...Her kelime diğeriyle kavgalı. Bir cümle olmaktan acizler! O yüzdendir hala çaresiz suskunluğu parmak uçlarımın...Kağıt kaleme küskün, kalemin beceriksizliği ile bir türlü anlamlanamayışından dolayı... Kalpsiz aklım, akılsız kalbime küsmüş. Ve ben kalbimi, aklımı, ruhumu bedenimi bir araya toplayarak sana olan küskünlüğümü sürdürmekteyim hala!.
Bir zamanlar şakıyan kelimelerimin bu zincirleme küskünlüklerden boynu bükük kalmış...Ne yaptın bize sen böyle?

Rüyalarımın menüsü aşk üstü sen iken, kabuslarım en serti içkilerin; Ayak üstü sarhoş etmeye yetiyor beni.

Yine içimden ekspres korkular geçiyor, kaçırmam gerek son treni...Son hızla giden bu trenle gönderirken sana yüklediğim değerleri, sana olan sevgimi, öfkemi, kırgınlıklarımı, küskünlüklerimi, bedenime ağır gelen hasretini; giden sevgilisinin ardından nemli gözlerle mendil sallayan kaderine razı, o siyah beyaz filmlerdeki vefalı sevgili olamadım! Aksine, kaçtıkça yakalamak için ve kaçtıkça yakalanmak için agresif bir iradeye büründü tüm bedenim ve ruhum. Kadere teslimiyet yok benim hücrelerimde...

Ellerim mi duaya uzanıyor, yoksa dualar mı sana koşuyor günahsızca, bilemedim...Bildiklerimin yanına yanıldıklarımı da koyunca terazinin gözyaşları yüreğimden boşalıyor...

Kaç yeminin diyeti beni ayakta kılar, kaç sözüm kendini asmış, kime ne!
Benim bildiğim, senin yanıldığınsa şayet, yanıldıklarım aşkımın yanına kar kalıyor demektir...

Herkes, hala seni seviyorum sanıyor, acemi sevgilerine sığınarak...Oysa bütün dramlarıma katmer olsun diye haykırmak istiyorum pervasızca;
HOŞÇAKAL SEVGİLİM...