Eriyorum

[Haydar]

Gerçekler saklanmıyordu,
Gecelerin inadına güneşler doğuyordu,
Boz bulanık akan şu dünya
Bütün gerçeklerini seriyordu ansızın.
Sessiz, sakin, haince pusular kuruyordu geceler
Hayat ırmak gibi geçiyor
Ömürden bir bir dakikalar eksiliyordu
Bitiyordu herşey, gerçekler su yüzüne çıkıyordu,

Zaman tünelinde saçlarım yavaş yavaş ağarıyor,
Sonsuz olan sona bir adım daha yaklaşıyordum.
Ölüm insanları ansızın yakalıyor
Acımasızca sevdiklerinden ayırıyordu.
Ne çare! buna kimseler dur diyemiyordu.
Kalmıyordu dünyada sevgiden başka
Sevmek de güzel oluyor, uğurda gözyaşları dökmek de...
Tükenen avuçlar Allah'a uzanıyor
Merhamet dileniyordu
Biliyordu ki ondan başka dost, ondan başka sevgili yoktu.
Soruyordum kendime ne olacak benim sonum?
Beynimi kemiriyordu bu düşünceler,
Darma duman oluyor hayattan büsbütün kopuyordum.
Çaresizdim yorgundum.
Bu hayat artık çekilmiyordu,
Ayrılığın hüznü sarıyor, çekiliyordum kabuğuma.
Kuşlar kadar özgür olmak istiyordum
Biliyordum ki özgürlük onlara mahsustu.!
Benim kalbim ise tutsaktı,
Sevdaya yenik düşüyordum.
Yenik düşüyordum hayat bilmecesine,
Renk cümbüşünün içinde hep gri tonları seçiyordu gözlerim.
Hayattan tad alamıyordum,
Kanıyordu içimde sevda yarası.
Sonsuz olan sona gidiyordum.
Unutma sevdiğim seni ben ömürlük sevdim...

Semih Ünal