Tuncay.erol
Üye
-
Konu Sahibi
-
DNA'nın "İmkansız!" Telepatik Özellikleri
DNA'nın "İmkansız!" Telepatik Özellikleri
DNA’nın, uzak mesafelerde bile, kendisini bir araya getirme garip yeteneğine sahip olduğu keşfedildi; bilim henüz bunu açıklayamıyor.
Bilim adamları şu andaki mümkün olan şeyler ile ilgili inançlarımızın tersine, sağlam (eksiksiz) çifte – iplikli DNA’nın uzak mesafeden diğer DNA ipliklerindeki benzerlikleri tanıma “şaşırtıcı” yeteneğine sahip olduğunun kanıtlarını bildiriyor. Bir şekilde DNA iplikleri birbirlerini tespit ediyorlar, tanıyorlar. Genetik malzemenin minik parçaları benzer DNA ile bir araya gelmeye eğilimlidir. DNA’nın kimyasal alt birimlerindeki benzer dizilişlerin tanınması bilimin bilmediği bir şekilde gerçekleşiyor. DNA’nın neden bu şekilde birleştiğinin bilinen bir nedeni yok ve şu andaki teorik bakış açısından bu marifetin kimyasal olarak imkansız olması gerekirdi.
Buna rağmen, ACS’nin Fiziksel Kimya Dergisinde yayınlanan araştırma yüzlerce nükleotidin dizilişleri arasındaki türdeşliği tanımanın, fiziksel temas veya proteinlerin varlığı olmadan gerçekleştiğini çok açık olarak gösteriyor. DNA’nın çifte sarmalları uyan molekülleri uzak mesafeden tanıyabilir ve sonra bir araya toplanabilir, bunların hepsi görünüşe göre herhangi diğer moleküllerin veya kimyasal sinyallerin yardımı olmaksızın gerçekleşiyor.
Araştırmada, bilim adamları deneye müdahale edebilecek proteinler veya diğer malzemeleri içermeyen suya yerleştirilmiş fluoresan ışığı ile işaretlenmiş DNA ipliklerinin davranışını gözlediler. Özdeş nükleotid dizilerine sahip olan iplikler, farklı dizilişlere sahip olan DNA ipliklerine göre yaklaşık iki kat oranda bir araya geldiler. Bireysel DNA ipliklerinin bu şekilde nasıl iletişim kurabildiklerini hiç kimse bilmiyor, ama bir şekilde bunu yapıyorlar.
Yazarlar Geoff S. Baldwin, Sergey Leikin, John M. Seddon ve Alexei A. Kornyshev “Şaşırtıcı şekilde, dizileri tanımaktan sorumlu kuvvetler, en yakın komşu DNA’nın yüzeylerini ayıran suyun bir nanometresinden daha uzağa erişebiliyor” dedi.
Bu tanıma etkisi DNA tamiri, gelişmesi ve genetik çeşitlilikten sorumlu genlerin türdeş yeniden kombinasyonunun doğruluğunu ve etkililiğini artırmaya yardımcı olabilir. Yeni bulgular ayrıca kanser, yaşlanma ve diğer sağlık sorunlarındaki faktörler olan yeniden kombinasyon hatalarından kaçınmanın yollarına ışık tutabilir.
Bilim adamları şu andaki mümkün olan şeyler ile ilgili inançlarımızın tersine, sağlam (eksiksiz) çifte – iplikli DNA’nın uzak mesafeden diğer DNA ipliklerindeki benzerlikleri tanıma “şaşırtıcı” yeteneğine sahip olduğunun kanıtlarını bildiriyor. Bir şekilde DNA iplikleri birbirlerini tespit ediyorlar, tanıyorlar. Genetik malzemenin minik parçaları benzer DNA ile bir araya gelmeye eğilimlidir. DNA’nın kimyasal alt birimlerindeki benzer dizilişlerin tanınması bilimin bilmediği bir şekilde gerçekleşiyor. DNA’nın neden bu şekilde birleştiğinin bilinen bir nedeni yok ve şu andaki teorik bakış açısından bu marifetin kimyasal olarak imkansız olması gerekirdi.
Buna rağmen, ACS’nin Fiziksel Kimya Dergisinde yayınlanan araştırma yüzlerce nükleotidin dizilişleri arasındaki türdeşliği tanımanın, fiziksel temas veya proteinlerin varlığı olmadan gerçekleştiğini çok açık olarak gösteriyor. DNA’nın çifte sarmalları uyan molekülleri uzak mesafeden tanıyabilir ve sonra bir araya toplanabilir, bunların hepsi görünüşe göre herhangi diğer moleküllerin veya kimyasal sinyallerin yardımı olmaksızın gerçekleşiyor.
Araştırmada, bilim adamları deneye müdahale edebilecek proteinler veya diğer malzemeleri içermeyen suya yerleştirilmiş fluoresan ışığı ile işaretlenmiş DNA ipliklerinin davranışını gözlediler. Özdeş nükleotid dizilerine sahip olan iplikler, farklı dizilişlere sahip olan DNA ipliklerine göre yaklaşık iki kat oranda bir araya geldiler. Bireysel DNA ipliklerinin bu şekilde nasıl iletişim kurabildiklerini hiç kimse bilmiyor, ama bir şekilde bunu yapıyorlar.
Yazarlar Geoff S. Baldwin, Sergey Leikin, John M. Seddon ve Alexei A. Kornyshev “Şaşırtıcı şekilde, dizileri tanımaktan sorumlu kuvvetler, en yakın komşu DNA’nın yüzeylerini ayıran suyun bir nanometresinden daha uzağa erişebiliyor” dedi.
Bu tanıma etkisi DNA tamiri, gelişmesi ve genetik çeşitlilikten sorumlu genlerin türdeş yeniden kombinasyonunun doğruluğunu ve etkililiğini artırmaya yardımcı olabilir. Yeni bulgular ayrıca kanser, yaşlanma ve diğer sağlık sorunlarındaki faktörler olan yeniden kombinasyon hatalarından kaçınmanın yollarına ışık tutabilir.