Değer Ulaş Turan - Renkler, Şiirler Ve Ölüler

[CoDeYs]

Renkler Şiirler Ve Ölüler
-I-
Her defasında
Beklemektir
Dünyanın umutsuz renkleriyle.
Görünen bir gerçektir
İçinde acı
Soluk bir gökyüzü
Bir gerçeğin
Belki de
Görünen en gerçek yüzü..

İçleri acı
İçleri hünerli bir çeyiz sandığı.
Çaresiz beklemektir
İçinden geçtiği ölümse
Gelmeyen düşünden başka
Bir yolcu
Yolculuktur belki.
Gitmek kurtuluş
Zaman sıkı bir kayış
Boğazında hayatın...

-II-
Hiç vakit yok
Vedalaşmak korkudan
Sanma ki döner eskiye
Eskide saklanan ne varsa
Sandıktadır
Hiç vakit yok
Vedalaşmak unutabilmektir
Bir şeyleri ardında bırakarak.
Arta bırakırsa zaman
Küçük bir hayalde kurulabilir...

Ellerinde kalansa artık
Donuk zamanları...
Matlaşan küsmüş renkleri
Ve en çok ta;
Boş hazineleriyle bir hayatın
Küskün insanları..

-III-
Küfelik bilinçlerde
O hep en bilge...
Bilgeler geçmiştedir
Ölüdür
Ve anlamsızdır...

Çok renkleri döker hayata
Gök kuşağı zannederken kendini...
Alkol kanında
Renklerini yakar...
Kendi gri kalır
Saçları sözlerine dolanır
Elleri saçından siyah...
Renkleri anlamsızdır...

-IV-
Çoktan kopmuştur gerçeğinden
Kırılan fırçasında bir ressamın
En son darbesini atarken kalbine
Ağlayan cümleleri kalır şairin...
Fırçası kalbinde
Kanar
Kırılır ayna
Kırıkları damarında
Renkleri kayıp bir ölüdür...
Aramak anlamsızdır...

-V-
Şimdi çocuklara koşarken
Bulur zannettiği renkleri...
Siyahında gecenin
Ağlayan küçük yavrusu
Kaybeder geleceği
Bir bir yitirilen
Değerleri
Ve içleri dolu kafaların
Acımasız yargılarında gömülür...

Koparılan sirküler havadislerinde
Kum vakti
Bir dolu bir boş
Sallanırken ipinde bedeni
Tanımsız bir ayrılıktır gerçeği...
Gerçeği anlamsızdır...

-VI-
Yalnız bir ressamın
Ağlayan çaresiz renkleri
Hapistir artık.
Tutsak
Yorumsuz.
Delicesine delirircesine
Belki bir deli...
Yazık ki
Deliler için anlamsızdır...

-VII-
Ressam ölü
Renkler özgürdür
Ve palet çoktan sırra basmıştır kadem.
Kapı kapandığında
Ağlayan bir şairdir
Ressamın başında.
Ölüler için anlamsızdır...

-VIII-
Ve özgür renkleriyle hayatın
Tanımını koparır
Tanımlanamayan renklerin.
Saçma tahammülünde
O yine anlamsızdır...

-IX-
Bir buluştur şaire
Ressamın hazinesi.
Ölü ressamlar
Şairlere benzemez nedense
Ölü renkler şairlerinde ölümüdür...

Hayatı sondayken
Kendini bulur
Ve renklerle yeniden doğar şair.
Bunu bilip
Elimizden kaçırırdık
Nedensiz bunu söyler
Renklerin kırık kanatlı perisi
Ölü ve anlamsızdır peri...

-X-
Şair renklerle ölür
İster gri
İster bütün alaca tonları...
Sahi istemez mi?
Ölümün soğuk samimiyetinde
Zaten beyaz kalır kefeni...

Toprakta solarken renkleri
O griyi özler
Karışırken hayata...
Siyahların küstah
Korkutan zaferinde...
Kazanılan bütün zaferler
Bir yenilgi
Ve güçleri anlamsızdır...

-XI-
Resim şaire
Şiir ressama veda hazırlar...
Ve susar bütün zamanlar
Şiirlerinde ressamın;
Renklerinde şairin ölümüyle...

Şair renklere gömülür
Ve şiirde bulur gerçeği ressam...
Tüm gerçekler solgun
Tüm şiirler anlamsızdır...

-XII-
Şiirler geleceğe
Resimler geçmişe
Ve tanıktır bütün ölüler
Gerçeğin somut elleriyle
Varlığında gizli
Sonsuz ihanete...

Ve tek umutsa boyun eğmek;
İnsanlar aç
Ölüler aciz
Şairler renksiz
Resimler yalancıdır.

Kurtaramasak ta
Çürüyen geçmişi;
Durmadan kanayan geleceği
Tutamasak bile
Çaresiz tahammüller içinde
Artık her şey anlamlıdır...

Değer Ulaş Turan​