CEREN
Üye
çektim gittim
Zaman... Geri gelir miydin hayatım için?
Döndür desem tik taklarını, bana sayar mıydın anılarımı?
Ağladım ya ben, neden,
Sustum sonraları...Sessizliktir en iyi cevap dedim, olmadı...
Saniyelerinde eriyor ve dakikalarında soluklanıyorum sigaramın ucunda...
Her yarım sigara, kül tablamda ölüyor ben gibi...
Süslü değiliz biz, yalındık değil mi?
Öyle zannettim anne...Değildik biz... Hiçbir şeydik...
Şiir mi yazacağım sana, bilemem, bunu istesem de beceremem
Kalemim o kadar eğri ki artık, kelimeleri geveleyemem...
Ben eriyorum, bitiyorum zaman...
Dinle beni, sana anlatacaklarım var,
Bir duvar gibi katı olma bu kadar... Oysa ben bulamam oyunlu kelimeler...Sana dair ve biraz da bana dair bir zaman aralığında izin alıyorum ve başlıyorum bize dair,
Ben dönüp ardıma bakmıyorum, kapalı gözlerim, ağlıyorum.
Delirdiğimi görüyorum,bir tek onu görüyorum biliyorsun çaresizliğimi,belki de acılarıma aldırmadığımı...
Bize her gün bayram ya, güleriz geçeriz tadındaydı her gün ortası...
Unuttum ve unuttururum, kendimle baş başa sohbetimde bu burukluğum,
Oysa ben durgun olmadım bu kadar, sessizliğimdi beni büyük konuşmalar sonrasında paklayan...
Diledim anne,seni ve sensiz olduğumda yapabileceklerimi,
Ben doyumsuzum dedim, kendimi suçlamayı sevdim bir ara, oysa muhtaçtım sana... Ve sustum ben zaman...
Arkadaştın bazen, en iyiyi sunan
Ve bazen de beni azarlayan...
Ben susmalıyım dediğimde konuşanlardandım anne,
Yanıldım ben hep coğu zaman...
Serüvendi belki yaşamak ve belki de en umutsuz çırpınış,
Kanatlanıp uçmak isterdim, "çakılmak değil" derdim "kaderim"...
Zannettim...
Tutunmalıydım,uçmadan başarmalıydım bu serinliği.
Tutunmalıydım,tutulmalıydım birisi tarafından,tanımadığım birisi çekip almalıydı beni...
Çakıl taşlarına savurduğum birer tekme gibiydi hepsi
Ve hepsi, hiçbirisi gibiydi benim yanımda...O kadar çaresizdim ki, hiçliğimle sohbetteydim en küçük aralıklarda...
Oysa ben,öfkeme yenilmezdim anne, kıyamazdım tek bir tanesine onların.
Denemeden bilemezdim ki nasıl sevileceğini,denedim ben hep,çakıl taşlarına vurduğum gibi.
Korktum sonra... Kendimden... Belki de kimsesizliğimden...
Yalnızlıktı beni böyle oturtan yerimde,"sıkıldım içim sıkılıyor" dedim hep... Dinleyen oldu zannettim de yokmuş meğer.
Dalgalarım sayılıydı, sahilim olmadı hiç benim,
Ben onu hep uzaktan izledim...
Gözlerimden süzülen her damlada öldüm ben,doğumla gelen her yeni ölüm gibi, sahilin dokunuşlarında öldüm ben.
Ayakkabımın bağcığına takılıp düşseydim bir kere keşke,bir kere gerçekten kanasaydı dizlerim, yüreğimin yerine...
Yastığıma her sarılışımda yalnızlığın kokusu içime siniyordu ve ben yeniden kanıyordum,
Ardıma bakmadan gidişimdi zamanımı benden alan biliyorum ve bununla susuyorum...
Pişman değilim,hiçbir yaptığımdan, ya da yapmaya kalkıştığımdan ancak,
Odun istifi gibi dizilmek isterdim sevgili pazarında,
Gerçek sevgiye satılacaksam anne...
Bebek olsaydım beşkteki, tik taklarını çevirmeseydi saat de çocuk kalsaydım belki... Olur muydu, zaman bu kıyağı geçer miydi bana?
Boşlukta sallanıyor yıldızlarım,ben onların kaymasını dilemiştim hep, en fazla da yeryüzüne dökülmelerini,
Ben sigaraya başladım diyemezdim sana anne, ama bil ne olur çoğu şeyle başlayıp bittiğimi, tükendiğimi...
Acılar mıydı beni büyüten, yoksa zaman ilaç mıydı en acısından?
Yağmur damlası gibiydim ben, açmamış çiçektim ya dalımda,
Ben büyüdüm diyemezdim sana anne, yoksa ana kuzusu derlerdi bana.
Zaman... Akıyorsun ve bitiyorsun sormadan,zamansızlığına akıyorsun zaman...
Ve ben dönüp ardıma bakmıyorum, kapalı gözlerim, ağlıyorum.
Sitemim yok, gerçekten sitemsizim hayata dair,
Elimden gelen bu dedim ve çektim gittim...
alıntı
Döndür desem tik taklarını, bana sayar mıydın anılarımı?
Ağladım ya ben, neden,
Sustum sonraları...Sessizliktir en iyi cevap dedim, olmadı...
Saniyelerinde eriyor ve dakikalarında soluklanıyorum sigaramın ucunda...
Her yarım sigara, kül tablamda ölüyor ben gibi...
Süslü değiliz biz, yalındık değil mi?
Öyle zannettim anne...Değildik biz... Hiçbir şeydik...
Şiir mi yazacağım sana, bilemem, bunu istesem de beceremem
Kalemim o kadar eğri ki artık, kelimeleri geveleyemem...
Ben eriyorum, bitiyorum zaman...
Dinle beni, sana anlatacaklarım var,
Bir duvar gibi katı olma bu kadar... Oysa ben bulamam oyunlu kelimeler...Sana dair ve biraz da bana dair bir zaman aralığında izin alıyorum ve başlıyorum bize dair,
Ben dönüp ardıma bakmıyorum, kapalı gözlerim, ağlıyorum.
Delirdiğimi görüyorum,bir tek onu görüyorum biliyorsun çaresizliğimi,belki de acılarıma aldırmadığımı...
Bize her gün bayram ya, güleriz geçeriz tadındaydı her gün ortası...
Unuttum ve unuttururum, kendimle baş başa sohbetimde bu burukluğum,
Oysa ben durgun olmadım bu kadar, sessizliğimdi beni büyük konuşmalar sonrasında paklayan...
Diledim anne,seni ve sensiz olduğumda yapabileceklerimi,
Ben doyumsuzum dedim, kendimi suçlamayı sevdim bir ara, oysa muhtaçtım sana... Ve sustum ben zaman...
Arkadaştın bazen, en iyiyi sunan
Ve bazen de beni azarlayan...
Ben susmalıyım dediğimde konuşanlardandım anne,
Yanıldım ben hep coğu zaman...
Serüvendi belki yaşamak ve belki de en umutsuz çırpınış,
Kanatlanıp uçmak isterdim, "çakılmak değil" derdim "kaderim"...
Zannettim...
Tutunmalıydım,uçmadan başarmalıydım bu serinliği.
Tutunmalıydım,tutulmalıydım birisi tarafından,tanımadığım birisi çekip almalıydı beni...
Çakıl taşlarına savurduğum birer tekme gibiydi hepsi
Ve hepsi, hiçbirisi gibiydi benim yanımda...O kadar çaresizdim ki, hiçliğimle sohbetteydim en küçük aralıklarda...
Oysa ben,öfkeme yenilmezdim anne, kıyamazdım tek bir tanesine onların.
Denemeden bilemezdim ki nasıl sevileceğini,denedim ben hep,çakıl taşlarına vurduğum gibi.
Korktum sonra... Kendimden... Belki de kimsesizliğimden...
Yalnızlıktı beni böyle oturtan yerimde,"sıkıldım içim sıkılıyor" dedim hep... Dinleyen oldu zannettim de yokmuş meğer.
Dalgalarım sayılıydı, sahilim olmadı hiç benim,
Ben onu hep uzaktan izledim...
Gözlerimden süzülen her damlada öldüm ben,doğumla gelen her yeni ölüm gibi, sahilin dokunuşlarında öldüm ben.
Ayakkabımın bağcığına takılıp düşseydim bir kere keşke,bir kere gerçekten kanasaydı dizlerim, yüreğimin yerine...
Yastığıma her sarılışımda yalnızlığın kokusu içime siniyordu ve ben yeniden kanıyordum,
Ardıma bakmadan gidişimdi zamanımı benden alan biliyorum ve bununla susuyorum...
Pişman değilim,hiçbir yaptığımdan, ya da yapmaya kalkıştığımdan ancak,
Odun istifi gibi dizilmek isterdim sevgili pazarında,
Gerçek sevgiye satılacaksam anne...
Bebek olsaydım beşkteki, tik taklarını çevirmeseydi saat de çocuk kalsaydım belki... Olur muydu, zaman bu kıyağı geçer miydi bana?
Boşlukta sallanıyor yıldızlarım,ben onların kaymasını dilemiştim hep, en fazla da yeryüzüne dökülmelerini,
Ben sigaraya başladım diyemezdim sana anne, ama bil ne olur çoğu şeyle başlayıp bittiğimi, tükendiğimi...
Acılar mıydı beni büyüten, yoksa zaman ilaç mıydı en acısından?
Yağmur damlası gibiydim ben, açmamış çiçektim ya dalımda,
Ben büyüdüm diyemezdim sana anne, yoksa ana kuzusu derlerdi bana.
Zaman... Akıyorsun ve bitiyorsun sormadan,zamansızlığına akıyorsun zaman...
Ve ben dönüp ardıma bakmıyorum, kapalı gözlerim, ağlıyorum.
Sitemim yok, gerçekten sitemsizim hayata dair,
Elimden gelen bu dedim ve çektim gittim...
alıntı
