Cahit Külebi-Sen yokken

[CoDeYs]

Sen yokken gittim
Korkularımın üstüne
Hiç ardıma bakmadım
Gümüş şiirler yazdım sen yokken
Çok yangın çıktı yüreğimde
Küllerini bile savurmadım
Irak denizlerin fırtınasıydım
Uzak iklimlerin sert rüzgarları
Kulaçlarken denizinde gurbeti
Kanlı savaşlarım
Belalı sevdalarım olmadı hiç
Ama hep sustum
Hep ağladım hep yandım sen yokken.
Bekliyorum dönüşünü yeniden
Bir gelsen
Hayatın önünden alsan beni
Bir gelsen
Sellerin önünden alsan beni
Bir gelsen
Ölümlü düşlerimden alsan beni.

Çok durdum güneşe karşı bir başıma
Savrulurdum rüzgarlarında sensizlik denizinin
Sen yokken
Az dolaşmadım gönlümün kuytularında
Üşüyen karanfilim şimdi buruşuk parmaklarda
Bir kırağı ayazıydım gecenin kollarında
Zifirlerinde sadece ben üşürdüm.
Hiç aldırmadım esen rüzgara
Hiç dinlenmiş bir yürekle çıkmadım ortaya
Yinede hiç yıkılmadım giden trenlerin ardından
Ama bütün yangınlar beni yaktı önce
Hep ortasında kaldım vurgunların
Vurgun nedir ki? deme
Bir babanın serzenişi nasılsa öyle
Bayrakları indirilmiş
Bozguna uğramış bir hisardım sen yokken
Hep sustum
Hep yandım hep ağladım sen yokken.
Bir gelsen
Yangınlardan alsan beni
Bir gelsen
Dünyalarımdan alsan beni
Bir gelsen
Şafaksız gecelerden alsan beni
Ama ne zaman gelsen
Akşam kızılı gözlerimle bulacaksın beni.