Bırak uzaktan seveyim yeter.......

[Romantik Prens]

.Dışarıda hırçın bir rüzgar esiyor. Bütün kapıları kapatıp kendi köşeme çekiliyorum.
Her şeyi öylece yerli yerinde bırakıp, zamanın iki yüzlülüğünü seyrediyorum. Bir yandan
kara kara düşünürken, diğer yandan mahalledeki çocukların ağlama seslerini dinliyorum.
Çocuklar daima ağlıyor ve mızıkçılık yapanlar çoğalıyor. Ne o büyücü kadınlar eksiliyor
masallardan, ne de o kötü kalpli krallar... Ve sevdasını haykıramayanlar da kendi kendilerine
yenik düşüyorlar her zaman.
Bırak...Bırak uzaktan seveyim yeter. Kendi kendimi avuturum ben. Kaçamak bakışlara
sığınırım her zaman. Sırf konuşmak için, türlü türlü bahaneler üretirim. Karşılaşabilmek için
yazdığım bütün senaryolara “tesadüfi karşılaşmalar” derim...
Bırak... Bırak uzaktan seveyim yeter. Kendi kendimi oyalarım ben. Sana şiirler yazarım
eskisi gibi, ismine şarkılar bestelerim, türküler söylerim...Yağmurlarla beraber ıslanıp yollara
düşerim,seni düşlerim ve seni düşünürüm. Köşe başındaki dilenciye para veririm, geçtiğim
sokaklarda oynayan çocuklara gülücükler dağıtırım. Onlarla bereaber oynar, mızıkçılık
yapmamaya çalışırım...
Bırak... Bırak uzaktan seveyim yeter. Kendi kendimi mutlu ederim ben. Soğuk bir
kentin karanlığında üşürsem eğer; içimdeki sevginle ısıtırım ben kendimi, sevginle
aydınlatırım her yeri. Hayalinle yatar, hayalinle kalkarım ben.

Bırak...Bırak uzaktan seveyim yeter. Kendi kendimi ağlatırım ben...​