Love Prince
Üye
Bir Dönüş İçin Kaç Gidiş Gerek
Şehr-i İstanbul;dan payımıza düşendi aşk,
Ellerimi bıraktığın yerden başlıyorum ;
Bekleyişlerimin ardındaki zayıf kadın rolünden
Uzaklaşmaya ;
Kendimle uzlaşmaya ;
Gittin ;
Şiirlerindeki kadınlar gibiydi gidişin,
Özenti düşlerle kaplı çoğul yalnızlığına
Göç etti şair duruşun;
Gitmek istediğin yer
Vardığın yer miydi acaba bilmek isterdim.
Sen hep benim en yanımdın oysa,
Gidişlerine susturdun beni,
Ağlamalarımı yasakladın ardından ;
Veda değildi, ayrılık hiç değil ;
Kavuşmaları ertelemek içindi gidişin;
Gidişlerine iklimsiz üşüyen ellerimi
Kavuşturduğunda ellerine,
Yeni bir şiire başladığını sanırdım hep,
İstanbul sağanağa boyanırdı,
Bir kavuşma için yaşanmalı mıydı hep bu gidişler,
Gittin ; kente vedaydı suskunluğun;
Gittim;
İçime sıcak üşüyen ellerini
Bir kent kalabalığında unuttuğumu mu sandın yoksa,
Şiirlerimdeki kadınlar gibi miydi
Gidişim ?
Bir adım kaldı sandım bir adım gerimde,
Oysa,
Bir hayattı gözlerinde beklettiğim
Yarını taşıyan bugünsüzlüğünde
Bir adın kaldı sandım bir adım ötemde,
Oysa,
Attığım her adımda sinemi parçalayan hasretindi adın
Sıfat bilip de adıma adını,
Düştüm yollara
Ardımda şehr-i İstanbul,İçinde sen;
Şimdi söyle, gittim mi !
Sen hep aşk söylersin,
Her şeyi aşka vardırırsın
Kurduğun cümleleri ilk bende ıslatırsın,
Şairliğine kılıf uydurmaya çalışırken herkes,
Sen kendine
Gözlerimden bir dünya kurarsın
dizelerinde
Dizlerinde soluklanan çocukluğuma sarılırsın
sendeki idamlık hüznü asınca kendini
Ben hiç İstanbul olamadığımı düşünürüm sevgine,
Sen Marmara’da yüzdürürken küllerini ömrümüzün
Hiç düşündün mü,
Bir çocuk nasıl atardı ilk adımını
Sevdaya doğru ;
Üstelik bilmezken bilinmezken sevda,
eksik dağarcığında
Yürüdüğünde,
aşka kaç gömlek fazla gelirdi yüreği,
Ya da kaç yaş küçülürdü
Ben sende attım ilk adımımı,
Sevdaydı, sevdandı, bildim
Çocuk yüreğimi kanatandı kalemin
Sonra sarıp sarmalayan
Ben en çok,
Omzuna yasladığımda yorgun başımı,
Gözlerime yerleşip
içinde tereddütler arayan bakışlarına
verdim cevabımı,
Şehirde bir çocuk daha sevdadan geliyor evine,
Şimdi git,
yoksa gitme diyeceğimden korkuyorum
Gittim
Tereddüt aramadım hiç gözlerinde,
Cevapta
Kendimdi aradığım ;
Ve bulduğum
Bulduğum kendime ant içtim ;
Gözlerindeki tereddütsüzlüğümü
Ben hep gözlerinden giriş yapardım ya kentine,
sen daha bir İstanbul olurdun o zaman
Şimdi düşünüyorum da ,
İstanbul biraz da sen varsın diye güzel
Hani demiştim ya,
Bazen çekip gidebilmeli
Terk edebilmeli gerektiğinde bu şehri,
Kız kulesi, galata
Boğazından geçip yutkunabilmeli gidişleri
Aşkın adressizliğiyse yüreğe yol gösteren,
Bazen gidiş sunabilmeli hayata dönüşler için
Bazen yeni fetihlere fatih olabilmeli
Gittim … şiirlerimdeki kadınlar gibi mi ?
Herkes sana hayrandı,
Gülüşüne hüznü, hüznüne gülüşü karışan adam
Bir ben miydim,
Ömründe beklettiğin,
Bunca yıl sustuğun ben miydim !
Hayat ne tuhaf ,
Aramızda mayın döşeli yollar olduğunu bile bile,
Gülüşlerimize kahkahalar ekliyoruz
Gün telaşı yaşanırken sevgisiz yüreklerde,
Biz bir ömrü beklemeye koyuluyoruz
Senle aşk,
Bildiğim tüm ezberleri unutmaktır biraz da
Bekliyorum… beklettiğinim
Sen hiç gitmedin ki !
Bir Dönüş İçin Kaç Gidiş Gerek
Şehr-i İstanbul;dan payımıza düşendi aşk,
Ellerimi bıraktığın yerden başlıyorum ;
Bekleyişlerimin ardındaki zayıf kadın rolünden
Uzaklaşmaya ;
Kendimle uzlaşmaya ;
Gittin ;
Şiirlerindeki kadınlar gibiydi gidişin,
Özenti düşlerle kaplı çoğul yalnızlığına
Göç etti şair duruşun;
Gitmek istediğin yer
Vardığın yer miydi acaba bilmek isterdim.
Sen hep benim en yanımdın oysa,
Gidişlerine susturdun beni,
Ağlamalarımı yasakladın ardından ;
Veda değildi, ayrılık hiç değil ;
Kavuşmaları ertelemek içindi gidişin;
Gidişlerine iklimsiz üşüyen ellerimi
Kavuşturduğunda ellerine,
Yeni bir şiire başladığını sanırdım hep,
İstanbul sağanağa boyanırdı,
Bir kavuşma için yaşanmalı mıydı hep bu gidişler,
Gittin ; kente vedaydı suskunluğun;
Gittim;
İçime sıcak üşüyen ellerini
Bir kent kalabalığında unuttuğumu mu sandın yoksa,
Şiirlerimdeki kadınlar gibi miydi
Gidişim ?
Bir adım kaldı sandım bir adım gerimde,
Oysa,
Bir hayattı gözlerinde beklettiğim
Yarını taşıyan bugünsüzlüğünde
Bir adın kaldı sandım bir adım ötemde,
Oysa,
Attığım her adımda sinemi parçalayan hasretindi adın
Sıfat bilip de adıma adını,
Düştüm yollara
Ardımda şehr-i İstanbul,İçinde sen;
Şimdi söyle, gittim mi !
Sen hep aşk söylersin,
Her şeyi aşka vardırırsın
Kurduğun cümleleri ilk bende ıslatırsın,
Şairliğine kılıf uydurmaya çalışırken herkes,
Sen kendine
Gözlerimden bir dünya kurarsın
dizelerinde
Dizlerinde soluklanan çocukluğuma sarılırsın
sendeki idamlık hüznü asınca kendini
Ben hiç İstanbul olamadığımı düşünürüm sevgine,
Sen Marmara’da yüzdürürken küllerini ömrümüzün
Hiç düşündün mü,
Bir çocuk nasıl atardı ilk adımını
Sevdaya doğru ;
Üstelik bilmezken bilinmezken sevda,
eksik dağarcığında
Yürüdüğünde,
aşka kaç gömlek fazla gelirdi yüreği,
Ya da kaç yaş küçülürdü
Ben sende attım ilk adımımı,
Sevdaydı, sevdandı, bildim
Çocuk yüreğimi kanatandı kalemin
Sonra sarıp sarmalayan
Ben en çok,
Omzuna yasladığımda yorgun başımı,
Gözlerime yerleşip
içinde tereddütler arayan bakışlarına
verdim cevabımı,
Şehirde bir çocuk daha sevdadan geliyor evine,
Şimdi git,
yoksa gitme diyeceğimden korkuyorum
Gittim
Tereddüt aramadım hiç gözlerinde,
Cevapta
Kendimdi aradığım ;
Ve bulduğum
Bulduğum kendime ant içtim ;
Gözlerindeki tereddütsüzlüğümü
Ben hep gözlerinden giriş yapardım ya kentine,
sen daha bir İstanbul olurdun o zaman
Şimdi düşünüyorum da ,
İstanbul biraz da sen varsın diye güzel
Hani demiştim ya,
Bazen çekip gidebilmeli
Terk edebilmeli gerektiğinde bu şehri,
Kız kulesi, galata
Boğazından geçip yutkunabilmeli gidişleri
Aşkın adressizliğiyse yüreğe yol gösteren,
Bazen gidiş sunabilmeli hayata dönüşler için
Bazen yeni fetihlere fatih olabilmeli
Gittim … şiirlerimdeki kadınlar gibi mi ?
Herkes sana hayrandı,
Gülüşüne hüznü, hüznüne gülüşü karışan adam
Bir ben miydim,
Ömründe beklettiğin,
Bunca yıl sustuğun ben miydim !
Hayat ne tuhaf ,
Aramızda mayın döşeli yollar olduğunu bile bile,
Gülüşlerimize kahkahalar ekliyoruz
Gün telaşı yaşanırken sevgisiz yüreklerde,
Biz bir ömrü beklemeye koyuluyoruz
Senle aşk,
Bildiğim tüm ezberleri unutmaktır biraz da
Bekliyorum… beklettiğinim
Sen hiç gitmedin ki !
Orhan KARIN
