marist
Üye
Bir atomun içinde ne vardır?
Çoğunlukla hiçbir şey yoktur. Bir atomun büyük çoğunluğu boş uzaydır. Daha derinlemesine bakmak için, uluslar arası bir stadyum boyutunda bir atom düşünün. Elektronlar, tam yukarıda, tribünlerin tepesinde bulunur, her biri bir toplu iğne başından daha küçüktür.
_________________________________________________________________________________
Atomun çekirdeği, sahanın orta noktasındadır ve bir bezelye boyutundadır.
Bütünüyle teorik olan atomların, yüzyıllar boyunca maddenin mümkün olan en küçük birimi olduğu düşünüldü; Yunancada “parçalara ayrılamaz” anlamına gelen atoma bu ad bu yüzden verilmişti.
Daha sonra 1897’de elektron keşfedildi; 1911’de de çekirdek. 1932’de atom parçalara ayrıldı ve nötron keşfedildi. Maddenin sonu kesinlikle burası değildi. Çekirdeğin içindeki pozitif yüklü protonlarla yüksüz nötronlar daha da küçük bileşenlerden oluşuyor.
Kuark adlı bu daha küçük birimlere “strange” (garip) ve “charm” (tılsım) gibi isimler verilir ve bunlar farklı şekillerde ve boyutlarda değil, farklı “çeşni”lerdedir. Çekirdeğin uzak uyduları, yani negatif yüklü elektronlar o kadar dağınıktır ki, bunlara artık “Olasılık Yoğunluk Yükleri” deniyor.
1950’lere gelindiğinde o kadar çok yeni ato maltı parçacık (100’ün üzerinde) bulundu ki, bu durum sıkıntı vermeye başladı. Hangi madde olursa olsun, hiçkimse onun dibine kadar gidebilecek gibi görünmüyordu.
1938’de atom reaktörleri çalışmasıyla Nobel Fizik Ödülü’nü kazanan İtalyan fizikçi Enrico Fermi şöyle diyordu: “Bütün bu parçacıkların adlarını aklımda tutabilseydim botanikçi olurdum.”
Fermi’nin döneminden bu yana bilimciler, bir atomun içindeki atom altı parçacıkların sayısının 24 olduğu konusunda karara vardılar. Bu en yakın tahmin Standart Model olarak bilinir ve neyin ne olduğu konusunda oldukça iyi bir fikre sahip olduğumuz izlenimi verir.
Bilebildiğimiz kadarıyla evren genel olarak, atomun kendisi gibi az nüfusludur. Uzayda ortalama olarak, metreküp başına sadece birkaç tane atom vardır. Kütle çekim kuvveti yerine göre atomları bir araya getirerek yıldızları, gezegenleri ve zürafaları oluşturur; bunların her biri eşit derecede sıra dışıdır.
_________________________________________________________________________________
Atomun çekirdeği, sahanın orta noktasındadır ve bir bezelye boyutundadır.
Bütünüyle teorik olan atomların, yüzyıllar boyunca maddenin mümkün olan en küçük birimi olduğu düşünüldü; Yunancada “parçalara ayrılamaz” anlamına gelen atoma bu ad bu yüzden verilmişti.
Daha sonra 1897’de elektron keşfedildi; 1911’de de çekirdek. 1932’de atom parçalara ayrıldı ve nötron keşfedildi. Maddenin sonu kesinlikle burası değildi. Çekirdeğin içindeki pozitif yüklü protonlarla yüksüz nötronlar daha da küçük bileşenlerden oluşuyor.
Kuark adlı bu daha küçük birimlere “strange” (garip) ve “charm” (tılsım) gibi isimler verilir ve bunlar farklı şekillerde ve boyutlarda değil, farklı “çeşni”lerdedir. Çekirdeğin uzak uyduları, yani negatif yüklü elektronlar o kadar dağınıktır ki, bunlara artık “Olasılık Yoğunluk Yükleri” deniyor.
1950’lere gelindiğinde o kadar çok yeni ato maltı parçacık (100’ün üzerinde) bulundu ki, bu durum sıkıntı vermeye başladı. Hangi madde olursa olsun, hiçkimse onun dibine kadar gidebilecek gibi görünmüyordu.
1938’de atom reaktörleri çalışmasıyla Nobel Fizik Ödülü’nü kazanan İtalyan fizikçi Enrico Fermi şöyle diyordu: “Bütün bu parçacıkların adlarını aklımda tutabilseydim botanikçi olurdum.”
Fermi’nin döneminden bu yana bilimciler, bir atomun içindeki atom altı parçacıkların sayısının 24 olduğu konusunda karara vardılar. Bu en yakın tahmin Standart Model olarak bilinir ve neyin ne olduğu konusunda oldukça iyi bir fikre sahip olduğumuz izlenimi verir.
Bilebildiğimiz kadarıyla evren genel olarak, atomun kendisi gibi az nüfusludur. Uzayda ortalama olarak, metreküp başına sadece birkaç tane atom vardır. Kütle çekim kuvveti yerine göre atomları bir araya getirerek yıldızları, gezegenleri ve zürafaları oluşturur; bunların her biri eşit derecede sıra dışıdır.
Acaba kaynak orası mı ?
