CEREN
Üye
Başardımm!!!
Eski gülüşlerim yok artık ...Gözlerimdeki mutluluk paslandı. Ne hayata gülümseyebiliyorum nede yaşananlara ...hiçbir şeye gülümsemiyorum artık..Boguluyorum buralarda,nefes almak hiç bu kadar zor gelmemişti...her çalan hüzünlü şarkıda ağlamak istemesem bile gözlerimden damlalar yaşlar süzülüyor....Evet,ağlıyorum,herşeye,yaşananlara,in sanlara,değişen herşeye.....Yapmak istediğim son şey bu belkide,elimden gelen de bu.
İnsan bazen kendini çok yalnız hissediyor insan yıgınlarının arasında..Sokaklarda hayalet misali dolaşmak,kimseler farketmeden..sessizce..Yalnızlığınızda tutunacak dallar ararsınız,omuzuna yaslanıp ağlayacak bir omuz...belkide ..istemedim kimseyi yalnızlığımda ,sessiz gecelerimde..acı versin istedim haykırışlarım,içimde ne varsa yaşanmışlığa dair..Hani olurda yalnızlığımdan biri çıkıp gelirse kapımı çalarsa,kilitlemedim sadece kapattım,ama açabilir mi o kapıyı bilmiyorum..ben bana yetiyorum...İstemsiz yaşanmışlıkların içinde istemesem bile,olmam gereken yerdeyim,biliyorum...Her tercih bir terk ediş ve yaklaşımdır..Ve her tercihte kaybetmeler ve kazanmalar vardır..Her hatada bir öğreniş,bir eksiliş ve her hata bir gözden düşüş...ve menzilden çıkış..
Neden aynı hataları tekerrür ederiz ki?neden bazı şeyleri düzeltmeme çabası içine gireriz ki inatla?yalanlar görüyorum çevremde ,herşey yalan olmuş...aşklar,sevgiler,dostluklar...midem bulanıyor artık..Neden dilimizin ucuyla söyleriz sevgi sözlerini,doğruları....Erteliyorum artık bazı şeyleri,karar verdim..Bazen mecburi kalırsam hatırlatmalarım olacak kendime...ama sadece gerçekleri.
Artık bazı şeyleri başkalarına göre yapmak zorunda değilim....Artık gözlerim daha bir ben bakıyor,saçlarım daha bir ben dalgalanıyor...Cümlelerim daha bir ben oldu artık..Mutluluk sadece kendim olmayı başarabilmekmiş,bunuda başardım...
Eski gülüşlerim yok artık ...Gözlerimdeki mutluluk paslandı. Ne hayata gülümseyebiliyorum nede yaşananlara ...hiçbir şeye gülümsemiyorum artık..Boguluyorum buralarda,nefes almak hiç bu kadar zor gelmemişti...her çalan hüzünlü şarkıda ağlamak istemesem bile gözlerimden damlalar yaşlar süzülüyor....Evet,ağlıyorum,herşeye,yaşananlara,in sanlara,değişen herşeye.....Yapmak istediğim son şey bu belkide,elimden gelen de bu.
İnsan bazen kendini çok yalnız hissediyor insan yıgınlarının arasında..Sokaklarda hayalet misali dolaşmak,kimseler farketmeden..sessizce..Yalnızlığınızda tutunacak dallar ararsınız,omuzuna yaslanıp ağlayacak bir omuz...belkide ..istemedim kimseyi yalnızlığımda ,sessiz gecelerimde..acı versin istedim haykırışlarım,içimde ne varsa yaşanmışlığa dair..Hani olurda yalnızlığımdan biri çıkıp gelirse kapımı çalarsa,kilitlemedim sadece kapattım,ama açabilir mi o kapıyı bilmiyorum..ben bana yetiyorum...İstemsiz yaşanmışlıkların içinde istemesem bile,olmam gereken yerdeyim,biliyorum...Her tercih bir terk ediş ve yaklaşımdır..Ve her tercihte kaybetmeler ve kazanmalar vardır..Her hatada bir öğreniş,bir eksiliş ve her hata bir gözden düşüş...ve menzilden çıkış..
Neden aynı hataları tekerrür ederiz ki?neden bazı şeyleri düzeltmeme çabası içine gireriz ki inatla?yalanlar görüyorum çevremde ,herşey yalan olmuş...aşklar,sevgiler,dostluklar...midem bulanıyor artık..Neden dilimizin ucuyla söyleriz sevgi sözlerini,doğruları....Erteliyorum artık bazı şeyleri,karar verdim..Bazen mecburi kalırsam hatırlatmalarım olacak kendime...ama sadece gerçekleri.
Artık bazı şeyleri başkalarına göre yapmak zorunda değilim....Artık gözlerim daha bir ben bakıyor,saçlarım daha bir ben dalgalanıyor...Cümlelerim daha bir ben oldu artık..Mutluluk sadece kendim olmayı başarabilmekmiş,bunuda başardım...
