jöly
Üye
Anne Nedir ??????
Ağlamak; sadece cenazelerde,
bir ölümün ardı sıra gelen üzüntüyle, oluşan,
Ruhsal bir çöküntü eserimidir ?
Yoksa ölüm olmadan,da İnsanlar
Ağlayabilirler,mi ?
Kimine göre evet. Kimine ise hayır.
Kişinin ağlaması için;
mutlak üzücü bir şeylerin yaşanması gerekir.
Ve bazende kişi mutlulukdan
gözyaşıda dökebilir
Ama bu ağlamak değildir.
Çünki ağlamak bir kor parçasının yüreğe düştüğü an gibi acıdan ibarettir.
Yürek yanar gözlerde ağlar.
Herkez hayatında belki bir çok kez,
mutlu olmuş, yada üzüntü yaşamışdır.
Ve üzüntüsünüde sevincinide paylaşacak,
Etrafında bir sürü yakını olmuştur.
Peki ya kişi yaşlandığında ne olur ?
Artık çevresinde ona gülücüklerle bakan;
Üzüntüsünde yanında olan kaç kişi kalmışdır ?
Onun o duygusunu kaç kişi anlayabilir ?
Onu gerçekten seven birisi, yoksa
Kim anlayacak ?
Benim hayatım mutluluk içerisinde geçti,
Fazla üzüntü yaşadığımı söyleyemem.
Ama hepsiii..
Sadece gençliğimden kalan tozlu anılardan ibaret.
Acaba beni 38 yıl Önce seven; Delikanlı hağla yaşıyormudur !
Dile kolay neredeyse bir ömür
Ve nasıl bir sevgiyse artık ona karşı hissettiğim ve bana hissettirdikleri.
Aradan onca yıl geçmesine rağmen
Unutamadım.
Şimdi çok az gören yaşlı gözlerimden
Yaş damlaları akıyor.
Ve silecek kimseler yok yanımda,
O yanımda olsaydı
Bana kıyamaz, hemen bir mendil kapıp silerdi.
Ama o ^^ Yanımda Olsaydı^^
Zaten bu yaşlı kadın
Ağlamazdı.
Onu niçin terk ettiğimi hağlen kendime soruyorum
Ama onca yıl geçmesine rağmen cevabını yinede bulamadım.
Onu tanıdıkdan sonra; Başka bir erkeği tanıma ihtiyacı duymadım.
Bir başka erkeği sevmedim yada sevemedim.
O yüzdendirki hiç Evlenmedim
Belki evlenseydim torunlarım olur
Onlarla avunurdum
Ama Onu ve Sevgisini,
her hatırlayışımda,
yine Yüreğim burkulurdu.
Ona, ayrılırken; ayrı kültürlerdeniz
Seni o yüzden sevemem ve sevmiyorum diye ayrılık gerekçesi sunmuştum.
Biliyorum çok aptalca bir bahane
Vede saçma.
Ama tam gerçeği bende bilmiyorum.
Ve onunla Evlenmemiz,
nasip değilmiş diye
Kendimi teselli ediyor,
yine kendimi kandırıyorum.
Onu hayatımdan iten bendim,
Onu kendi yüreğimden kovan yine bendim.
Belki bir inat,
belki birilerine kulak verdim.
Beni çok ama çok seven,
saçımı okşarken bile mutlu olan
bir güzel Delikanlıyı,
Terk ettim.
Niçin ?
Niçin ?
Niçin?
Niçinler hiç bitmiyor….
Sorularıma cevaplar gelmiyor….
Acaba yaşıyormudur !
Peki ya evlimidir !
Çocukları olmuşmudur !
Acaba torunları varmıdır.
Demekki bir başka kadını sevmiş.
Peki ya evli değilse
Ya hağlen yaşıyorsa
Onu bulabilirmiyim
Yaşlı gözlerimle onu tanıyabilirmiyim
Eminimki yine; çok ama çok Yakışıklıdır
Ya peki, oda benim gibi yaşılıdır ama bee
Acaba baston kullanıyormudur benim gibi.
Ama onu nasıl bulabilirimki
Yada nasıl ulaşabilirim
Kimbilir nerdedir.
Benim için çok ağladığını söylemişti
Sözleri hağla kulaklarımda çınlıyor
“Bana bunları neden Yaşattın”
Acaba benden vaz geçmek zorunda kaldığı için: beni, hayatı, suçlamışmıdır.
Canına kıymasından hep korkmuştum.
Eğer öyle bir şey varsa
ALLAHIM İNŞALLAH öyle bir şey olmamışdır.
Yoksa kendimi hiç ama
hiçççç… Affetmem.
Peki ya O
Beni Affetmişmidir !
Yanına gitsem, ve onu bulsam,
Tıpkı bana 38 yıl önceki gibi sarılırmı,
Saçlarımdan acaba öpermi,
Beni gördüğünde gözleri dolarmı,
Ve gitmek zorundayım dediğimde !
Gözyaşlarını içinde saklarmı.
Ağlamak istiyorum, utancımdan.
Doğru bir şey yapmışım gibi,
Başkalarının sözünü dinliyişimden
Hep utanıyorum.
Bir arkadaşım söylemişti,
Sevenleri, sevmeyenler sevemeyenler
Anlayamaz.
O yüzden belki bana akıl verenler hep ayrılmamı istediler.
Ama Ben onunla bir ömrü yaşamayı diliyorum,
Onunla sarılıp;
Ağlamak istiyorum.
Ama o
^^ Yanımda Olsaydı^^
Zaten bu yaşlı kadın
Ağlamazdı.
Onu neden kovdumki
Neden beni sevme dedimki
Niçin başkalarını dinledimki
Benim mutluluğum için
Onu terk etmemi istediler
AMA BEN ONUNLA ZATEN MUYLUYDUM. alıntı
bir ölümün ardı sıra gelen üzüntüyle, oluşan,
Ruhsal bir çöküntü eserimidir ?
Yoksa ölüm olmadan,da İnsanlar
Ağlayabilirler,mi ?
Kimine göre evet. Kimine ise hayır.
Kişinin ağlaması için;
mutlak üzücü bir şeylerin yaşanması gerekir.
Ve bazende kişi mutlulukdan
gözyaşıda dökebilir
Ama bu ağlamak değildir.
Çünki ağlamak bir kor parçasının yüreğe düştüğü an gibi acıdan ibarettir.
Yürek yanar gözlerde ağlar.
Herkez hayatında belki bir çok kez,
mutlu olmuş, yada üzüntü yaşamışdır.
Ve üzüntüsünüde sevincinide paylaşacak,
Etrafında bir sürü yakını olmuştur.
Peki ya kişi yaşlandığında ne olur ?
Artık çevresinde ona gülücüklerle bakan;
Üzüntüsünde yanında olan kaç kişi kalmışdır ?
Onun o duygusunu kaç kişi anlayabilir ?
Onu gerçekten seven birisi, yoksa
Kim anlayacak ?
Benim hayatım mutluluk içerisinde geçti,
Fazla üzüntü yaşadığımı söyleyemem.
Ama hepsiii..
Sadece gençliğimden kalan tozlu anılardan ibaret.
Acaba beni 38 yıl Önce seven; Delikanlı hağla yaşıyormudur !
Dile kolay neredeyse bir ömür
Ve nasıl bir sevgiyse artık ona karşı hissettiğim ve bana hissettirdikleri.
Aradan onca yıl geçmesine rağmen
Unutamadım.
Şimdi çok az gören yaşlı gözlerimden
Yaş damlaları akıyor.
Ve silecek kimseler yok yanımda,
O yanımda olsaydı
Bana kıyamaz, hemen bir mendil kapıp silerdi.
Ama o ^^ Yanımda Olsaydı^^
Zaten bu yaşlı kadın
Ağlamazdı.
Onu niçin terk ettiğimi hağlen kendime soruyorum
Ama onca yıl geçmesine rağmen cevabını yinede bulamadım.
Onu tanıdıkdan sonra; Başka bir erkeği tanıma ihtiyacı duymadım.
Bir başka erkeği sevmedim yada sevemedim.
O yüzdendirki hiç Evlenmedim
Belki evlenseydim torunlarım olur
Onlarla avunurdum
Ama Onu ve Sevgisini,
her hatırlayışımda,
yine Yüreğim burkulurdu.
Ona, ayrılırken; ayrı kültürlerdeniz
Seni o yüzden sevemem ve sevmiyorum diye ayrılık gerekçesi sunmuştum.
Biliyorum çok aptalca bir bahane
Vede saçma.
Ama tam gerçeği bende bilmiyorum.
Ve onunla Evlenmemiz,
nasip değilmiş diye
Kendimi teselli ediyor,
yine kendimi kandırıyorum.
Onu hayatımdan iten bendim,
Onu kendi yüreğimden kovan yine bendim.
Belki bir inat,
belki birilerine kulak verdim.
Beni çok ama çok seven,
saçımı okşarken bile mutlu olan
bir güzel Delikanlıyı,
Terk ettim.
Niçin ?
Niçin ?
Niçin?
Niçinler hiç bitmiyor….
Sorularıma cevaplar gelmiyor….
Acaba yaşıyormudur !
Peki ya evlimidir !
Çocukları olmuşmudur !
Acaba torunları varmıdır.
Demekki bir başka kadını sevmiş.
Peki ya evli değilse
Ya hağlen yaşıyorsa
Onu bulabilirmiyim
Yaşlı gözlerimle onu tanıyabilirmiyim
Eminimki yine; çok ama çok Yakışıklıdır
Ya peki, oda benim gibi yaşılıdır ama bee
Acaba baston kullanıyormudur benim gibi.
Ama onu nasıl bulabilirimki
Yada nasıl ulaşabilirim
Kimbilir nerdedir.
Benim için çok ağladığını söylemişti
Sözleri hağla kulaklarımda çınlıyor
“Bana bunları neden Yaşattın”
Acaba benden vaz geçmek zorunda kaldığı için: beni, hayatı, suçlamışmıdır.
Canına kıymasından hep korkmuştum.
Eğer öyle bir şey varsa
ALLAHIM İNŞALLAH öyle bir şey olmamışdır.
Yoksa kendimi hiç ama
hiçççç… Affetmem.
Peki ya O
Beni Affetmişmidir !
Yanına gitsem, ve onu bulsam,
Tıpkı bana 38 yıl önceki gibi sarılırmı,
Saçlarımdan acaba öpermi,
Beni gördüğünde gözleri dolarmı,
Ve gitmek zorundayım dediğimde !
Gözyaşlarını içinde saklarmı.
Ağlamak istiyorum, utancımdan.
Doğru bir şey yapmışım gibi,
Başkalarının sözünü dinliyişimden
Hep utanıyorum.
Bir arkadaşım söylemişti,
Sevenleri, sevmeyenler sevemeyenler
Anlayamaz.
O yüzden belki bana akıl verenler hep ayrılmamı istediler.
Ama Ben onunla bir ömrü yaşamayı diliyorum,
Onunla sarılıp;
Ağlamak istiyorum.
Ama o
^^ Yanımda Olsaydı^^
Zaten bu yaşlı kadın
Ağlamazdı.
Onu neden kovdumki
Neden beni sevme dedimki
Niçin başkalarını dinledimki
Benim mutluluğum için
Onu terk etmemi istediler
AMA BEN ONUNLA ZATEN MUYLUYDUM. alıntı
