Ne kötü değil mi insanın sende boğulup, kendi içinde ölmesi...
Kahraman TAZEOĞLU -BUKRE-
Konumu şereflendirdiğin için tşekkürler
Rica ederim
Oysa seni suçsuz yere özür dileyecek kadar çok
sevmiştim.
Kahraman TazeoğluKendinizi zor tuttuğunuz anlar vardır. Olgunluk, işte o noktadan sonra başlar...!
(İ.Tenekeci)Meğer ne büyük saflıkmış, senin kalın duvarlarından
incelik beklemek.
K.TazeoğluBütün mevsimler bana yazdı sevgilim.
Bir senyazmadın.
Bir sen açmadın ömrümde bahar gibi.
Ömrüm soldu; biraz sonbahar, biraz da
bahar/sızım şimdi.
Rüzgâr dans ederken gecenin koynunda, sen üşüyorsun.
Bense yanıyorum aklımdan geçen adınla. Mektuplar yazıyorum sana içimdeki ateşle,
Seninle başlayan, sensiz biten..
Görmezden geliyorsun hep.
Gözlerini çekme benden;
Sabıkalı bir namlu gibi doğrult yarama
ve ateşle.
Sadece sen kanat ömrümü, Sen acıt.
Ve sen sar yine yalnızlığımı.
Ölmek "gibi" değil seni sevmek.
Seni sevmek ölmenin ta kendisi.
Ben bu gece sevdim biraz.
Gözlerinde yıka beni.
Ve gözlerine göm yine..
Ama sen sevmemişsin rüzgarı alnından
öpecek kadar.
Ateşin saçlarını okşayacak kadar üşümemişsin, anladım.
Üşüyorum deme bana sensizken,
Yoksa yakar seni bu ayrılık.
Yoksa yıkar seni de bu zelzele.
Biz bu gece yalnızlığında hiç gelmemişiz göz göze.
El ele tutuşturmamışız gülüşümüzü.
Hayal misin, nesin?
Şafak düşüyor yine şakaklarıma
Anladım ki sevgilim; bir varsın, hiç yoksun.. Evvelim değilsin, korkarım ahirim de...
Kahraman Tazeoğlu