Kalın dokunmuş gecenin perdesi
zifiri karanlık her yerde aynı renk
yerinden oynatır yıldızları
tutulan masum dilek
kabası alınmış ev gibi uzaktan bakınca temiz
perde aslında beyazdı zamanla kahverengileşti
sessizlik sakın kulakları aldatmasın
Parmak uclarınla yürü hatıralar uyanmasın
ne bir kap beyaz süt
nede sütten çıkma akkaşık
belki renk renk çiçkelerin hayat buludugu
bir avuç mutavazı
inek gubresidır hayat