By-HaCk
Üye
Mesir Macunu
Mesir Macunu
Uygarlık beşiği Anadolu’nun en eski
tarihi kentlerinden olan Manisa’da Mesir
geleneği ile anlamlı bir yardımlaşma ve
bayram havası hissedilir. Önceleri tedavi
amaçlı kullanılan daha sonra ise gelenek haline gelen Mesir’in ortaya çıkışı
hakkında çeşitli inanışlar
bulunmaktadır. İnanışa göre; Osmanlı Padişahı Yavuz
Sultan Selim’in eşi, Muhteşem Süleyman
diye tarihe geçen Kanuni Sultan
Süleyman’ın Annesi Hafsa Sultan
Manisa’dayken hastalanır. Hastalığına
çare bulunamayan Sultan’ın kendisinin yaptırdığı Sultan Camii Medresesi’nin
başına getirilen Merkez Efendi bitki ve
baharatların karışımından oluşan bir
macun hazırlar. 41 çeşit baharat karıştırılarak hazırlanan
macunu yiyerek sağlığına kavuşan Hafsa
Sultan hastalara bu ilacın verilmesini
ister. Halktan gelen isteğin artması
üzerine kağıtlara sardırılan macunun
Sultan Camii’nin kubbe ve minarelerinden saçılmasını buyurur.
Manisa Mesir Şenlikleri bu şekilde
doğmuştur. Mesir'in Özellikleri
Mesir macununun çok faydalı olduğu,
hastalara şifa verdiği, bir efsane olarak
Anadolu’da yayıldı. Genel özellikleri,
beden ve ruh sağılığına şifa olması, hoş
lezzeti ve kokusudur. Diğer özellikleri arasında ağrılara, sancılara, soğuk
algınlıklarına, hazımsızlıklara,
iştahsızlıklara ve ağız kokusuna karşı
kullanılmasını sayabiliriz. Ayrıca halk
arasındaki inanışa göre; macundan
yiyen kimseyi bir yıl boyunca zehirli hayvanların sokmayacağına inanılır.
Nevruz günü en ağır hastalar bile yese
iyi olurlar. Çocuk hastalıklarına da
faydalı olduğu söylenir. Mesir’in hazırlanışında kullanılan 41
çeşit baharat şunlardır; Zencefil, Zulumba, Kremtartar, Kişmiş,
Kebabiye, Havlican, Hindistan Cevizi,
Anason, Yenibahar, Hiyerşambe,
Çamsakızı, Zağfran, Üdül Kahr, Çöpçini,
Hardal, Eksir, Karanfil, Çivit, Meyan Balı,
Tiryak, Sarı Helile, Raziyane, Kimyon, Zerdeçal, Tarçın Çiçeği, Karabiber, Çörek
Otu, Darıfülfül, Ravend, Limon Tuzu,
Kakule, Şamlı, Vanilya, Şeker, Günbalı,
Hindistan Çiçeği, Limon Kabuğu,
Galanda, Tekemercini Tohumu ve
Portakal Kabuğu’dur. Alıntıdır.
Uygarlık beşiği Anadolu’nun en eski
tarihi kentlerinden olan Manisa’da Mesir
geleneği ile anlamlı bir yardımlaşma ve
bayram havası hissedilir. Önceleri tedavi
amaçlı kullanılan daha sonra ise gelenek haline gelen Mesir’in ortaya çıkışı
hakkında çeşitli inanışlar
bulunmaktadır. İnanışa göre; Osmanlı Padişahı Yavuz
Sultan Selim’in eşi, Muhteşem Süleyman
diye tarihe geçen Kanuni Sultan
Süleyman’ın Annesi Hafsa Sultan
Manisa’dayken hastalanır. Hastalığına
çare bulunamayan Sultan’ın kendisinin yaptırdığı Sultan Camii Medresesi’nin
başına getirilen Merkez Efendi bitki ve
baharatların karışımından oluşan bir
macun hazırlar. 41 çeşit baharat karıştırılarak hazırlanan
macunu yiyerek sağlığına kavuşan Hafsa
Sultan hastalara bu ilacın verilmesini
ister. Halktan gelen isteğin artması
üzerine kağıtlara sardırılan macunun
Sultan Camii’nin kubbe ve minarelerinden saçılmasını buyurur.
Manisa Mesir Şenlikleri bu şekilde
doğmuştur. Mesir'in Özellikleri
Mesir macununun çok faydalı olduğu,
hastalara şifa verdiği, bir efsane olarak
Anadolu’da yayıldı. Genel özellikleri,
beden ve ruh sağılığına şifa olması, hoş
lezzeti ve kokusudur. Diğer özellikleri arasında ağrılara, sancılara, soğuk
algınlıklarına, hazımsızlıklara,
iştahsızlıklara ve ağız kokusuna karşı
kullanılmasını sayabiliriz. Ayrıca halk
arasındaki inanışa göre; macundan
yiyen kimseyi bir yıl boyunca zehirli hayvanların sokmayacağına inanılır.
Nevruz günü en ağır hastalar bile yese
iyi olurlar. Çocuk hastalıklarına da
faydalı olduğu söylenir. Mesir’in hazırlanışında kullanılan 41
çeşit baharat şunlardır; Zencefil, Zulumba, Kremtartar, Kişmiş,
Kebabiye, Havlican, Hindistan Cevizi,
Anason, Yenibahar, Hiyerşambe,
Çamsakızı, Zağfran, Üdül Kahr, Çöpçini,
Hardal, Eksir, Karanfil, Çivit, Meyan Balı,
Tiryak, Sarı Helile, Raziyane, Kimyon, Zerdeçal, Tarçın Çiçeği, Karabiber, Çörek
Otu, Darıfülfül, Ravend, Limon Tuzu,
Kakule, Şamlı, Vanilya, Şeker, Günbalı,
Hindistan Çiçeği, Limon Kabuğu,
Galanda, Tekemercini Tohumu ve
Portakal Kabuğu’dur. Alıntıdır.
katılıyorum
