Reşwan
Emekli Yönetici
Kur'an'da Beni İsrâil (Yahudiler)
Benî İsrâîl, İsrail oğulları demektir. İsrâîl, Yakûb Aleyhisselamın lakabıdır. Onun nesline Yakub Nesli veya Yâkub Oğulları yerine İsrail nesli manasında "İsrâîl Oğulları" denmiş ve o şekilde şöhret bulmuşlardır.
Hz. Yâkûb, Hz. İshak'ın oğludur. Hz. İshak da Hz. İbrahim'in oğludur. Hz. İbrahim'in karısı Sâre kısırdı, 97 yaşında İshak'ı doğurdu (Zâriyat, 51/29-30). Hz. İshak'ın iki oğlu oldu, biri Ays, biri de Yâkûb. Yâkub; babası ve dedesinin memleketi Kenan ili (Filistin)'de otururdu. 12 oğlu vardı ki İşte Beni İsrâil bunlar ve uzantılarıdır. Yâkûb'un küçük oğlu Yûsuf'un kardeşleri tarafından kuyuya atılması ve köle diye satılması İsrail oğullarının içinde daha ne kötülerin ve kötülüklerin olabileceğinin bir habercisidir
İsrâil Oğulları Mısır'da:
Yûsuf'un köle diye satılıp, Mısır firavununun sarayında büyümesi, hapisteyken Mısır Meliki'nin rüyasını yorumlaması ve Mısır Azizi yerine, Mısır hazinelerinin, veya mâliyesinin sorumlusu olması, kıtlık senelerinde kardeşlerinin de buğday almaya gelmeleriyle başlayan kardeşleriyle temasları neticesinde Yâkûb aleyhisselam ve oğulları, Mısır'a intikal etmişlerdi. İsrâil Oğulları, Hz. Yûsuf'un hayatı boyunca 70 küsur sene Mısır'da en mümtaz bir sınıf olarak yaşadılar. Yakub aleyhisselam Mısır'da 17 yıl daha yaşayıp vefat ettiğinde Yûsuf 56 yaşında idi. Babasının vefatından sonra 54 sene daha yaşadı ve 110 yaşında vefat etti. 1
Yûsuf'dan sonra gelen Mısır Firavunları, Beni İsrâil'e itibar etmedi, onlara hiç kıymet vermediler. Tam tersine onları köle gibi en ağır işkenceli işlerde kullanmaya başladılar. Hatta firavunun müneccimlerinin, bizzat firavunun Beni İsrail'den birinin eliyle öldürüleceği ve saltanatının yok olacağı yönünde verdikleri haberlerden sonra Beni İsrâil'in doğan erkek çocukları öldürülüyor, kızları bırakılıyor, erkekleri, âdeta ezilircesine ağır işlerde kullanılıyorlardı. (Kasas, 28/4).
Mûsâ Aleyhisselam'ın Peygamberliği:
Hz. Musa'nın doğumu ve Beni İsrail'e peygamber olarak gönderilmesi, işte Beni İsrîl'in yaşadığı bu en kötü yıllarına tevafuk ediyordu. Hz Musa 80 yaşlarına geldiğinde Mısır Firavunu, el-Velid b. Mus'ab idi. Hz. Musa, Beni İsrail'i Firavunun zulmünden kurtarmak için çok uğraştı. Sonunda, gizli olarak bir gece onları şehirden dışarı çıkardı. Firavun sabah haber alınca ordusuyla peşlerine düştü, Kızıldeniz'e kadar kovaladı. Hz. Musa'nın duâsıyla denizde, Yahudilerin 12 fırkası adedince 12 yol açıldı ve bu yollardan karşıya geçtiklerinde Firavun ve ordusu tam bu yolların ortasına geldikleri sırada, dağ gibi dik duran sular tabiatına dönüp birbirine kavuşunca, Firavun ve ordusu burada boğuldular.
Beni İsrail, hiç iyilik bilmez, Allah'a en asî, en nankör bir millet:
Allah'ın Beni İsraile ilk yardımı ve en büyük belaları Firavun'un köleliğinden kurtarması, mûcizevî bir şekilde denizden karşıya geçirmesi, şeksiz şüphesiz Allah'a büyük hamd ve şükrü gerektiren böylesi büyük bir lütuftu ve gerçekleşti. Böylesi büyük bir beladan böylesine mûcizevî bir şekilde Allah'ın yardımıyla kurtulacaksın da, Allah'a sonsuz minnet ve şükranla sadık kul olmayacaksın? Allah'a hamd-ü sena ile şükür secdesine varmayacaksın!? Peygamberine ümmet olmayacaksın?. Böylesi nâmert, nankör insan olur mu?. Millet olur mu? Elbette olamaz. Ama Beni İsrâil olursa olur. Ve işte olmuştur.
Bakara (2) suresinin, 40-42 ve 47-50. âyetlerinde özet olarakAllah onlaraşöyle hitabediyor:
"Allah bunlara bahşettiği, Firavun'dan kurtuluşlarını, onlar için denizden nasıl yol açtığını ve sahile çıkarma nimetlerini hatırlatarak, dünyada kimseye vermediği özellikleri bunlara verdiğini, onların da Allah'a verdikleri sözde durmaları gerektiğini, Hz Musa'ya indirilen Tevrat'a uymaları, nankörlük yapmamaları, kâfirlerden olmamaları, Hakk'ın ve bâtılın birbirinden tamamen ayrılmış olduğunu bildikleri halde, bunları birbirine karıştırmamaları, hakikat olan gerçekleri gizlememeleri hususlarını hatırlatıyor ve uyarıyor."
Hikmetinden suâl olunmaz Allah'ımız, yüce hikmet sahibidir. Ne hikmetse bu Beni İsrail, Hz. ibrahim, İsmail, İshak, Eyyub, Yâkûb, Yûsuf, Mûsâ ve Hârun gibi salih kullarının ve peygamberlerinin; milletinden geliyorlar ama, hepsi değil, bazıları onların tam aksine âsî, nâmert, nankör, kâfir ve münafık, hatta beşeriyete ve özellikle de inanmış Allah'ın has kulları müslümanlara en tehlikeli düşman, en şerir, en nankör ve kötü bir millet olup çıkıyorlar.
Bu sözleri söylemeye, bizi cesaretlendiren sebebler, biraz sonra görmeye başlıyacağımız, bizzat Allah'ımızın, Mukaddes Kitabımız Kur'ân'da bize bildirdiği âyetleridir ve bu milletin siyonistlerinin bilfiil işlediği icrâmi cürümleridir. Bunları göreceğiz. Âyetleri sıralamaya geçmeden önce sâdece şu Mâide (5/60) âyetinin özeti bize bu kanaati vermeye kâfidir:
Bu Kur'an ayetinin delâletine göre,
Beni İsrâil'in kötülüklerinin bir kısmının özeti:
En kötü bir şekilde cezalandırılmaya müstehak olan bir kavimdir;
Allah'ın Lânetlediği mel'ûn bir kavimdir;
Allah'ın gazab ettiği "Mağdûbu aleyhim" kavimdir;
Allah'ın onların bazılarını maymun yaptığı bir kavimdir;
Allah'ın onların bazılarını domuz yaptığı bir kavimdir;
Allah'ın onların bazılarını Tâğûtun kulları yaptığı, Şeytan kulu bir kavimdir;
En kötü ve şerir mevkide ve derecede olan bir kavimdir;
Sırat-ı müstakîmden, Allah'ın doğru yolundan sapanların en sapıklarıdırlar.
İmtihan:
Allah-u Azîmü'ş-şân, şu kâinatı bir imtihan sahnesi olarak yaratmış. İmtihanın zorluğu, başarısı veya aksi nisbetinde de, karşılığını ve mükâfaatını koymuştur. Kur'an'da imtihan "fitne"kelimesiyle de ifade edilir.
Âyette (8/28): "Mallarınız ve evladlarınız sizin için birer fitnedir"yani imtihandır buyurulur. Yani büyük imtihanları ve cihadı zorunlu kılan veya başlatan fine, fesat, can ve mal güvenliğine karşı saldırılar, kaza, belâ ve musîbetler, fakirlik, zenginlik, darlık ve genişlik gibi insanoğlunun gördüğü ve başına geldiği her türlü şekilde tezâhür eden hadiseler, birer imtihandır. Rabbimiz kullarını, varlıkla, yoklukla, ferahlık ve darlıkla, bela ve musibetlerle, her yönden imtihan ediyor.
Dünyada hiç bir millet, İsrail Oğulları kadar domuz olmamış:
İşte İsrail Oğulları'nı da Allah bu çeşitlerle imtihan etmiş, onlara hiç bir millete vermediği nimetler ve imtiyazlar vermiş ve sayısız iyiliklerde bulunmuş ki, adam olsunlar, insan olsunlar, Allah'a kul olsunlar, İnsanlara saygılı olsunlar... Ama ne çâre ki onlar, Allah'ın bütün bu iyiliklerine karşı, kötü cibilliyetleri gereği, Allah'a ve peygamberlerine dost değil, tam tersine düşman olmuşlar, nankörce isyana devam etmişler. İnsanlara düşmanca saldırmaya devam etmişler... En sonunda da Allah'ın ve Peygamberlerinin lânetine müstehak olmuşlardır. Allah'ın o derece gazabını çekmişler ki, onları domuz ve maymuna dönüştürmüş. Bir rivayete göre 40 sene öylece dolaşmışlar.
İnsanlık tarihinde, bunlardan başka hiç bir milleti Allah, yaratmış olduğu mükerrem insan hilkatinden, hayvan hilkatine çevirmek sûretiyle gazabını göstermemiştir. Hem de hayvanların en necisi, en murdarı olan domuza çevirerek....
Demek ki bu millet, Allah'a, Peygamberlere ve mükerrem insanlığa o derece aşağılıkla muâmele ederek aşağılık bir millet olmuş ki, Yaratan Allah onları bu derece aşağılık murdar bir hayvan hilkatine çevirmiş. Allah onları, en ağır cezalarla yaptığı gibi, en mükemmel ve en güzel ve güzîde nimetlerle ve iyiliklerle de imtihan ederek, iyi insan olmalarını istemiş olduğu halde, hiç birisi fayda vermemiş. En sonunda, layık oldukları hilkate çevirmiş.
İşte Allah'ın onlar üzerinde tatbik ettiği imtihanları, Kur'an'ın en uzun Bakara suresinde 40. âyetten itibaren Allah bize haber veriyor. Ve görüyoruz ki: bu sureyi ve özellikle de Kur'ân'ı, en çok meşgul eden Beni İsrail'dir. Ne hikmetse Allah bu kavme çok, hatta çoktan daha çok iyilik etmiş, bol nimetler vermiş kimseye tanımadığı imtiyazlar tanımış, fakat iyilik bilmez bu aşağılık Yahudiler, Allah'ın kendilerine bahşettiği bu sayısız bütün iyiliklerini her defasında nankörlükle karşılamışlar, bir türlü hamdeden hayırlı kullar olamamışlardır.
Şu an ve Kıyâmete kadar yaşamakta ve yaşayacak olan tüm insanlığın Kâinât ve Saâdet Kitabı Mukaddes Kur'an'da, Allah onlara tatbik ettiği bu imtihanlarını ve bahşettiği bu nimetlerini, onların da nankörlüklerini ve saygısızlıklarını, tüm insanlara sık sık hatırlatır durur ki, bütün insanlar, bu mel'un, aşağılık milleti tanısın, ibret alsın ve herkes kendine ders çıkarsın, bilmeyenlere bildirsin, duymayanlara duyursun, ona göre tedbirini alsın, müstehak oldukları derekede onları horlasın, aşağılasın.
Birazdan sırasıyla İlâhî âyetlerde zikredileceği üzere, tüm insanlar ve devletler bilmelidir ki, şu ân mevcut olan ve bundan sonra da kıyamete kadar mevcut olacak tüm insanları ve kâinatı yaratan Allah'ın Kâinât Kitabı Mukaddes Kur'ân şahittir ki: Cânîlik, cinâyet, hunharca canlı ve insan öldürmek, yakıp yıkmak ve imha etmek olan aşağılık cibilliyetlerini, bütün dünyaya bilfiil göstererek ve belgeleyerek, dünyanın en adî, en aşağılık milleti ve en büyük insanlık düşmanı, terörist devleti olduklarını, Beni İsrail siyonistinin bizzat kendileri, herkesin şâhid olduğu hunharca yaptıkları icrâmlarıyla ispatlamışlardır.
Buna göre, bu terörist devletinin, bundan böyle dünyanın başına ne gibi belâlar getireceği ferâseti doğrultusunda, bütün silahlardan arındırılmasını ve BM topluluğundan çıkarılmasını, insana saygılı bütün sulh sever devletler, kendilerine düşen en mukaddes vazife bilmelidirler.
Meleklerin haber verdiği cibilliyetleri bozuk olan millet bu millettir: Yahudi milletinin bilhassa siyonistlerinin ki, şu anda onların temsilciliğini yapan İsrail'in terör devletidir. Bunlar kadar Allah tarafından lanetlenen ve aşağılanan mel'un bir millet daha şu dünyaya gelmemiştir.
Kâinatı ve insanı yaratan Allah, Hz. Âdemin yaratılacağı toprağıgetirmek için görevlendirdiği Azrâîl aleyhisselam yeryüzünün her yerinden; güzelinden, çirkininden, temizinden, pisinden ve kokmuşundan, murdarından ve'l-hasıl her çeşidinden toplayıp getirmişti. 2
Allah-u âlem, Benî İsrail'in Siyonistleri, bu toprak çeşitlerinin en kötüsü, en pis ve en kokuşmuşundan nasiplerini almışlar. "Bir zamanlar Rabb'in Allah meleklere: "Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım" demişti de, melekler:
"A!.. Orada bozgunculuk yapacak ve kan dökecek birilerini mi yaratacaksın? Oysa biz Seni medh-u senâ ile tesbih ve takdis ediyoruz. Demişlerdi.. (Bakara Suresi, 2/30)" Meâlindeki âyet-i kerimede dile getirilen "bozgunculuk yapacak ve kan dökecek"ifadesiyle, Yahudi cinsinin bu pis vampir karakterinin değişmeyen cibilliyeti mi haber verilmişti acep diye düşünüyor insan.
Yani, mayaları toprağın en çirkefi, ruhları İblis'in recîm ve lânetlenmiş ruhuyla yoğrulmuş, katil Kâbil'in damarından gelmiş, en kötü tâğûtî insan tipi olarak bu gün, insan kanı dökmekle vampirleşmiş, dünyanın ve özellikle de İslâm âleminin başına bela olmuş, bir mikrop. Bunların tarihleri, boydan boya hep böyle kan döken, öldüren, insanlık düşmanı kâtil bir millet olarak geçmiş. Masum insanları, kucaktaki çocukları, engelli, sandalyaya mahkum kötürüm insanları, bilhassa düşman olduğu asâletli milletlerin yetişmiş kıymetli güzide liderlerini öldürmekten çekinmeyen, bağları, bahçeleri, hayvan, haşat bulduğu ve gördüğü, kendisinin olmayan her şeyi öldüren, yakan yıkan, en aşağılık terörist, eşkiya millet, olarak mukaddes bir bölgeyi Kuds-i Şerif'i ve Mescid-i Aksa'yı, müslümanların zâ'fından bi'l-istifade kirletmeye, kan dökmeye devam etmektedir. Bu çalışmamızda Beni israil'in bu durumlarını beyan eden, en sağlam kaynak olan Kur'an'ın Bakara Sûresinde geçen, bir çalışmaya sığmayacak kadar çok mikdarda ilgili âyetlerin, sadece bir kısmını sunmakla yetineceğim. Diğerlerini de ikinci bir çalışmaya bırakıyorum.
Bu âyetlerin her biri, Beni İsrailin ayrı bir imtihanı mahiyetindedir.
Sûrede geliş sırasına göre ve özetle arzediyorum:
1- İlk imtihan, Firavun'dan kurtuluşları:
Mısır'da, esâreti altında bulundukları Firavun, bunların erkeklerini öldürüyor, kadınlarını bırakıyor, çok zor şartlar altında ezercesine çalıştırıyordu. Kur'an'da tafsilatıyla zikreder. Hz. Musa bunlara peygamber olarak gönderildiğinde onları Mısır'dan çıkararak bu esaretten kurtarmaya çalıştı. Bir gece bunları toplayarak şehirden çıktılar. Firavun sabahleyin haber alınca, hepsini öldürmek için askerleriyle onları Kızıldeniz'e kadar kovaladı. On iki kol olan Yahudileri Allah, denizin ortasında açtığı on iki yoldan karşıya geçirdi. Firavun ve askerleri de onları yakalamak için bu yollara girdiler. Tam ortasına geldiklerinde Allah denizi kapatıverince Firavun ve ordusunun hepsi suda boğuldular.
Böyle büyük bir zulümden ve beladan kurtuldukları için hamdederek, şükrederek Allah'a sarılıp iyi kul olmaları gerekirken, o büyük iyiliğe tam tersine, küfrân-ı nimet olarak Allah'a ve peygamberine saygısızlık ettiler, nankörlük yaptılar. Daha kötüsü, Allah'ı ve Rasulünü bırakıp,
2 Buzağı putuna tapmaya başladılar: (2/51-52) Âyetler.
Firavun'dan kurtulduktan sonra, "Hz. Musa, Allah'ın davetine icabet ederek Tur-i Sina'ya gitti. Allah otuz gün oruç tutmasını, abdest alıp bedenini ve elbisesini temizleyip Tûr-i Sînâ Dağına gelmesini emretti. Zü'l-kâde ayının başından sonuna kadar orucunu tuttu. Kardeşi Hârûn'u Beni İsrail'in başına bırakıp dağa doğru yöneldi. Fakat kendi ağzında hoşuna gitmeyen bir koku buldu. Bir harnup (keçi boynuzu) dalı ile ağzını, dişlerini misvakladı. Ağzına hoş koku verdirmek istedi. Fakat Allah O'na: "Ey Mûsa! Oruçlunun ağzının kokusu Benim için miskten daha hoş olduğunu bilmez misin? dedi ve on gün daha oruç tutmasını emretti. Zü'l-hicce'nin on gününü daha tuttu. Böylece Rabbi'yle olan sözleşmesi 40 güne tamamlandı. (El-Ârâf, 7/142):
Hz. Musa, Allah'ile olan mîkâtının 30 gün olacağını Beni israil'e söylemişti. Bu 30 gün bitip de Musa gelmeyince başlarında bulunan, Harun Peygamberi bile dinlemeyerek, 10 gün içinde tuttular buzağı şeklinde put yaparak ona tapmaya başladılar. Allah yolundan ve inançlarından vaz geçiverdiler. Hz. Musa döndüğünde onları o şekilde bulunca onlara, tevbe etmelerini ve affolmaları için Allah'a yalvarmalarını istedi. Bu isteğini bazıları kabul etti bazıları etmedi. Allah onlara: "Sizler zâlimlersiniz (51)"buyurdu ve buzağıya tapanların öldürülmelerini emretti. 3
el-Bakara, 2/54) :
Hz. Musa Allah'ın bu emrini onlara bildirdi. İki grup, buzağıya tapanlar ve tapmayanlar birbirleriyle öldüresiye çarpıştılar. Bir rivayete göre 70 bin israilli öldü.4
Hz. Musa'nın duâ ve yalvarmalarıyla, Allah, o kadarla yeter deyip vuruşmanın durdurulmasını ve tevbelerinin kabul edileceğini bildirdi ve vuruşmayı durdurdular. Allah günahlarını affettiğini bildirdi: (2/51-52) Âyetler:
3- Allah'ın Kitabı Tevrat'ını kabul etmediler,Peygamberlerine büyük saygısızlık yaparak: Bize Allah'ı açıkça göstermedikçe Sana inanmayacağız! dediler. Yıldırıma çarpıldılar:
Allah, Beni İsrail'in selamet ve seâdeti için, Hz. Musa'ya Tevrat indirdi. Onda dünya ve âhiret saadetlerinin ve hidayetlerinin bütün yolları gösteriliyordu. Hz. Musa onlara:
"Ey kavmim! Siz Allah'ı bırakarak buzağıya tapacak kadar büyük günahlar işlediniz. Birbirinizi öldürmek suretiyle Allah sizi affetti. Saâdetiniz için Allah'ın buyruklarını tutun, Tevrat'ını hayatınıza rehber edinin." diye onlara nasihat etti. Allah tarafından gelen Tevrat'ı onlara gösterdi ve onunla amel etmeye çağırdı. Fakat onlar: Bize Allah'ı açıkça göstermedikçe sana inanmıyacağız! demeleri ve peygamberlerine saygısızca mukabelede bulunmaları üzerine, Allah onları yıldırıma çarptırdı.
Çünkü, daha hâlâ Allah'ın, kendileri gibi maddî bir cisim olmadığını ve olmaması gerektiğini dahi bilemediler veya bilmek istemediler. Buzağı gibi maddi ilahlar istediler, Peygamberlerine kulak vermediler. Bunun için, ceza olarak Allah onları yıldırıma çarptırdı, oldukları yerde ölüler halinde bakakaldılar. Âyetler: (55-56):.
Rivayete göre bu istekte bulunanlar, Hz. Musa'nın mikat için seçtiği 70 kişidir. Başka bir görüşe göre de Beni İsrail'e teşmil edilecek çoğunluktur. Hz. Musa'ya hep saygısızca Ya Musa! diye hitab etmişler. Hiç bir zaman saygıyla Ya Rasulellah! dememişler. Allah seninle konuşuyor bizimle niye konuşmuyor? diye hem Allah'a hem Peygamberine karşı saygısızlık yaptıkları için, oldukları yerde çarpılmışlar, bakakaldıkları halde ölmüşler.
Hz. Musa, Allah'a yalvarmış. Allah yeni bir imtihan için onları yeniden diriltmiştir.5
Ölümden sonra tekrar dirilme fırsatı verilen bir insan olarak, artık hamdederek Allah'a sarılmaları beklenirken, "Bu kadar da olamaz!" dedirtecek mahiyette gene imana gelmemişler, inadlarında ısrar etmişler, Peygamberlerinden: "Allah'ı hiç olmazsa sen görmek iste diye ısrar etmişler. Hz. Musa da, onlara ibret olsun diye istemiş Allah'ına şöyle hitabetmiş:
"Ya Rabb'i! Göster Kendini göreyim demiş. Allah Ona: Sen Beni (bu dünyada) kesinlikle göremiyeceksin. Fakat şu karşıki dağa bak! Eğer yerinde kalırsa, o zaman Beni görürsün buyurmuş. Allah bir an dağa bir nazar etmiş , dağ bir anda tuz-buz oluverince Hz. Musa bayılıp yere düşmüş." Âyet: (el-Ârâf, 7/ 143):
İyice anlasınlar diye Allah-u Teâlâ el-En'âm (6/103)Sûresinde de şöyle buyurur:
"O'na gözler ulaşamaz; fakat O, gözlere ulaşır. Çünkü O, " Latîfu'l-Habîrdir." diye haber verir. Bunu Hz. Musa da onlara anlatarak, şu maddi dünya bedeniyle Allah'ın görülemeyeceğine, O'na o koca dağların bile dayanamadığına da şâhid oldunuz! dediği halde, ölümden sonra dünyadayken tekrar dirilme imkanına kavuştukları halde, hâlâ da küfür ve isyanlarından vaz geçmediler. Allah'a ve Rasûlüne iman etmediler. İnsan olarak, "Bu kadar da bayağı ve âdî insan olamaz", dedirttiler.
Bütün bunlara rağmen, sınırsız lütuf sahibi Allah, onları imtihan etmeye devam edecektir.
1 (Cevdet Paşa, Kısas-ı Enbiya, 1/21, İstanbul, 1969).
2 (İbn-i Esîr, el-Kâmil fi't-târih,1/27-28; Sünen-i Ebi Dâvud, 2/634(4693); Sahîhu't-Tirmizî, 5/204(2955).
3 İbnü'l-Esîr, el-kâmil fi't-târîh, 1/189-191.
4 Aynı kaynak,1/191.; Tefsir Taberi, 2/73 ; Tefsir Tantâvî, 1/91.
5 Seyyid Tantâvî Tefsiri, 1/94 ; Eş-Şârâvî Tefsiri, 1/192.
Doç.Dr.Hüseyin Varol
Hz. Yâkûb, Hz. İshak'ın oğludur. Hz. İshak da Hz. İbrahim'in oğludur. Hz. İbrahim'in karısı Sâre kısırdı, 97 yaşında İshak'ı doğurdu (Zâriyat, 51/29-30). Hz. İshak'ın iki oğlu oldu, biri Ays, biri de Yâkûb. Yâkub; babası ve dedesinin memleketi Kenan ili (Filistin)'de otururdu. 12 oğlu vardı ki İşte Beni İsrâil bunlar ve uzantılarıdır. Yâkûb'un küçük oğlu Yûsuf'un kardeşleri tarafından kuyuya atılması ve köle diye satılması İsrail oğullarının içinde daha ne kötülerin ve kötülüklerin olabileceğinin bir habercisidir
İsrâil Oğulları Mısır'da:
Yûsuf'un köle diye satılıp, Mısır firavununun sarayında büyümesi, hapisteyken Mısır Meliki'nin rüyasını yorumlaması ve Mısır Azizi yerine, Mısır hazinelerinin, veya mâliyesinin sorumlusu olması, kıtlık senelerinde kardeşlerinin de buğday almaya gelmeleriyle başlayan kardeşleriyle temasları neticesinde Yâkûb aleyhisselam ve oğulları, Mısır'a intikal etmişlerdi. İsrâil Oğulları, Hz. Yûsuf'un hayatı boyunca 70 küsur sene Mısır'da en mümtaz bir sınıf olarak yaşadılar. Yakub aleyhisselam Mısır'da 17 yıl daha yaşayıp vefat ettiğinde Yûsuf 56 yaşında idi. Babasının vefatından sonra 54 sene daha yaşadı ve 110 yaşında vefat etti. 1
Yûsuf'dan sonra gelen Mısır Firavunları, Beni İsrâil'e itibar etmedi, onlara hiç kıymet vermediler. Tam tersine onları köle gibi en ağır işkenceli işlerde kullanmaya başladılar. Hatta firavunun müneccimlerinin, bizzat firavunun Beni İsrail'den birinin eliyle öldürüleceği ve saltanatının yok olacağı yönünde verdikleri haberlerden sonra Beni İsrâil'in doğan erkek çocukları öldürülüyor, kızları bırakılıyor, erkekleri, âdeta ezilircesine ağır işlerde kullanılıyorlardı. (Kasas, 28/4).
Mûsâ Aleyhisselam'ın Peygamberliği:
Hz. Musa'nın doğumu ve Beni İsrail'e peygamber olarak gönderilmesi, işte Beni İsrîl'in yaşadığı bu en kötü yıllarına tevafuk ediyordu. Hz Musa 80 yaşlarına geldiğinde Mısır Firavunu, el-Velid b. Mus'ab idi. Hz. Musa, Beni İsrail'i Firavunun zulmünden kurtarmak için çok uğraştı. Sonunda, gizli olarak bir gece onları şehirden dışarı çıkardı. Firavun sabah haber alınca ordusuyla peşlerine düştü, Kızıldeniz'e kadar kovaladı. Hz. Musa'nın duâsıyla denizde, Yahudilerin 12 fırkası adedince 12 yol açıldı ve bu yollardan karşıya geçtiklerinde Firavun ve ordusu tam bu yolların ortasına geldikleri sırada, dağ gibi dik duran sular tabiatına dönüp birbirine kavuşunca, Firavun ve ordusu burada boğuldular.
Beni İsrail, hiç iyilik bilmez, Allah'a en asî, en nankör bir millet:
Allah'ın Beni İsraile ilk yardımı ve en büyük belaları Firavun'un köleliğinden kurtarması, mûcizevî bir şekilde denizden karşıya geçirmesi, şeksiz şüphesiz Allah'a büyük hamd ve şükrü gerektiren böylesi büyük bir lütuftu ve gerçekleşti. Böylesi büyük bir beladan böylesine mûcizevî bir şekilde Allah'ın yardımıyla kurtulacaksın da, Allah'a sonsuz minnet ve şükranla sadık kul olmayacaksın? Allah'a hamd-ü sena ile şükür secdesine varmayacaksın!? Peygamberine ümmet olmayacaksın?. Böylesi nâmert, nankör insan olur mu?. Millet olur mu? Elbette olamaz. Ama Beni İsrâil olursa olur. Ve işte olmuştur.
Bakara (2) suresinin, 40-42 ve 47-50. âyetlerinde özet olarakAllah onlaraşöyle hitabediyor:
"Allah bunlara bahşettiği, Firavun'dan kurtuluşlarını, onlar için denizden nasıl yol açtığını ve sahile çıkarma nimetlerini hatırlatarak, dünyada kimseye vermediği özellikleri bunlara verdiğini, onların da Allah'a verdikleri sözde durmaları gerektiğini, Hz Musa'ya indirilen Tevrat'a uymaları, nankörlük yapmamaları, kâfirlerden olmamaları, Hakk'ın ve bâtılın birbirinden tamamen ayrılmış olduğunu bildikleri halde, bunları birbirine karıştırmamaları, hakikat olan gerçekleri gizlememeleri hususlarını hatırlatıyor ve uyarıyor."
Hikmetinden suâl olunmaz Allah'ımız, yüce hikmet sahibidir. Ne hikmetse bu Beni İsrail, Hz. ibrahim, İsmail, İshak, Eyyub, Yâkûb, Yûsuf, Mûsâ ve Hârun gibi salih kullarının ve peygamberlerinin; milletinden geliyorlar ama, hepsi değil, bazıları onların tam aksine âsî, nâmert, nankör, kâfir ve münafık, hatta beşeriyete ve özellikle de inanmış Allah'ın has kulları müslümanlara en tehlikeli düşman, en şerir, en nankör ve kötü bir millet olup çıkıyorlar.
Bu sözleri söylemeye, bizi cesaretlendiren sebebler, biraz sonra görmeye başlıyacağımız, bizzat Allah'ımızın, Mukaddes Kitabımız Kur'ân'da bize bildirdiği âyetleridir ve bu milletin siyonistlerinin bilfiil işlediği icrâmi cürümleridir. Bunları göreceğiz. Âyetleri sıralamaya geçmeden önce sâdece şu Mâide (5/60) âyetinin özeti bize bu kanaati vermeye kâfidir:
Bu Kur'an ayetinin delâletine göre,
Beni İsrâil'in kötülüklerinin bir kısmının özeti:
En kötü bir şekilde cezalandırılmaya müstehak olan bir kavimdir;
Allah'ın Lânetlediği mel'ûn bir kavimdir;
Allah'ın gazab ettiği "Mağdûbu aleyhim" kavimdir;
Allah'ın onların bazılarını maymun yaptığı bir kavimdir;
Allah'ın onların bazılarını domuz yaptığı bir kavimdir;
Allah'ın onların bazılarını Tâğûtun kulları yaptığı, Şeytan kulu bir kavimdir;
En kötü ve şerir mevkide ve derecede olan bir kavimdir;
Sırat-ı müstakîmden, Allah'ın doğru yolundan sapanların en sapıklarıdırlar.
İmtihan:
Allah-u Azîmü'ş-şân, şu kâinatı bir imtihan sahnesi olarak yaratmış. İmtihanın zorluğu, başarısı veya aksi nisbetinde de, karşılığını ve mükâfaatını koymuştur. Kur'an'da imtihan "fitne"kelimesiyle de ifade edilir.
Âyette (8/28): "Mallarınız ve evladlarınız sizin için birer fitnedir"yani imtihandır buyurulur. Yani büyük imtihanları ve cihadı zorunlu kılan veya başlatan fine, fesat, can ve mal güvenliğine karşı saldırılar, kaza, belâ ve musîbetler, fakirlik, zenginlik, darlık ve genişlik gibi insanoğlunun gördüğü ve başına geldiği her türlü şekilde tezâhür eden hadiseler, birer imtihandır. Rabbimiz kullarını, varlıkla, yoklukla, ferahlık ve darlıkla, bela ve musibetlerle, her yönden imtihan ediyor.
Dünyada hiç bir millet, İsrail Oğulları kadar domuz olmamış:
İşte İsrail Oğulları'nı da Allah bu çeşitlerle imtihan etmiş, onlara hiç bir millete vermediği nimetler ve imtiyazlar vermiş ve sayısız iyiliklerde bulunmuş ki, adam olsunlar, insan olsunlar, Allah'a kul olsunlar, İnsanlara saygılı olsunlar... Ama ne çâre ki onlar, Allah'ın bütün bu iyiliklerine karşı, kötü cibilliyetleri gereği, Allah'a ve peygamberlerine dost değil, tam tersine düşman olmuşlar, nankörce isyana devam etmişler. İnsanlara düşmanca saldırmaya devam etmişler... En sonunda da Allah'ın ve Peygamberlerinin lânetine müstehak olmuşlardır. Allah'ın o derece gazabını çekmişler ki, onları domuz ve maymuna dönüştürmüş. Bir rivayete göre 40 sene öylece dolaşmışlar.
İnsanlık tarihinde, bunlardan başka hiç bir milleti Allah, yaratmış olduğu mükerrem insan hilkatinden, hayvan hilkatine çevirmek sûretiyle gazabını göstermemiştir. Hem de hayvanların en necisi, en murdarı olan domuza çevirerek....
Demek ki bu millet, Allah'a, Peygamberlere ve mükerrem insanlığa o derece aşağılıkla muâmele ederek aşağılık bir millet olmuş ki, Yaratan Allah onları bu derece aşağılık murdar bir hayvan hilkatine çevirmiş. Allah onları, en ağır cezalarla yaptığı gibi, en mükemmel ve en güzel ve güzîde nimetlerle ve iyiliklerle de imtihan ederek, iyi insan olmalarını istemiş olduğu halde, hiç birisi fayda vermemiş. En sonunda, layık oldukları hilkate çevirmiş.
İşte Allah'ın onlar üzerinde tatbik ettiği imtihanları, Kur'an'ın en uzun Bakara suresinde 40. âyetten itibaren Allah bize haber veriyor. Ve görüyoruz ki: bu sureyi ve özellikle de Kur'ân'ı, en çok meşgul eden Beni İsrail'dir. Ne hikmetse Allah bu kavme çok, hatta çoktan daha çok iyilik etmiş, bol nimetler vermiş kimseye tanımadığı imtiyazlar tanımış, fakat iyilik bilmez bu aşağılık Yahudiler, Allah'ın kendilerine bahşettiği bu sayısız bütün iyiliklerini her defasında nankörlükle karşılamışlar, bir türlü hamdeden hayırlı kullar olamamışlardır.
Şu an ve Kıyâmete kadar yaşamakta ve yaşayacak olan tüm insanlığın Kâinât ve Saâdet Kitabı Mukaddes Kur'an'da, Allah onlara tatbik ettiği bu imtihanlarını ve bahşettiği bu nimetlerini, onların da nankörlüklerini ve saygısızlıklarını, tüm insanlara sık sık hatırlatır durur ki, bütün insanlar, bu mel'un, aşağılık milleti tanısın, ibret alsın ve herkes kendine ders çıkarsın, bilmeyenlere bildirsin, duymayanlara duyursun, ona göre tedbirini alsın, müstehak oldukları derekede onları horlasın, aşağılasın.
Birazdan sırasıyla İlâhî âyetlerde zikredileceği üzere, tüm insanlar ve devletler bilmelidir ki, şu ân mevcut olan ve bundan sonra da kıyamete kadar mevcut olacak tüm insanları ve kâinatı yaratan Allah'ın Kâinât Kitabı Mukaddes Kur'ân şahittir ki: Cânîlik, cinâyet, hunharca canlı ve insan öldürmek, yakıp yıkmak ve imha etmek olan aşağılık cibilliyetlerini, bütün dünyaya bilfiil göstererek ve belgeleyerek, dünyanın en adî, en aşağılık milleti ve en büyük insanlık düşmanı, terörist devleti olduklarını, Beni İsrail siyonistinin bizzat kendileri, herkesin şâhid olduğu hunharca yaptıkları icrâmlarıyla ispatlamışlardır.
Buna göre, bu terörist devletinin, bundan böyle dünyanın başına ne gibi belâlar getireceği ferâseti doğrultusunda, bütün silahlardan arındırılmasını ve BM topluluğundan çıkarılmasını, insana saygılı bütün sulh sever devletler, kendilerine düşen en mukaddes vazife bilmelidirler.
Meleklerin haber verdiği cibilliyetleri bozuk olan millet bu millettir: Yahudi milletinin bilhassa siyonistlerinin ki, şu anda onların temsilciliğini yapan İsrail'in terör devletidir. Bunlar kadar Allah tarafından lanetlenen ve aşağılanan mel'un bir millet daha şu dünyaya gelmemiştir.
Kâinatı ve insanı yaratan Allah, Hz. Âdemin yaratılacağı toprağıgetirmek için görevlendirdiği Azrâîl aleyhisselam yeryüzünün her yerinden; güzelinden, çirkininden, temizinden, pisinden ve kokmuşundan, murdarından ve'l-hasıl her çeşidinden toplayıp getirmişti. 2
Allah-u âlem, Benî İsrail'in Siyonistleri, bu toprak çeşitlerinin en kötüsü, en pis ve en kokuşmuşundan nasiplerini almışlar. "Bir zamanlar Rabb'in Allah meleklere: "Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım" demişti de, melekler:
"A!.. Orada bozgunculuk yapacak ve kan dökecek birilerini mi yaratacaksın? Oysa biz Seni medh-u senâ ile tesbih ve takdis ediyoruz. Demişlerdi.. (Bakara Suresi, 2/30)" Meâlindeki âyet-i kerimede dile getirilen "bozgunculuk yapacak ve kan dökecek"ifadesiyle, Yahudi cinsinin bu pis vampir karakterinin değişmeyen cibilliyeti mi haber verilmişti acep diye düşünüyor insan.
Yani, mayaları toprağın en çirkefi, ruhları İblis'in recîm ve lânetlenmiş ruhuyla yoğrulmuş, katil Kâbil'in damarından gelmiş, en kötü tâğûtî insan tipi olarak bu gün, insan kanı dökmekle vampirleşmiş, dünyanın ve özellikle de İslâm âleminin başına bela olmuş, bir mikrop. Bunların tarihleri, boydan boya hep böyle kan döken, öldüren, insanlık düşmanı kâtil bir millet olarak geçmiş. Masum insanları, kucaktaki çocukları, engelli, sandalyaya mahkum kötürüm insanları, bilhassa düşman olduğu asâletli milletlerin yetişmiş kıymetli güzide liderlerini öldürmekten çekinmeyen, bağları, bahçeleri, hayvan, haşat bulduğu ve gördüğü, kendisinin olmayan her şeyi öldüren, yakan yıkan, en aşağılık terörist, eşkiya millet, olarak mukaddes bir bölgeyi Kuds-i Şerif'i ve Mescid-i Aksa'yı, müslümanların zâ'fından bi'l-istifade kirletmeye, kan dökmeye devam etmektedir. Bu çalışmamızda Beni israil'in bu durumlarını beyan eden, en sağlam kaynak olan Kur'an'ın Bakara Sûresinde geçen, bir çalışmaya sığmayacak kadar çok mikdarda ilgili âyetlerin, sadece bir kısmını sunmakla yetineceğim. Diğerlerini de ikinci bir çalışmaya bırakıyorum.
Bu âyetlerin her biri, Beni İsrailin ayrı bir imtihanı mahiyetindedir.
Sûrede geliş sırasına göre ve özetle arzediyorum:
1- İlk imtihan, Firavun'dan kurtuluşları:
Mısır'da, esâreti altında bulundukları Firavun, bunların erkeklerini öldürüyor, kadınlarını bırakıyor, çok zor şartlar altında ezercesine çalıştırıyordu. Kur'an'da tafsilatıyla zikreder. Hz. Musa bunlara peygamber olarak gönderildiğinde onları Mısır'dan çıkararak bu esaretten kurtarmaya çalıştı. Bir gece bunları toplayarak şehirden çıktılar. Firavun sabahleyin haber alınca, hepsini öldürmek için askerleriyle onları Kızıldeniz'e kadar kovaladı. On iki kol olan Yahudileri Allah, denizin ortasında açtığı on iki yoldan karşıya geçirdi. Firavun ve askerleri de onları yakalamak için bu yollara girdiler. Tam ortasına geldiklerinde Allah denizi kapatıverince Firavun ve ordusunun hepsi suda boğuldular.
Böyle büyük bir zulümden ve beladan kurtuldukları için hamdederek, şükrederek Allah'a sarılıp iyi kul olmaları gerekirken, o büyük iyiliğe tam tersine, küfrân-ı nimet olarak Allah'a ve peygamberine saygısızlık ettiler, nankörlük yaptılar. Daha kötüsü, Allah'ı ve Rasulünü bırakıp,
2 Buzağı putuna tapmaya başladılar: (2/51-52) Âyetler.
Firavun'dan kurtulduktan sonra, "Hz. Musa, Allah'ın davetine icabet ederek Tur-i Sina'ya gitti. Allah otuz gün oruç tutmasını, abdest alıp bedenini ve elbisesini temizleyip Tûr-i Sînâ Dağına gelmesini emretti. Zü'l-kâde ayının başından sonuna kadar orucunu tuttu. Kardeşi Hârûn'u Beni İsrail'in başına bırakıp dağa doğru yöneldi. Fakat kendi ağzında hoşuna gitmeyen bir koku buldu. Bir harnup (keçi boynuzu) dalı ile ağzını, dişlerini misvakladı. Ağzına hoş koku verdirmek istedi. Fakat Allah O'na: "Ey Mûsa! Oruçlunun ağzının kokusu Benim için miskten daha hoş olduğunu bilmez misin? dedi ve on gün daha oruç tutmasını emretti. Zü'l-hicce'nin on gününü daha tuttu. Böylece Rabbi'yle olan sözleşmesi 40 güne tamamlandı. (El-Ârâf, 7/142):
Hz. Musa, Allah'ile olan mîkâtının 30 gün olacağını Beni israil'e söylemişti. Bu 30 gün bitip de Musa gelmeyince başlarında bulunan, Harun Peygamberi bile dinlemeyerek, 10 gün içinde tuttular buzağı şeklinde put yaparak ona tapmaya başladılar. Allah yolundan ve inançlarından vaz geçiverdiler. Hz. Musa döndüğünde onları o şekilde bulunca onlara, tevbe etmelerini ve affolmaları için Allah'a yalvarmalarını istedi. Bu isteğini bazıları kabul etti bazıları etmedi. Allah onlara: "Sizler zâlimlersiniz (51)"buyurdu ve buzağıya tapanların öldürülmelerini emretti. 3
el-Bakara, 2/54) :Hz. Musa Allah'ın bu emrini onlara bildirdi. İki grup, buzağıya tapanlar ve tapmayanlar birbirleriyle öldüresiye çarpıştılar. Bir rivayete göre 70 bin israilli öldü.4
Hz. Musa'nın duâ ve yalvarmalarıyla, Allah, o kadarla yeter deyip vuruşmanın durdurulmasını ve tevbelerinin kabul edileceğini bildirdi ve vuruşmayı durdurdular. Allah günahlarını affettiğini bildirdi: (2/51-52) Âyetler:
3- Allah'ın Kitabı Tevrat'ını kabul etmediler,Peygamberlerine büyük saygısızlık yaparak: Bize Allah'ı açıkça göstermedikçe Sana inanmayacağız! dediler. Yıldırıma çarpıldılar:
Allah, Beni İsrail'in selamet ve seâdeti için, Hz. Musa'ya Tevrat indirdi. Onda dünya ve âhiret saadetlerinin ve hidayetlerinin bütün yolları gösteriliyordu. Hz. Musa onlara:
"Ey kavmim! Siz Allah'ı bırakarak buzağıya tapacak kadar büyük günahlar işlediniz. Birbirinizi öldürmek suretiyle Allah sizi affetti. Saâdetiniz için Allah'ın buyruklarını tutun, Tevrat'ını hayatınıza rehber edinin." diye onlara nasihat etti. Allah tarafından gelen Tevrat'ı onlara gösterdi ve onunla amel etmeye çağırdı. Fakat onlar: Bize Allah'ı açıkça göstermedikçe sana inanmıyacağız! demeleri ve peygamberlerine saygısızca mukabelede bulunmaları üzerine, Allah onları yıldırıma çarptırdı.
Çünkü, daha hâlâ Allah'ın, kendileri gibi maddî bir cisim olmadığını ve olmaması gerektiğini dahi bilemediler veya bilmek istemediler. Buzağı gibi maddi ilahlar istediler, Peygamberlerine kulak vermediler. Bunun için, ceza olarak Allah onları yıldırıma çarptırdı, oldukları yerde ölüler halinde bakakaldılar. Âyetler: (55-56):.
Rivayete göre bu istekte bulunanlar, Hz. Musa'nın mikat için seçtiği 70 kişidir. Başka bir görüşe göre de Beni İsrail'e teşmil edilecek çoğunluktur. Hz. Musa'ya hep saygısızca Ya Musa! diye hitab etmişler. Hiç bir zaman saygıyla Ya Rasulellah! dememişler. Allah seninle konuşuyor bizimle niye konuşmuyor? diye hem Allah'a hem Peygamberine karşı saygısızlık yaptıkları için, oldukları yerde çarpılmışlar, bakakaldıkları halde ölmüşler.
Hz. Musa, Allah'a yalvarmış. Allah yeni bir imtihan için onları yeniden diriltmiştir.5
Ölümden sonra tekrar dirilme fırsatı verilen bir insan olarak, artık hamdederek Allah'a sarılmaları beklenirken, "Bu kadar da olamaz!" dedirtecek mahiyette gene imana gelmemişler, inadlarında ısrar etmişler, Peygamberlerinden: "Allah'ı hiç olmazsa sen görmek iste diye ısrar etmişler. Hz. Musa da, onlara ibret olsun diye istemiş Allah'ına şöyle hitabetmiş:
"Ya Rabb'i! Göster Kendini göreyim demiş. Allah Ona: Sen Beni (bu dünyada) kesinlikle göremiyeceksin. Fakat şu karşıki dağa bak! Eğer yerinde kalırsa, o zaman Beni görürsün buyurmuş. Allah bir an dağa bir nazar etmiş , dağ bir anda tuz-buz oluverince Hz. Musa bayılıp yere düşmüş." Âyet: (el-Ârâf, 7/ 143):
İyice anlasınlar diye Allah-u Teâlâ el-En'âm (6/103)Sûresinde de şöyle buyurur:
"O'na gözler ulaşamaz; fakat O, gözlere ulaşır. Çünkü O, " Latîfu'l-Habîrdir." diye haber verir. Bunu Hz. Musa da onlara anlatarak, şu maddi dünya bedeniyle Allah'ın görülemeyeceğine, O'na o koca dağların bile dayanamadığına da şâhid oldunuz! dediği halde, ölümden sonra dünyadayken tekrar dirilme imkanına kavuştukları halde, hâlâ da küfür ve isyanlarından vaz geçmediler. Allah'a ve Rasûlüne iman etmediler. İnsan olarak, "Bu kadar da bayağı ve âdî insan olamaz", dedirttiler.
Bütün bunlara rağmen, sınırsız lütuf sahibi Allah, onları imtihan etmeye devam edecektir.
1 (Cevdet Paşa, Kısas-ı Enbiya, 1/21, İstanbul, 1969).
2 (İbn-i Esîr, el-Kâmil fi't-târih,1/27-28; Sünen-i Ebi Dâvud, 2/634(4693); Sahîhu't-Tirmizî, 5/204(2955).
3 İbnü'l-Esîr, el-kâmil fi't-târîh, 1/189-191.
4 Aynı kaynak,1/191.; Tefsir Taberi, 2/73 ; Tefsir Tantâvî, 1/91.
5 Seyyid Tantâvî Tefsiri, 1/94 ; Eş-Şârâvî Tefsiri, 1/192.
Doç.Dr.Hüseyin Varol
