Arada banada oluyo.. Kurtulamıyorum. Bir dönem çok güzel manevi duygular kaplıyor bir dönem geliyor namaz kılmak ölüm geliyor..
Bunu bir türlü kıramadım.. Bir iki vakit kaçırdığımda oluyor bu.. İlk fırsatta kılıcam diyorum o fırsat bir türlü gelmiyor.. Birikincede sanki Rabbin huzuruna çıkmaya utanıyormuşum gibi bir his kaplıyor..
Ama sonra bunun tamamen şeytanın oyunu olduğunu arkadaşım vesilesiyle öğrendim..
Yani sen kaçırsanda aksatsanda fırsat oldukça kıl kardeşim.. Arkadaşım dedi ki: Sen rabbin affediciliğine güven onun bu sıfatını düşün ve namazını kıl..
Böyle düşünmeye başladığım günden beri artık bu geri duran özelliği kırdım sayılır.. Ama aksatma olayına çözüm yok gibi.. Yani illa illa oluyor.. Sen sadece benim sorunum diye düşünme bizlerde böyleyiz..
Benden bir yol istersen; Namaz kılmaya üşeniyorsan aksatıyorsan tesbih çek.. Böylece üşengeçliğini kademeli olarakta olsa kırıyorsun.. Zaten o anda namazla seni çekiveriyor..