-efşan
Üye
Yapacak birşey kalmadı artık.
Senin "Yapacak birşey yok. " "Olan oldu. " gibi kendini savunuşların birçok yapılabilecek şey sunuyor düşüncelerime..
Meselâ ölmek..
Aleve vermek tüm yaşanamamışlarımızı. Körükörüne ilerleyip mısralarımın üzerine, bir silgi darbesiyle yok etmek seni ve kendimi..
Atlayıp en kısa şiirlerimin satır başlarından, üzerimi nokta ile örtmek gibi meselâ.
Aynı şiirlerim gibi olsun ölümüm.
Kısa ve öz.
Yani sen..
Birçok dizelerimde katletmeye çalışsam da geride kalanların ağıtlarından yeniden doğan efkârım kadar da büyük üstelik uhdelerle anılmaya terk edilmiş sevdam. Yalnızlığına maphus, bir kağıt parçası eşliğinde sayfaları ziyana uğratan bir sefilin düşüncelerinde ne kadar tutunabilir ki hayat?
İşte o kadar masum mülâhazalardan doğuyor lâhzaların elinden geleni yapmaya çalıştığı hâlde durduramadığı ahvâl.
Zaman durmuyor, olan oldu üstelik.
Geri gelmiyor.
Hani varlığına varacağı anın hayaline tanıklık etmeyi aklından geçirebilecek kadar umutlu olsa bu göz kapakları çökmüş sefaletin simgesi, anlamları bir kenara bırakıp sonuca kavuşacağı günün hayali ile yaşamaya devam ederdi.
Üstelik adına hayat dahi derdi.
Bir de kapatıp gözlerini, hakkı varmış gibi ümit ederdi.
Birkaç kum tanesi üzerinde kürek çektiğinin bilincinde olması da yeterli sayılmazdı geri almak için attığı adımı. Ancak yargın ile sonuçlandığı gibi yalnızca onca mısra.
"Yapacak birşey yok." artık.
Binlerce fukara kelâmların bir araya getiremediği gibi aslında.
Yapacak birşey kalmadı artık.
...
25.03.2013
Meselâ ölmek..
Aleve vermek tüm yaşanamamışlarımızı. Körükörüne ilerleyip mısralarımın üzerine, bir silgi darbesiyle yok etmek seni ve kendimi..
Atlayıp en kısa şiirlerimin satır başlarından, üzerimi nokta ile örtmek gibi meselâ.
Aynı şiirlerim gibi olsun ölümüm.
Kısa ve öz.
Yani sen..
Birçok dizelerimde katletmeye çalışsam da geride kalanların ağıtlarından yeniden doğan efkârım kadar da büyük üstelik uhdelerle anılmaya terk edilmiş sevdam. Yalnızlığına maphus, bir kağıt parçası eşliğinde sayfaları ziyana uğratan bir sefilin düşüncelerinde ne kadar tutunabilir ki hayat?
İşte o kadar masum mülâhazalardan doğuyor lâhzaların elinden geleni yapmaya çalıştığı hâlde durduramadığı ahvâl.
Zaman durmuyor, olan oldu üstelik.
Geri gelmiyor.
Hani varlığına varacağı anın hayaline tanıklık etmeyi aklından geçirebilecek kadar umutlu olsa bu göz kapakları çökmüş sefaletin simgesi, anlamları bir kenara bırakıp sonuca kavuşacağı günün hayali ile yaşamaya devam ederdi.
Üstelik adına hayat dahi derdi.
Bir de kapatıp gözlerini, hakkı varmış gibi ümit ederdi.
Birkaç kum tanesi üzerinde kürek çektiğinin bilincinde olması da yeterli sayılmazdı geri almak için attığı adımı. Ancak yargın ile sonuçlandığı gibi yalnızca onca mısra.
"Yapacak birşey yok." artık.
Binlerce fukara kelâmların bir araya getiremediği gibi aslında.
Yapacak birşey kalmadı artık.
...
25.03.2013
