Romantik Prens
Üye
Faili Meçhul Bi Cinayet...
Yaşam denilen zımbırtıyla uğraşmaktan bıktım Ne beni anlayan kulak ,ne beni gören göz, ne sesime ses katan bir yankı var Sesim yankısını yitirmiş, bedenim kokusunu Artık kimseyi istemiyorum Kafese kilitlenmiş esir gibi yerimde dolaşıp durmaktan bıktım
Şimdiye kadar başım hep dik gezdim ,ağlamak yerine susmayı tercih ettim Ta ki o ana kadar Ta ki ailemin bana güvenmediğini duyduğum o ana kadar Lafın gelişi sevmek sözde sevmek, ama yürekten sevmemenin ne olduğunu gördüğüm o ana kadarmış İşte o an gözlerim yavaş yavaş ıslandı Yüreğimin yamaları yeniden açıldı İstemedim bunları ben istemedim
Çivinin tahtaya açtığı yaralar gibi kalbimin yaralanmasını ben hiç istemedim Of o kadar o kadar çoktu ki üzerime yağan kurşunlar O kadar kan almıştı ki canımdan O kadar çoktu ki canımdan can alanlar
Kırık vazomun parçaları kayboldu Kimse onları bulamadı Uhuyu yüzlerine gözlerine bulaştırdılar Kimse birleştiremedi Kimse ama kimse başka bir yol düşünmedi Off offf benim de ailem vardı oysa Arkadaşlarım, dostlarım, inandıklarım uğuna nice sıkıntılar çektiğim inançlarım vardı bir zamanlar Yaşam da hedef bildiğim, hedef bulduğum ilkeler ve ideallerden örtülü bir yol vardı Ne zaman başladı bu yabancılaşma İlk hangi noktadan sızdı bedenime ?Sonra yavaş yavaş tüm vücuduma nasıl ziyaret etti? Hiç mi anlamadım? Oysa erken teşhis hayat kurtarır, Kangrene dönüşmüş bir yara kanıyor içimde Tedavi edemiyor hiç bir ilaç Ve sonunda olan oldu Bir cinayet melodisi çaldı Dedektifler parmak izlerinin kime ait olduğunu anlayamamıştı O kadar çoktu ki cinayetimin failleri Üstlenen olmadı cinayetimi Sahip çıkan da Cesedimi teşhis etmek için morga çağrılanlar tanımadıklarını söylediler O soğuk yüzlü cesedimi timsah gözyaşları bile dökemeden ardımdan arkalarını dönüp gitmişlerdi koşarak Yüzleşmeye cesaretleri var mıydı ki ne benimle ne de kendileriyle Muhasebe yapılacak vicdanlarıda yoktu onların Kendilerince verilecek hesapları da
Ben ise ;
Gözleri açık soğuk cesedimle ve buz kesmiş yüreğimle manşetlerdeyim artık ..
Herkesin biraz faili olduğu meçhul bir cinayet olarak
Şimdiye kadar başım hep dik gezdim ,ağlamak yerine susmayı tercih ettim Ta ki o ana kadar Ta ki ailemin bana güvenmediğini duyduğum o ana kadar Lafın gelişi sevmek sözde sevmek, ama yürekten sevmemenin ne olduğunu gördüğüm o ana kadarmış İşte o an gözlerim yavaş yavaş ıslandı Yüreğimin yamaları yeniden açıldı İstemedim bunları ben istemedim
Çivinin tahtaya açtığı yaralar gibi kalbimin yaralanmasını ben hiç istemedim Of o kadar o kadar çoktu ki üzerime yağan kurşunlar O kadar kan almıştı ki canımdan O kadar çoktu ki canımdan can alanlar
Kırık vazomun parçaları kayboldu Kimse onları bulamadı Uhuyu yüzlerine gözlerine bulaştırdılar Kimse birleştiremedi Kimse ama kimse başka bir yol düşünmedi Off offf benim de ailem vardı oysa Arkadaşlarım, dostlarım, inandıklarım uğuna nice sıkıntılar çektiğim inançlarım vardı bir zamanlar Yaşam da hedef bildiğim, hedef bulduğum ilkeler ve ideallerden örtülü bir yol vardı Ne zaman başladı bu yabancılaşma İlk hangi noktadan sızdı bedenime ?Sonra yavaş yavaş tüm vücuduma nasıl ziyaret etti? Hiç mi anlamadım? Oysa erken teşhis hayat kurtarır, Kangrene dönüşmüş bir yara kanıyor içimde Tedavi edemiyor hiç bir ilaç Ve sonunda olan oldu Bir cinayet melodisi çaldı Dedektifler parmak izlerinin kime ait olduğunu anlayamamıştı O kadar çoktu ki cinayetimin failleri Üstlenen olmadı cinayetimi Sahip çıkan da Cesedimi teşhis etmek için morga çağrılanlar tanımadıklarını söylediler O soğuk yüzlü cesedimi timsah gözyaşları bile dökemeden ardımdan arkalarını dönüp gitmişlerdi koşarak Yüzleşmeye cesaretleri var mıydı ki ne benimle ne de kendileriyle Muhasebe yapılacak vicdanlarıda yoktu onların Kendilerince verilecek hesapları da
Ben ise ;
Gözleri açık soğuk cesedimle ve buz kesmiş yüreğimle manşetlerdeyim artık ..
Herkesin biraz faili olduğu meçhul bir cinayet olarak
