Netsky™
Üye
En üzgün olanlar aslında en çok gülenler mi acaba????
En üzgün olanlar aslında en çok gülenler mi acaba???? Neleri saklar acaba insan içinde,o yüzden mi ortamda en çok onlar güler güldürür neşeli görünür...aslında hiç konuşmasam sadece sussam kimseye bi cevap vermesem der mi içinden her zaman.ama bi türlü yapamaz mı acaba???beceremez mi???hayatı boyunca üzüntüsünü derdini hep gülerek güldürerek saklayan çok mudur acaba???
Kalabalıkların içinde yalnızlaşır insan.Yanlışlaşır,kırılır,gücenir,darılır.Belli etmemeye çalışır,sussa derlerki neyin var.anlatmak istemez susmaya devam etse derler ki hadi gül artık gülmezsin konuşmak anlatmak istemezsin.Herkesin tadını kaçırıyorsun derler istemezler.Sonra başlarsın gülmeye güldürmeye.Susmamaya kimseyi susturmamaya...Sonra gün gelir derler ki senin derdin yok tuzun kuru.Sen geceleri başını koyup yastığa hemen yatabilirsin derler.Sabahları garip bi üzüntü yanlızlık içinde uyanmazsın derler....Anlatmazsın ne var içinde,anlatmazsın kimler kalmış içinde,neler yanmış kül olmuş,küllerinden kimleri doğurmuşsun ertesi sabahlara söylemezsin.Ortam olur çağırırlar seni istemezsin gitmek ama kalmak da istemezsin.Kalsan sonu yalnızlıklara gebe koca bir gece bekler seni...Gitsen yeni yeni kırıklar umursamazlıklar anlaşılamamazlıklar doğar yüreğine...Herkesi güldürmüşsündür,herkes mutludur eğlenmiştir senin dudaklarından çıkan her kelimenin anlamsızlığına.Sense sadece tek bir kelimenin çıkmasına hasretsindir dudaklarından herkese...Üzgünüm...Ama olmadı işte,yine gülmeli herkes.Bilmemeli açılmaması gereken kapıların ardındakileri,içinde sakladığın o gerçek kendini...
Aşkı sevgiyi gelip sana sorsunlar istersin,anlamını yalnız sen biliyorsundur,ama aşk nedir hiç tadmamışsındır,herkes birini sevmiştir birinden ayrılmış birinden kaçmış birini bi yerde unutmuştur,ama sen heryerde bi aşk bırakmışsındır,kimseye söylenmedik kimseyle paylaşılmadık sevgiler.kaç kişi sevdin şu hayatta kaçını unutamadın kaçının adını bile hatırlamadın kaçı senin tarafından terkedildiğinin farkında bile değil...koskoca bir hayatı harcadın belki de... koskoca içten bir merhabayı yürekten bir nasılsın demeyi,inanarak "çok özlemişim seni nerelerdeydin" li cümleleri...daha neleri tadmadın gerçekten...
Bir odada çok fazla kişidir yalnız,çok kalabalıktır tek başına dört duvarda,hiç uyumamakla ve hep uyumaklı bi hayatla içiçedir sesi ve nefesi...sesi güzel değildir belki ama en güzel besteleri çalar aklından,hiç gitmeye fırsatı olmamıştır içinden dışarıya ama güneşi doğuran hayallerde yerler iinşa eder yüreğine,gözlerini her kapattığında...
Sen belkide hafızanın en kuytu yerlerine gömdüğün,asla olmayı hayal bile etmek istemediğin o kendine yabancı birisisin...
sen geceleri kendine ağlarsın..
o gündüzleri herkes içinde sana güler...
Sonra içinden bir ses der ki;
BEKLEME BENİ, DİLİMDE UZUN YALNIZLIKLARIN TADI VAR
DÖNMEME ENGEL SAHİPLİ SAHİPSİZ ACILARIN ADI VAR...
ÖZLEME BENİ...SANA VEREBİLECEK SADECE VE SADECE BİR DİLİM UMUDUM
ELİMDE,YUMRUKLARIMIN ARASINDAN KAÇIRDIĞIM BİR SEVDANIN KANADI VAR..
Kalabalıkların içinde yalnızlaşır insan.Yanlışlaşır,kırılır,gücenir,darılır.Belli etmemeye çalışır,sussa derlerki neyin var.anlatmak istemez susmaya devam etse derler ki hadi gül artık gülmezsin konuşmak anlatmak istemezsin.Herkesin tadını kaçırıyorsun derler istemezler.Sonra başlarsın gülmeye güldürmeye.Susmamaya kimseyi susturmamaya...Sonra gün gelir derler ki senin derdin yok tuzun kuru.Sen geceleri başını koyup yastığa hemen yatabilirsin derler.Sabahları garip bi üzüntü yanlızlık içinde uyanmazsın derler....Anlatmazsın ne var içinde,anlatmazsın kimler kalmış içinde,neler yanmış kül olmuş,küllerinden kimleri doğurmuşsun ertesi sabahlara söylemezsin.Ortam olur çağırırlar seni istemezsin gitmek ama kalmak da istemezsin.Kalsan sonu yalnızlıklara gebe koca bir gece bekler seni...Gitsen yeni yeni kırıklar umursamazlıklar anlaşılamamazlıklar doğar yüreğine...Herkesi güldürmüşsündür,herkes mutludur eğlenmiştir senin dudaklarından çıkan her kelimenin anlamsızlığına.Sense sadece tek bir kelimenin çıkmasına hasretsindir dudaklarından herkese...Üzgünüm...Ama olmadı işte,yine gülmeli herkes.Bilmemeli açılmaması gereken kapıların ardındakileri,içinde sakladığın o gerçek kendini...
Aşkı sevgiyi gelip sana sorsunlar istersin,anlamını yalnız sen biliyorsundur,ama aşk nedir hiç tadmamışsındır,herkes birini sevmiştir birinden ayrılmış birinden kaçmış birini bi yerde unutmuştur,ama sen heryerde bi aşk bırakmışsındır,kimseye söylenmedik kimseyle paylaşılmadık sevgiler.kaç kişi sevdin şu hayatta kaçını unutamadın kaçının adını bile hatırlamadın kaçı senin tarafından terkedildiğinin farkında bile değil...koskoca bir hayatı harcadın belki de... koskoca içten bir merhabayı yürekten bir nasılsın demeyi,inanarak "çok özlemişim seni nerelerdeydin" li cümleleri...daha neleri tadmadın gerçekten...
Bir odada çok fazla kişidir yalnız,çok kalabalıktır tek başına dört duvarda,hiç uyumamakla ve hep uyumaklı bi hayatla içiçedir sesi ve nefesi...sesi güzel değildir belki ama en güzel besteleri çalar aklından,hiç gitmeye fırsatı olmamıştır içinden dışarıya ama güneşi doğuran hayallerde yerler iinşa eder yüreğine,gözlerini her kapattığında...
Sen belkide hafızanın en kuytu yerlerine gömdüğün,asla olmayı hayal bile etmek istemediğin o kendine yabancı birisisin...
sen geceleri kendine ağlarsın..
o gündüzleri herkes içinde sana güler...
Sonra içinden bir ses der ki;
BEKLEME BENİ, DİLİMDE UZUN YALNIZLIKLARIN TADI VAR
DÖNMEME ENGEL SAHİPLİ SAHİPSİZ ACILARIN ADI VAR...
ÖZLEME BENİ...SANA VEREBİLECEK SADECE VE SADECE BİR DİLİM UMUDUM
ELİMDE,YUMRUKLARIMIN ARASINDAN KAÇIRDIĞIM BİR SEVDANIN KANADI VAR..
