Değer Ulaş Turan - Kendine Uzanan Şiir

[CoDeYs]

Kendine Uzanan Şiir
Bir şehir uzakken diğerine
Seni oradan tutmak isterdi yüreğim
Acılara inat...
Bir çiçeğin tohumlarını sunarken sana
Doğumlarıyla yeniden gülmeli hayat...
Her şey değişmeli
Ve önce acılardan başlanmalı
Sonra bizden...

Ben gördüm
Yaşadığım coğrafyada
İçimde var tohumları sana getirdim
Alır mısın?

Bir gülüş içinde ne acılar büyüttü
Ve sen güle gülüşünü verdin
Sonra yaprağı kanadı gülün
Dikenleri senden sonra yok...
Ve suyla karıştığı anlar
Yitirdi o kokusunu toprak...

Anlamakmış şimdi
Gerçek gibi yalanları...
Hayatı saklayıp bizden
İnsanı bir dehlize attılar
Bul şimdi kendini...
Gir o dehlizin içine
Bak orda suretin
Gerçek orda
Her şey orda
Aşklar ayrılıklar
Saklandığın her şey
Belki gerçek bir kış...

Burası mavi üstü bir mazi
Yaşıyorum geçmiş gibi...
Al tut geçmişi sana getirdim
Hepsi temiz
Yıkadım arındırdım her şeyi.

Bir hayalet misali üstüne sindiğim bu toprak belki
Belki sen
Belki ben
Ne olursa...
Bir çiçek belki;
Karda açan
Direnişi bir kardelenin.
Beni anlıyorsun artık sen...

Merak ediyorsan hala gerçeği
Ve hep merak ediyorsan o çiçeği
Asi oluşlarını özlüyorsan
Ben gördüm yaşadığım coğrafyada...
İçimde var tohumları
Sana getirdim
Alır mısın?

Şiirler asla tatlı olmaz sevdiğim
Buna inan...
Fark;
İçindeki acı iksirindedir
Hayat gibi...
Sen okursun bal olur
Yazarken bana düşer baldıran acısı.

Ve hep merak ediyorsan acıları
Baldıran tadını...
Ben gördüm yaşadığım coğrafyada...
İçimde var acısı
Sana getirdim
Alır mısın?

Değer Ulaş Turan​