Değer Ulaş Turan -Beyaz Kağıtların Kara Kalemi

[CoDeYs]

Beyaz Kağıtların Kara Kalemi
Kağıtları beyazı ve hayatı gördüm...
Seni hayatını ve kendi yüzümü.
Görür görmezliğimi...

Anlayamamanı
Dilendiğimi
Yalvardığımı
Kaçtığımı kovaladığımı...

Bir çok şeyi kirli bırakan insanların
Beyaza düşkünlüğünü...
İstemedim onun için beyazı..
Bir kirlenişi vardır elbet...
Ben istemedim bir kağıttan daha çok...

Bir ırmak rüyasına akışan coşkularını
Seni gördüğüm yerde sevmeyi gördüm...
Kirletilen bir kağıdı düşündüm
Ve seni düşündüm...
Hayata ölesiye sövdüm...

Sancılarımda
İçimde kirlenen o beyaz adına;
Bir koyu kan rengine kaçan tutkularını...

Söyle gördün değil mi
Kirlenen ve kirletileni...
Bir kez olsun beyaz renk aldatmasın
Benliğini ve bilincini..
Söyle hangi hayatı böyle yorgun
Ve kör buldun...

Gördüğüm düşümdü
Yalanlarındı
Hayatıma karaların kalem aymazlığını savuran...
Ben bir onu gördüm
Bir seni...

Tutuşan sesimde
İhanetine inat beni sevişini...
Peki göremediysen
Gerçek olanı...
Susmalıyım gördüğüme
Çıldırarak...
Kanamasından hiç korkmamalıyım içimin...

Ben birde o meydan içinde
Küfürlerle boğuluşumu gördüm...
Hava sisli bir perde indiriyordu gökyüzünden...
Arabaları ve insanları indiriyordu acılarım sesime...

Sen bir kez görmedin
Koynuna girdiğin o adamın
Yalanların ve o yabancının
Beyaz tutkusunu...

Bilici bir insan
Seni bedenini
Daha kötüsü benliğini bilerek susacaktır...

Renklerin sarhoşluğuna bırakarak
Bedenini okuyarak susarak
İhanetle yaşatmayı kılacaktır bilincine
Benliğine onuruna gözlerine
Ah o gözlerin
Ne olur bunları da gör...

Değer Ulaş Turan​