çiçekle su

[jöly]

sizi kendi arşivimden bir yazı sunuyorum arkadaşlar benim çok hoşuma giden bir yazıydı yazarı anonim. sizlerle paylaşmak istedim.


günün birinde bir çiçekle su karşılaşırlar bir kırda.Tanırlar birbirlerini tanıdıkça da severler.
Çok mutludur çiçek suya aşık olmuştur.Hayatında ilk defa aşkı tatmaktadır.Renk renk açar
etrafına güzel kokular saçar, sırf suyun hoşuna gitsindiye.

Su da çiçeğe aşık olmuştur.Yinede biraz tedirgindir, çünkü ilk kez karşılaşıyordur bu
duyguyla. Günler geçer ve çiçek suyun kendisini sevip sevmediğini düşünmeye başlar. Su fazla
ilgilenmemektedir çiçekle. Oysa çiçek ilgisizliğe alışkın değildir. Dayanamaz birgün ve suya
"seni seviyorum "der. su da yanıt verir ona "ben de seni seviyorum"...

ama yine ilgisizdir su. Çiçek sabırlıdır. Hep beklemektedir. Beklerken de sürekli suya "seni
seviyorum " demektedir. su da hep aynı yanıtı vermektedir "ben de seni seviyorum" ...

Solmaya başlamıştır çiçek, hastadır artık. eğilmiştir boynu. Su çiçeğin başındadır,
beklemektedir amasevdiğine emin olduğu çiçeğin neden böyle hastalandığını bilememektedir.
Yardım edememektedir. Çaresiz bu işleri bilen birini çağırı su. Bilge kişi gelip muayene
eder çiçeği.Hüzünlüdür. Çünkü çiçek artık kurtulamayacak bir noktaya gelmiştir.Suya
dönüp " artık durumu ümitsiz"der.

Merak eder su sevgilisi çiçeğin nasıl bu duruma düştüğünü "nedir benim çiçeğimi böylesine
hasta eden şey?" diye sorar bilge kişiye.

Bilge kişi suya bakar ve cevap verir; "çiçek hasta değil. sadece susuz kalmış..."

su anlar ki sadece "SENİ SEVİYORUM" demek yetmez.


her aşk bir çiçektir aslında her aşkın suya besine ihtiyacı vardır. bizde öyle değilmiyiz?
aşkımız bittiği zaman "neden bitti?" deyip kendi kendimizi yemez miyiz? ve hep "şöyle yaptım
da ondan bitti" ya da "o böyle yaptıda ondan bitti" deyip kaparız aşkın perdesini.
oysa yaptıklarımızdan değil yapmadıklarımızdan bitmiştir aşk ............