1STayTRue35
Üye
Bu Evrende Benim Rolüm Ne ?
İnsanlar; çoğu durumda kurban, mağdur rolü oynamaya bayılır. Bu rol gereği, öfkelenirler, üzülürler, ilgi çekerler, gücenirler, homurdanırlar. Bunu yapan insanlar, ciddi anlamda EGO'larını tatmin ederler ve bu ruh halinden çıkmayı düşünmezler. Üzücü olduğuna inandıkları hikayelerini, herkese anlatmaktan zevk alırlar. Haksızlığa uğradıklarına inanırlar. Böyle davranarak, ilgi çekmek isterler.
Etrafınızda, mutlu olmayı kendine yasak eden birçok insan vardır. Bu insanlar, sürekli, hayattan darbe yediklerinden bahsederler. Şu an bulundukları yeri hak etmediklerinden bahsederler. Anlattıkları hikayeler; belki doğrudur, beklide yanlış. Problem; bu kişilerin yaşadıkları acıyı anlatarak zevk almalarıdır.
Antik çağlardan beri, insanların yaşadığı sosyal ortamlarda belli rolleri vardır. Bu roller günümüzde, eski çağlardaki kadar katı ve aşılamaz değil. Ama yinede kişiler kendini tanımlarken, üstlendiği rolü baz alarak tanımlıyor. Kimliğimizle, rolümüz özdeşleşmiştir adeta. Bu yüzden EGO'muz, sosyal hayatımızda üstlendiğimiz rolümüzle sıkı sıkıya ilişkilidir.
Farklı durumlarda, farklı davranışlar sergileriz. Örneğin, çalıştığımız şirkette bir arkadaşımızla yaptığımız konuşma tarzıyla; şirketin Ceo'su ile yaptığımız konuşma farklıdır. Bir çocukla konuşma tarzımız, yetişkinle konuşma tarzımızdan farklıdır. Alış veriş yaptığımız dükkandakiler ile yapığımız konuşma, lüks bir lokantadaki insanlarla yaptığımız konuşmadan farklıdır. Neden böyle? Çünkü rol yapıyoruz. Herkes, rolüne göre hareket ediyor, herkese rolüne göre davranılıyor. Bu yüzden, ilişkilerin çoğu samimiyetten çok uzaktır. Kendimiz olarak konuşmayız çoğu zaman, tuhaf tarafı; karşımızdaki insanda çoğu zaman kendisi olarak konuşmaz bizimle.
Bu durumdan, farkındalık ile kurtulabiliriz. Bir an olduğunuz yerde durun. Derin bir nefes alın ve nefesin içinize dolduğunu hissedin. Ciğerlerinizin oksijen ile dolduğunu, karnınızın şiştiğini hissedin. Sonra tüm havayı boşaltın. Nefes almak, iyi bir uyanma yöntemidir. İçsel dünyanıza dönüş yapmaktır. Nefes alırken sadece siz olursunuz. Nefes iyi bir meditasyon yöntemidir. Size, siz olduğunuzu hatırlatır. Varlığınızı kavramanıza yardımcı olur.
Yaptığımız bir işi, rol gereği yapmak yerine sadece gerektiği için yaparsak, EGO'muzu susturabiliriz. Özel biri olmaya çalışmak yerine, kendiniz olursanız, elinize %100 siz geçecektir. EGO hiçbir zaman yeterli olmadığınızı düşünür. Bu yüzden de herkes rol yapar. İyi olmadığı halde iyi gözükmek için rol yapar. İnsan neyse odur ve elindekiyle tatmin olmalıdır. Rol yapmak kimseyi daha özel kılmaz. Daha öne çıkartmaz. Zaten rol yapsak bile, içimizden bir ses “hayatımızda bir terslik” olduğunu bize haykıracak.
Son olarak Hz. Mevlana'nın bir sözünü yazmak istiyorum: "Ya olduğun gibi görün, ya da göründüğün gibi ol."
Etrafınızda, mutlu olmayı kendine yasak eden birçok insan vardır. Bu insanlar, sürekli, hayattan darbe yediklerinden bahsederler. Şu an bulundukları yeri hak etmediklerinden bahsederler. Anlattıkları hikayeler; belki doğrudur, beklide yanlış. Problem; bu kişilerin yaşadıkları acıyı anlatarak zevk almalarıdır.
Antik çağlardan beri, insanların yaşadığı sosyal ortamlarda belli rolleri vardır. Bu roller günümüzde, eski çağlardaki kadar katı ve aşılamaz değil. Ama yinede kişiler kendini tanımlarken, üstlendiği rolü baz alarak tanımlıyor. Kimliğimizle, rolümüz özdeşleşmiştir adeta. Bu yüzden EGO'muz, sosyal hayatımızda üstlendiğimiz rolümüzle sıkı sıkıya ilişkilidir.
Farklı durumlarda, farklı davranışlar sergileriz. Örneğin, çalıştığımız şirkette bir arkadaşımızla yaptığımız konuşma tarzıyla; şirketin Ceo'su ile yaptığımız konuşma farklıdır. Bir çocukla konuşma tarzımız, yetişkinle konuşma tarzımızdan farklıdır. Alış veriş yaptığımız dükkandakiler ile yapığımız konuşma, lüks bir lokantadaki insanlarla yaptığımız konuşmadan farklıdır. Neden böyle? Çünkü rol yapıyoruz. Herkes, rolüne göre hareket ediyor, herkese rolüne göre davranılıyor. Bu yüzden, ilişkilerin çoğu samimiyetten çok uzaktır. Kendimiz olarak konuşmayız çoğu zaman, tuhaf tarafı; karşımızdaki insanda çoğu zaman kendisi olarak konuşmaz bizimle.
Bu durumdan, farkındalık ile kurtulabiliriz. Bir an olduğunuz yerde durun. Derin bir nefes alın ve nefesin içinize dolduğunu hissedin. Ciğerlerinizin oksijen ile dolduğunu, karnınızın şiştiğini hissedin. Sonra tüm havayı boşaltın. Nefes almak, iyi bir uyanma yöntemidir. İçsel dünyanıza dönüş yapmaktır. Nefes alırken sadece siz olursunuz. Nefes iyi bir meditasyon yöntemidir. Size, siz olduğunuzu hatırlatır. Varlığınızı kavramanıza yardımcı olur.
Yaptığımız bir işi, rol gereği yapmak yerine sadece gerektiği için yaparsak, EGO'muzu susturabiliriz. Özel biri olmaya çalışmak yerine, kendiniz olursanız, elinize %100 siz geçecektir. EGO hiçbir zaman yeterli olmadığınızı düşünür. Bu yüzden de herkes rol yapar. İyi olmadığı halde iyi gözükmek için rol yapar. İnsan neyse odur ve elindekiyle tatmin olmalıdır. Rol yapmak kimseyi daha özel kılmaz. Daha öne çıkartmaz. Zaten rol yapsak bile, içimizden bir ses “hayatımızda bir terslik” olduğunu bize haykıracak.
Son olarak Hz. Mevlana'nın bir sözünü yazmak istiyorum: "Ya olduğun gibi görün, ya da göründüğün gibi ol."
sırf o söz söz konuyu özetliyor zaten 
