Aslı Demirel - Günüme Saklı Geçitler

[CoDeYs]

Günüme Saklı Geçitler
Her sabah ayrı bir pencereden
Süzülür göğe bakışlarım
Şaşkınlığıma nida olur dudağıma yapışık ıslıklar
Hayat ne kadar kısaysa
Bir o kadar uzun alınan soluklar
İçimin keyfi
Sesimin tınıları
Aklımın oyunları
Hep bir fazla
Düne gebe bugünlerde

Ve yine hissettirmeden
Dört bir yanımı aynalar sarar
Çeker içine göbeğine seslerine
Anılaran seçili geçit töreni başlar habersizce

Şu köşedekini
Ayaklarımın yere değişinin hissedilmez olmasına neden olanın
Terkiyle yumruklamıştım
Ve o an bölmüştüm kendimi bin parçaya
Dağıldı yine ellerimin şah damarı
Hatırladım işte futürsuzca
Unutmak istediğim şarkıları

Bir el hareketiyle
Savurmaya çalışırken bulutları
Başka bir aynadan bakar serseri gönlüm
O mu beni anlamamıştı
Ben mi hayırsızdım çözemedim ya
Bir türlü buluşamadık aynı doğruda
Şekeri suya düşmüş çocuk misali
Sarkık dudağıyla bakışı yok mu
İçime mühür içime damga
Kaçamam saklanamam
Sadece bir mecburiyet beraber şikayetsiz yaşamaya

Ellerimle hazırladığım sofraya kuruluruz
Bir gün daha
Bugün de usulca
Açlıklarım ve ben
Ben ve beni süzüşleri
Süzülüşüm aralıklardan bitimsiz anıların çığlıklarına
Çığlıklar alır götürür beni
Yersiz yurtsuzluğuma

Canıma saplı dikenli nefesleri ayıklamak için
Camekanları seyrederken
Gerçeğim hep aynıdır ve değişmez
Anılar tutup atılamaz yer değiştirmez
Sadece hayallerimdir sabırla yoğurup şekil verdiğim
Dilediğimce delirip dilediğimce gülebildiğim

Kalabalıkların keşmekeşine aldırmaksızın
Çıkılan yalnız yolculuklara
Kaldırımların gözyaşları isim olur ya da çatı
Altına sıralanır
Öksüzlüğün
Terk edilişlerin
Değer bilmeyenlerin acısının ahı
Aldırmaksızın sızılarıma
Kaldırımlar batar tabanıma kara diken ayazı

Yerde inlerken süresizlik
Göğe döner gözlerim
Sahipsizliğe çare bir kanat sesi bulmak ümidiyle
Çoktan herbirine bir isim çizilmiştir
Yanlışlığıma sabırsızlık gem vurur
Alışamam ama bilirim huyudur

Kanat sesleri susmuş güneş bulsun beni derken
Renklerden yansıyan güneş kaypaklığıyla muamma
Yakar yakmasına da
Cürümsüz bir bulutun ardında
Ne sesi kalır ne soluğu
Işığından serpilen yağmuru benimseyen sözlerim
Fırtına peşi aydınlığı bekler

Hep aynı hengamede tek sahip olduğum özüm
Birbirine zincirliyken her günüm
Serenatları bitimlere
En yakanıysa soğuk gece
Tenimde çınlar aldırmadan inlemelerime
Ne kalem susar ne karanlık
Destan yazdırır sessizliğe

Ve yine
Dünlerden yarınlar filizlenir
Aysız gece gençliğime kıyımdır
Kadere atılan her adım
Yeni gelen her sabah
Aslında duvarlarıma asılı
Tanıdık yankılarımdır...