ÖLüm Döşeğinden Düştüm Az Önce

[kum kзđiśi]

Ölüm döşeğinden düştüm az önce
Sınırsız uçurum ıskaladı beni matemine
Bir deliğe kaç karanlık sığabilir ki!?
Bu ne yük böyle. . . .!?​

Anılmaktan yorgun ve bir o kadar kendini kendine düğümleyen iç sancılarım artıyor git gide.
Hangi sefilliktenhangi yemindenhangi sessizlikten bu kadar geçirilmişim!?
Adımlarımla yanıyor kibrit bahçeleritutuşuyoruz cemâat-i keder..
Söz söylemek adına değilsusmak gayretine tutturulmuş ezberci düşlerin dilinden sökülüyorum.
Felaketim oluyor bahar muhabbetlerifırtınasız kalmaktan ölüyorum!!
Elem elem dökülüyorum paçavra hanelerinedalgakıran boylarından sürçümüşüm gibi bakılamıyor yüzüme.
Sevilemiyorum belki debu halin kaçıncı ezberinden geçiyorum bilmiyorlar.
Anlamaz bakışlarına kendimi tükürsem yaş diye içirirler yüzlerine.
Serinliğim ölüm soyluduranlamıyorlar. . .

Kafama kuru sıkı aşklar dizen ve sonrasında benden galip gelmemi bekleyen kaçıncı yürek ayininden yuvarlandım olduğum yere!?
Kefilsizdimbirikmiş acılarımdan başka hiçbir şeyim yoktu.
Sunulamayacak kadar eskiydi sözlerimkelimelerim birer çocuk yorgunluğuydu.
Sevda faslından geçerken gözlerimayyuka çıkarılmış bir ekşiydi beklemelerim
Soluksuzca seçebiliyordum acılı kimlikleriher birine sokulmak istercesine geberiyordum bakarak yüzlerine.
Ve her birinde özüme düşüyordum birdenbire. . .

Şimdi çekip alsa beni suretine yabancı olduğum bir elgidebilir miyim korkusuzca ve sözsüz ısmarlanmış bu ömüre!?
Kendime kalmalıyım beklideher zamanki gibi usulca ve uslu sorgularla kendime sormalıyım ben kimim diye!??!
Feryâd ediliyor gecenin tepesindekızıl gökyüzü kendini sürüyor ellerime kan kınası hikmetiyle. . . .

Dilimden damlıyorumyazılamayacak kadar koyu ve bir o kadar ******.
Ölümsüz gülüşlerim yüzümden çekildiğinden berigafil avlanıyorum tebessüm minarelerinde.
Tel tel sıçrıyorum bir karanlığın göğsüne.
Yüzümdeki çizgilerden aşka serenadlar çizilir ve öyle ki çizilen her bir öge ömrümde bir vakti bitirir. . .

Gözümdeki yaşlardan sabır çekilir ve sicimsiz bakarım âlemi devrana.
Bir ağacın gölgesi kadar bile savunamam karanlığı.
Oysa düşlerimden taşları ayıklamıştım maniliydim celladın ölümünde.
Oysa sözümden âhhları çıkarmıştım sadece eyvAllah dolanırdı lisanımın gamzesinde.
Zemheri akışlar içime dola dola tıkanmıştım belki de gündüzlerin dibinde. . .

Her hazırlanış bir umutsuzluğa gebeymiş.
Bütün beklemeler bir tek kederden kuyuya düşüverirmiş.
Kânunsuz değilmiş tövbelerin gelişidilime tırmanışı bundanmış.
Yâr diye sayıkladığın seni diliyle ateşe sayarmış.
Vakti gelince bütün canlar bir bir ve doyasıya senden cayarmış.
Hayat gel ve git arasında kısa yaşa ve öl arasında uzun bir pazarmış.
Verilen her ödünç sorgusuzca alınırmış. . .

Merhum bir aşkın gözlerinden hayata durmak kadar aciz ve yaşamak niyetiyle dolu bir sevdanın sözlerinden ölebilmek kadar yoksunum.
Toprağa yaranamıyorumyaşamaya bir tokat vuramıyorum.
Söyleyiversin biri beni azrâ dilli kuyulara.
Hâlime bir kefen diktirsinkoysun beni alacaklı günlerin en başına.
Nem vardı benimden başka kime ne borcum vardı!?
Benden alınanların sonra kimlere vardığını bilemiyorum.
Diyemiyorum şikâyet sövgüsü sözlerlekimseyi kimselere diyemiyorum.
İnfilâk edilsin elemler göğsümdençığlıklarımdan bir yankı daha kesilsin.
Dayanamıyorum çekilsin bu belâ illeti ömrümden.
Ne kadar susulacak varsa susarım ben.şimdi ateş makamında bir lâv ağlanıyor üstüme
hakkını vermeliyim.yanıp bir daha da dönmemeliyim.
Bakî kalmak kime hâd!?
Gitmeliyimzehrolası bir sessizliğin içinde.
Bitirilmeliyim ecel şefkatiyle. . .​

Âşık bir gecede su gazeliyle boyandım
Zulme kıymet düşülen hecelerindilinde çöl gibi yandım
Bir deliğe kaç karanlık sığabilir ki !?diye sorarken
Karanlık dövmesiyle toprak kuşandım. . .
​