Doğuş Pertez
Admin
Çanakkale savaşıyla ilgili öyküler
çanakkale savaşı öyküleri,
çanakkale savaşı öyküsü,
çanakkale savaşı ile ilgili öyküler
"EĞER BABAN GELİRSE ANNEM SENİ HEP BEKLEDİ DE"
“Balıkesir'de Ali Suriri İlkokulu karşısındaki boşlukta
Eski ayakkabı tamircisi Kır pala bıyıklı bir ihtiyar Cevdet dede vardı
Bir akşam üstü, yanı başında sohbet ederken Konu Çanakkale'ye geldi
Ağlamaya başladı ve devam etti "Rahmetli babam Hafız Ali Çanakkale'de kaldığında
Anamın karnında yedi aylıkmışım Onu hiç tanımadım Bir fotoğrafı bile yoktu
O günler Çok zor günlerdi Seferberliğin sıkıntısı, Kuvvayı Milliye zamanı, işgal yılları
Kurtuluş, yokluk, sıkıntı
Çocukluğumuz hep ekmek peşinde sıkıntı ile geçti ama anam, benim çocukluğumdan itibaren her sokağa çıkışta, her nereye giderse; yanıma gelir ve
-Oğlum ben pazara gidiyorum,baban gelirse beni hemen çağır ha!
-Ben teyzenlere gidiyorumBaban gelirse beni hemen çağır ha!
-Ben komşulara gidiyorumBaban gelirse beni hemen çağır ha! Derdi
Anam babamı bekledi durduBüyüdüm,dükkan açtım Annem yine her bir yere gidişte
Dükkana gelir,gideceği yeri söyler ve “Baban gelirse beni çağır ha!” derdi
Aradan yıllar geçti,anacığım ihtiyarladı
Gene hep değneğini kaparak bana gelir
Ve
"Baban gelirse beni çağır ha!"
Diye tembihlerdi
Günü geldi ağırlaştı Ölüm döşeğinde bizimle helalleşti
"Bana iyi baktınız,hakkınızı helal edin" dedi Bana döndü yavaşça;
"Baban gelirse, O'na annem hep seni bekledi de" dedi
Birden irkilerek doğruldu, kapıya doğru gülümseyerek:
“Hoş geldin Bey, hoş geldin”
Diyerek ruhunu teslim etti
çanakkale savaşı öyküleri
Kocadere köyünde büyük bir sargı yeri kuruluyor Kimi Urfalı, Kimi Bosnalı, Kimi Azerbaycanlı, Kimi Adıyamanlı, Kimi Gürünlü, Kimi Halepli çok sayıda
yaralı getiriliyor…
Bunlardan biri Lapsekinin Beybaş Köyündendir ve yarası oldukça ağırdır
Zor nefes alıp vermektedir Alçalıp yükselen göğsünü biraz daha tutabilmek için
komutanının elbisesine yapışır Nefes alıp vermesi oldukça zorlaşır ama
tane tane kelimeler dökülür dudaklarından
‘Ölme ihtimalim çok fazla… Ben bir pusula yazdım… Arkadaşıma
ulaştırın…’
Tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur: ‘Ben…Ben köylüm Lapseki’li
İbrahim Onbaşından 1 Mecidiye borç aldıydım… Kendisini göremedim Belki
ölürüm Ölürsem söyleyin hakkını helal etsin’
‘Sen merak etme evladım’ der Komutanı, kanıyla kırmızıya boyanmış alnını
eliyle
okşar Az sonra komutanının kollarında şehit olur ve son sözü de
’söyleyin hakkını helal etsin’ olur…
Aradan fazla zaman geçmez Oraya sürekli yaralılar getiriliyor
Bunlardan çoğu
daha sargı yerine ulaştırılmadan şehit düşüyor Şehitlerin üzerinden
çıkan eşyalar, künyeler komutana ulaştırılıyor
İşte yine bir künye ve yine bir pusula Komutan göz yaşlarını silmeye
daha fırsat bulamamıştır Pusulayı açar, hıçkırarak okur ve olduğu yere
yığılır kalır Ellerini yüzüne kapatır, ne titremesine ne de göz
yaşlarına engel olamaz…
PUSULADAKİ NOT:
‘Ben Beybaş Köyünden arkadaşım Halil’e 1 mecit borç verdiydim Kendisi beni
göremedi Biraz sonra taarruza kalkacağız Belki ben dönemem Arkadaşıma
söyleyin ben hakkımı helal ettim’
Siz bu olayın neresindesiniz?
KINALI HASAN
Yüzbaşi Sirri Bey, ikindi vakti yeni gelen erati teftiş ederken, içlerinde bir tanesinin saçinin bir tarafi kinalanmiş oldugunu görür ve takilir: “Hiç erkek kinalanir mi? Mehmetçik: Buraya gelmeden evvel, anam kinalamişti komutanim” der ve sebebini bilmedigini ilave ederKomutanin istegi üzerine anasina haber salar, “Niye benim saçimi kinaladin?” Gelen cevabi mektupta şunlar yazar:
“Ey gözümün nuru Hasan’ım,
Köyümüzde rahat rahat oturalım mı? Vatan sevgisi içimizde alev alev yanıyorSen ecdadından, babandan aşağı kalamazsın Ben, senin anan isemBeni ve seni Allah yarattı, vatan büyüttüAllah, bu vatan için seni besledi Bu vatanın ekmeği iliklerinde duruyor
Sen bu ailenin seçilmiş kurbanisin
Hasan’ım, söyle zabit efendiye Bizim köyde kurbanlık ayrılan koyunlar kınalanır Ben de seni evlatlarımın arasından vatana kurban adadımOnun için saçını kınalamıştım
El-hükmü billah Allah, seni İsmail Peygamber’in yolundan ayırmasın
Seni melekler şimdiden rahmetle anacaktir Gözlerinden öperim
Anan - Hatice”
çanakkale savaşı öyküsü,
çanakkale savaşı ile ilgili öyküler
"EĞER BABAN GELİRSE ANNEM SENİ HEP BEKLEDİ DE"
“Balıkesir'de Ali Suriri İlkokulu karşısındaki boşlukta
Eski ayakkabı tamircisi Kır pala bıyıklı bir ihtiyar Cevdet dede vardı
Bir akşam üstü, yanı başında sohbet ederken Konu Çanakkale'ye geldi
Ağlamaya başladı ve devam etti "Rahmetli babam Hafız Ali Çanakkale'de kaldığında
Anamın karnında yedi aylıkmışım Onu hiç tanımadım Bir fotoğrafı bile yoktu
O günler Çok zor günlerdi Seferberliğin sıkıntısı, Kuvvayı Milliye zamanı, işgal yılları
Kurtuluş, yokluk, sıkıntı
Çocukluğumuz hep ekmek peşinde sıkıntı ile geçti ama anam, benim çocukluğumdan itibaren her sokağa çıkışta, her nereye giderse; yanıma gelir ve
-Oğlum ben pazara gidiyorum,baban gelirse beni hemen çağır ha!
-Ben teyzenlere gidiyorumBaban gelirse beni hemen çağır ha!
-Ben komşulara gidiyorumBaban gelirse beni hemen çağır ha! Derdi
Anam babamı bekledi durduBüyüdüm,dükkan açtım Annem yine her bir yere gidişte
Dükkana gelir,gideceği yeri söyler ve “Baban gelirse beni çağır ha!” derdi
Aradan yıllar geçti,anacığım ihtiyarladı
Gene hep değneğini kaparak bana gelir
Ve
"Baban gelirse beni çağır ha!"
Diye tembihlerdi
Günü geldi ağırlaştı Ölüm döşeğinde bizimle helalleşti
"Bana iyi baktınız,hakkınızı helal edin" dedi Bana döndü yavaşça;
"Baban gelirse, O'na annem hep seni bekledi de" dedi
Birden irkilerek doğruldu, kapıya doğru gülümseyerek:
“Hoş geldin Bey, hoş geldin”
Diyerek ruhunu teslim etti
çanakkale savaşı öyküleri
Kocadere köyünde büyük bir sargı yeri kuruluyor Kimi Urfalı, Kimi Bosnalı, Kimi Azerbaycanlı, Kimi Adıyamanlı, Kimi Gürünlü, Kimi Halepli çok sayıda
yaralı getiriliyor…
Bunlardan biri Lapsekinin Beybaş Köyündendir ve yarası oldukça ağırdır
Zor nefes alıp vermektedir Alçalıp yükselen göğsünü biraz daha tutabilmek için
komutanının elbisesine yapışır Nefes alıp vermesi oldukça zorlaşır ama
tane tane kelimeler dökülür dudaklarından
‘Ölme ihtimalim çok fazla… Ben bir pusula yazdım… Arkadaşıma
ulaştırın…’
Tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur: ‘Ben…Ben köylüm Lapseki’li
İbrahim Onbaşından 1 Mecidiye borç aldıydım… Kendisini göremedim Belki
ölürüm Ölürsem söyleyin hakkını helal etsin’
‘Sen merak etme evladım’ der Komutanı, kanıyla kırmızıya boyanmış alnını
eliyle
okşar Az sonra komutanının kollarında şehit olur ve son sözü de
’söyleyin hakkını helal etsin’ olur…
Aradan fazla zaman geçmez Oraya sürekli yaralılar getiriliyor
Bunlardan çoğu
daha sargı yerine ulaştırılmadan şehit düşüyor Şehitlerin üzerinden
çıkan eşyalar, künyeler komutana ulaştırılıyor
İşte yine bir künye ve yine bir pusula Komutan göz yaşlarını silmeye
daha fırsat bulamamıştır Pusulayı açar, hıçkırarak okur ve olduğu yere
yığılır kalır Ellerini yüzüne kapatır, ne titremesine ne de göz
yaşlarına engel olamaz…
PUSULADAKİ NOT:
‘Ben Beybaş Köyünden arkadaşım Halil’e 1 mecit borç verdiydim Kendisi beni
göremedi Biraz sonra taarruza kalkacağız Belki ben dönemem Arkadaşıma
söyleyin ben hakkımı helal ettim’
Siz bu olayın neresindesiniz?
KINALI HASAN
Yüzbaşi Sirri Bey, ikindi vakti yeni gelen erati teftiş ederken, içlerinde bir tanesinin saçinin bir tarafi kinalanmiş oldugunu görür ve takilir: “Hiç erkek kinalanir mi? Mehmetçik: Buraya gelmeden evvel, anam kinalamişti komutanim” der ve sebebini bilmedigini ilave ederKomutanin istegi üzerine anasina haber salar, “Niye benim saçimi kinaladin?” Gelen cevabi mektupta şunlar yazar:
“Ey gözümün nuru Hasan’ım,
Köyümüzde rahat rahat oturalım mı? Vatan sevgisi içimizde alev alev yanıyorSen ecdadından, babandan aşağı kalamazsın Ben, senin anan isemBeni ve seni Allah yarattı, vatan büyüttüAllah, bu vatan için seni besledi Bu vatanın ekmeği iliklerinde duruyor
Sen bu ailenin seçilmiş kurbanisin
Hasan’ım, söyle zabit efendiye Bizim köyde kurbanlık ayrılan koyunlar kınalanır Ben de seni evlatlarımın arasından vatana kurban adadımOnun için saçını kınalamıştım
El-hükmü billah Allah, seni İsmail Peygamber’in yolundan ayırmasın
Seni melekler şimdiden rahmetle anacaktir Gözlerinden öperim
Anan - Hatice”
